Steeds meer Nederlandse artiesten dippen hun tenen in ons Vlaamse muziekwereldje. Eefje de Visser en Sevdaliza kenden we al en nu staan ook Froukje en Benny Sings te popelen om ons Belgenlandje binnen te vallen. Toch blijft nog heel wat Nederlands talent in de luwten liggen, zoals het project van de Amsterdamse Tessa Douwstra. In 2017 bracht ze haar eigenzinnige en speelse debuut uit onder de naam LUWTEN, ontplooide zich onder toeziend oog van Frank Wienk van Binkbeats en speelde voorprogramma’s van onder andere diezelfde Binkbeats en Eefje de Visser. Sindsdien sleutelde ze aan een opvolger en leukte ze tussendoor albums van De Staat en Klangstof (twee van Nederlands spannendste exportproducten) op met gastoptredens.
Op haar debuut leek het alsof Douwstra bewust zo weinig mogelijk stof probeerde te doen opwaaien. Luwten betekent niet voor niets zoveel als een rustig plaatsje zonder veel wind, maar laat opvolger Draft nu net het tegenovergestelde zijn. Douwstra steekt zich niet weg achter het experiment of zachte fluisterpop. Anno 2021 is Douwstra geen schuchter zangeresje meer en durft ze haar stem ‘front and center’ te zetten in haar songs. Ook al zingt ze nog steeds met een zeemzoete en zachte stem, ze steekt zich niet langer weg achter haar instrumenten.
Die extra dosis durf is al vanaf de eerste seconden duidelijk te horen. “The Thought of You” begint met verknipte stemgeluiden die haar stem Bon Iver-gewijs verheffen tot een muziekinstrument. Ook in “Don’t Be a Stranger” verknipt ze muziekfragmenten uit oude tapes en cassettes tot het nummer niet alleen als een wens, maar als een dreigement klinkt. Douwstra hield zich de voorbije jaren bezig met knip-en-plakwerk en zo voelt Draft ook meer als een collage van ideeën en klanken, die niet alleen door haar eigen stem ingekleurd worden, maar ook door invloeden van buitenaf. Waar ze zich voor haar debuut in een cocon bevond, besloot ze schuchter, maar vol goede moed, uit te breken en nauwer samen te werken met haar bassist en stak ze zelfs haar licht op bij collega’s Eefje de Visser, Charlotte Adigéry en Jade Bird voor haar eigen podcast Drafts (noem het gerust haar eigen versie van SongExploder).
Vorig jaar liet LUWTEN als voorsmaakje een ep op ons los en die heette niet toevallig Door. Toen zette ze de deur op een kiertje naar andere invloeden en op Draft gooit ze die helemaal open. Eerste single “Control” gaat dan ook over de controle verliezen en wat je dan precies verliest. Hoewel het nummer nog begint met een strakke baslijn en speelse synths, lost Dauwstra gaandeweg haar grip op het nummer en sijpelen er steeds meer klanken, stemmen en instrumenten in het nummer. Op het einde schreeuwt ze zelfs haar radeloosheid uit op een manier die we helemaal niet van haar gewoon zijn. Het tochtje is plots een heuse wervelwind geworden. Mocht St. Vincent ooit haar gitaar aan de wilgen hangen, dan zou ze wellicht popnummers als “Control” uit haar pen laten vloeien.
De constante tegenstelling en afwisseling van donkere synths en speelse melodieën maken van Draft een uiterst genietbaar, maar ook makkelijk verteerbaar album. Toch spits je beter de oren naar de fijne en vernuftige trucjes die Douwstra in haar nummers verstopt heeft. Zo gaat ze op “Full Well” in dialoog met zichzelf en botsen haar stemmen tegen elkaar tot ze precies klinken als een kinderkoor. Op “Airport” geeft zich dan helemaal over aan haar donkere kant en blijft ze vruchteloos vechten tegen de verwachtingen. ‘As long as I can sing,’ verzucht ze, dat is het enige wat ze echt verlangt.
Het titelnummer “Draft” is een echt keerpunt waar licht en donker samensmelten tot een heerlijk goudkleurige meerstemmigheid. Douwstra vroeg vrienden en familie één enkele noot in te zingen en liet die dan samensmelten tot een koor van verschillende klankkleuren dat even bevreemdend als hartverwarmend klinkt. In tijden van eenzaamheid en weinig menselijk contact is “Draft” een echt kippenvelmomentje wanneer Douwtra ‘I want to be alone, I want to hear you calling home’ zingt en geruggensteund wordt door die tientallen onherkenbare stemmen. Alleen en toch op een spitsvondige manier samen, want ‘Who wants to be alone?’ vraagt ze zich af, zonder op een antwoord te wachten.
Daarna ontpopt LUWTEN zich helemaal tot een ware popparel met het trio “Standstill”, “Sleeveless” en “Stopwatch” waar ze een eigenzinnige mix maakt van Feist, Solange en Caroline Polachek. “Go Honey” was het hitje van haar debuutplaat en die rol kan perfect door “Stopwatch” ingevuld worden. Met zijn botsende stemmen, strak en niet aflatende tempo en stevige baslijn als een minder hyperkinetische, maar minstens even aanstekelijke versie van Tune-Yards. Het nummer kan zo onder een Apple-reclamespotje gemonteerd worden.
Onder hun dansbaar jasje duiken toch opnieuw filosofische vragen op die Douwstra wakker houden. Op “Sleeveless” geeft ze zich haast letterlijk bloot en zegt ze met haar aanstekelijke en soulvolle stem dat we eens moeten praten. Wie er een verborgen boodschap naar haar vriend Torre Florim, frontman van De Staat, zou in lezen, moeten we teleurstellen, want volgens het credo ‘geen nieuws, goed nieuws’ zit het tussen hen best wel oké. “Standstill” vraagt zich af hoe ze kan ontsnappen aan de dolle ratrace die het leven is, maar als het dan met piepende remmen tot stilstand komt, dan besef je pas hoe onbewust je door het leven ging. Met fijne arrangementen als een klavecimbel, zachte blazers en subtiele synths klinkt het alsof Bon Iver een ferme scheut pop en r&b in zijn keel giet. Zo fluweelzacht en toch heerlijk dansbaar, het is een evenwicht dat LUWTEN met precisie kan bewaren.
Pas helemaal op het einde steekt de broze en breekbare versie van LUWTEN nog eens de kop boven water. Alsof ze zich na al dat rondzwerven uit haar comfortzone toch een weg naar huis gevonden heeft en met een glimlach opnieuw de stilte kan opzoeken. “Haircut” schakelt heel wat versnellingen lager en dat laat zich meteen voelen. In een laidback sfeertje neemt Douwstra ons mee naar de kapper. ‘What would you do if you could choose,’ vraagt ze ons indringend. Welk kapsel wil je voor je nieuwe ik?
Met “Call Me In” trekt LUWTEN de deur helemaal achter zich dicht. Met enkel een akoestische gitaar en haar fantastische stem weet ze nog steeds onze volle aandacht te trekken. Een nummer dat perfect past op het einde van haar tweede plaat, want wanneer ze afsluit met ‘You will know, ‘cause I will share’ horen we enkel nog de echo van de kamer, het kraken van een stoel en daarna de comfortabele stilte. Het is een ware krachttoer dat LUWTEN zowel in haar meest uitbundige momenten als in haar kleinste vorm je helemaal weet in te pakken. Draft is veel meer dan een kladje. Het is een zorgvuldig uitgetekende en vernieuwde versie van wat Douwstra allemaal kan neerpoten met LUWTEN. Ze verlegt niet alleen haar eigen grenzen maar weet ook een nieuwe blauwdruk voor haar eigen geluid neer te pennen.
1 Comment