Er is een nieuw fenomeen opgestaan in de Lage Landen: Froukje. De negentienjarige zangeres bracht onlangs haar debuut-ep Licht en Donker uit en veroverde daarmee in een mum van tijd het Nederlandstalig grondgebied. Haar volledige tour verkocht ze binnen de dag uit, ze is een hit op het immens populaire TikTok, werkte samen met onder andere S10 en Willem Ardui (van blackwave.) en staat komende zomer op het grote festival Lowlands. Om dus maar te zeggen, Froukje Veenstra gaat een gigantisch rooskleurige toekomst tegemoet. De Nederlandse is dus een ster in wording, maar gelukkig vond ze nog even de tijd om met ons een Zoom-gesprekje te organiseren.
Ondanks dat we tegenwoordig in niet zo’n leuke tijd leven, ben jij wel helemaal aan het doorbreken. Hoe voelt het nu om jou te zijn?
Op muzikaal vlak gaat het goed, maar ik krijg ook nog altijd te maken met dezelfde dagelijkse problematiek als iedereen. Het is een beetje dubbel… het is allemaal heel leuk, maar ik voel me nu niet een ander persoon dan ik altijd ben geweest. Ik ben heel blij dat de dingen zo goed gaan, het is een beetje een achtbaan.
Had je ooit verwacht dat het zo snel zou gaan?
Nee, absoluut niet! Die eerste single (“Groter Dan Ik”, nvdr.) ging sowieso al heel snel en dat was een grote verrassing. Ik denk wel eens: ‘Als je me anderhalf jaar geleden had laten zien dat ik dit nu zou doen, dan had ik het nooit geloofd.’
Die eerste single was plots dan ook gigantisch relevant, alsof je een glazen bol had.
Ja, die had ik niet! (lacht) Ik voelde misschien wel aan dat er een storm op komst was. Het feit dat het zo relevant was, heeft denk ik wel meegeholpen aan de populariteit. Het is een liedje van deze tijd.
Je bracht onlangs je debuut-ep Licht en Donker uit en die werd heel goed ontvangen. Ben je tevreden met het eindresultaat?
Ja, absoluut. Hij is ontzettend goed ontvangen. Het is natuurlijk altijd heel spannend als je iets uitbrengt. Het is een gok, maar ik ben er heel trots op. Echt heel veel liefde naar die plaat. Ik beluister hem nog steeds regelmatig.
Voelt dat niet raar om naar je eigen muziek te luisteren?
Als nummers in het demo-stadium zijn, beluister ik ze heel graag heel veel, omdat het dan nieuw is natuurlijk. Als het dan op Spotify staat, luister ik er niet heel vaak meer naar. Af en toe luister ik en probeer ik te voelen hoe andere mensen mijn muziek ervaren.
Lukt het je dan om afstand te nemen van die muziek?
Ik kan die plaat natuurlijk niet helemaal zonder vooroordelen opleggen, want ik heb er onwijs veel tijd, liefde en emoties ingestopt. Dat is uiteindelijk ook het bijzondere, want ik heb een band met die liedjes en daarom beluister ik ze graag. Het feit dat wildvreemden dit ook hebben, dat is heel bijzonder. Zo probeer ik me een beetje te verplaatsen in hun schoenen. Hoe zouden zij zich hebben gevoeld toen ze het voor het eerst hoorden?
Hou je de luisteraar ook in je achterhoofd, of maak je muziek voor jezelf?
Honderd procent voor mezelf! Ik vind het heel leuk dat veel mensen zich in mijn muziek herkennen en daar wellicht iets aan hebben. Dat bevestigt alleen ook maar het feit dat we als mensen heel hard op elkaar lijken. We gaan allemaal door dezelfde dingen, al is het op een andere manier.
In eerste instantie schrijf ik dus liedjes voor mezelf. Ik zou mezelf niet forceren om iets te maken waarvan ik denk dat de luisteraar het wil horen.
Is het dan niet moeilijker om iets uit te brengen dat je zo nauw aan het hart ligt?
Dat is iets waar je als songwriter mee moet leren leven. Je gevoelens en gedachten liggen permanent op tafel. Ik vind het soms ongemakkelijker om liedjes te laten horen aan mensen die ik daadwerkelijk ken, dan het idee dat de hele wereld ze kan horen. Als ik iets echt niet wil zeggen, dan schrijf ik het gewoon niet op.
Is dat ook de reden waarom je in het Nederlands zingt? Vind je in die taal makkelijker de woorden?
Als ik in het Nederlands schrijf, heb ik veel meer controle. Ik weet dan dat het precies gezegd wordt op de manier waarop ik het effectief wil. Het is ook veel spannender op die manier, omdat het veel directer is. Als Nederlandssprekend iemand kan je moeilijker heen om wat er wordt gezegd.
Heeft het taboe van ‘muziek maken in het Nederlands is niet cool’ je geen schrik aangejaagd?
Vroeger schreef ik best veel in het Engels, want dat vond ik mooi en dat was ook gewoon de manier waarop mensen het deden. Ik kwam er vrij snel achter dat ik heel erg hield van de Nederlandse taal en van de vrijheid die ik daarin voelde. Toen ik voor het eerst serieus iets in het Nederlands schreef, had ik het gevoel dat dat me veel meer raakte. Ik vind het heel leuk dat Nederlandstalige pop terug hipper wordt, want het is echt heel mooi om in je eigen taal je ding te doen.
Dan heb je ook het voordeel dat die muziek meteen de grens oversteekt, want je herwerkte een van je nummers met Willem Ardui (van onder andere blackwave.). Hoe is dat tot stand gekomen?
Dat gebeurde via via. We wilden graag iets met een Belgische artiest doen, want het leek me heel leuk om mijn doelgroep uit te breiden over de grens en om daar ook shows te spelen. Toen we begonnen na te denken over wie daar bij zou kunnen helpen, kwamen we bij Willem terecht. Ik heb hem wel nog nooit persoonlijk ontmoet.
Zijn er nog artiesten waarmee je zo’n samenwerking ziet zitten?
Het lijkt me heel grappig om eens een iets te doen met iemand die wat verder bij me vandaan ligt. Ik werkte bijvoorbeeld enkele weken geleden samen met S10 aan een mashup voor de reclamecampagne van een nieuw drankje. In diezelfde campagne was er ook een samenwerking tussen Sor en Zwangere Guy en daar had ik dat ook wel heel graag mee willen doen. Dat zijn echt hele leuke jongens.
Je trekt binnenkort (hopelijk) ook op tour door Nederland en België. De tickets waren in een mum van tijd uitverkocht, maar je trad nog nooit echt op. Brengt dat meer stress met zich mee?
Het is allemaal heel spannend inderdaad. Ik heb een paar weken geleden wel op een testevent gespeeld hier in Nederland. Dat was voor het eerst voor een groot publiek. Toen heb ik eigenlijk pas gevoeld hoe leuk het was. Als ik op tour ga, zijn de mensen er echt enkel om mij te zien, dus dan denk ik dat ze wel wat meer vergevingsgezind zijn aangezien ik nog niet zoveel podiumervaring heb. Na die tour gaan we wel goed op elkaar ingespeeld zijn.
Ik vind het ook echt heel spannend en leuk om voor het eerst shows in België te spelen. We waren ook wel benieuwd naar de verkoop. Er zijn natuurlijk wat Nederlanders die tickets hebben gekocht, maar het is vooral een Belgisch publiek. In Nederland kan ik beter aanvoelen wat de mensen van me vinden en hoe ik in de industrie sta. Ik ken de Belgische industrie, zalen en festivals niet zo goed, dus het is een leuke ontdekkingstocht.
In je muziek heb je het vaak over de schaduwkant, maar toen De Volkskrant je vroeg te kiezen tussen ‘Licht en Donker’ koos je toch voor licht, waarom?
Als ik schrijf, grijp ik vaak naar het donker, omdat dat me veel meer inspireert; daar heb ik meer over te zeggen. Nu mijn carrière een beetje begint op te starten en ik wat volwassener word, merk ik dat ik heel graag gelukkig wil zijn. Ik heb me dus voor 2021 voorgenomen om actief te kiezen om wat positiever in het leven te staan. Ik hou ervan om dingen heel somber te bekijken, want daar haal ik veel inspiratie uit. Het is ook leuk om gewoon te genieten van de fijne dingen die gebeuren en niet meteen de schaduwkant daarvan te analyseren. Het is een leuke tijd voor mij, los van corona, en ik wil daarvan kunnen genieten en er later tevreden op terug kunnen kijken.
Dus er gaan in de toekomst ook positieve nummers van je verschijnen?
Ik heb al veel geschreven voor eventuele nieuwe releases en er zitten natuurlijk wel van die ‘ouderwetse’ zwartgallige teksten bij, maar ook wat meer positiviteit en een luchtigere kijk op alles. Ik denk ook dat we dat een beetje nodig hebben.
Maar donker blijft je favorietje op tekstueel vlak? Want het is denk ik makkelijker om te schrijven over negatieve gevoelens.
Op de een of andere manier zijn daar inderdaad meer woorden voor. Ik voel niet zo veel bij blije gevoelens. Als je blij en gelukkig bent, dan ben je niet zo bezig met waarom dat zo is. Als dingen moeilijk zijn, ben je de hele tijd bezig met waarom je ongelukkig bent.
Merk je dan dat het beter wordt als je erover schrijft?
Schrijven is sowieso iets dat ik zo leuk vind en dat mij altijd helpt om mentaal gezond te blijven. Het helpt ook als je ergens mee zit, want dan kan je het van je afschrijven. Ik doe dat en zet het om naar iets waar ik iets aan heb: een liedje.
Ik probeer nu ook liedjes te schrijven in majeur, want dat deed ik eigenlijk niet echt. Je moet jezelf blijven uitdagen.
Brengt dat de nodige druk met zich mee?
De situatie waarin ik mij nu bevind, brengt sowieso heel wat druk met zich mee. Die eerste plaat is goed ontvangen, maar je wil die lijn wel doortrekken nu. Ik probeer dat in het proces wel los te laten en dus gewoon te doen wat ik wil en waar ik zin in heb. Ik zoek niet naar wat succesvol is. Dat is een kwestie van constant tegen jezelf blijven zeggen dat je je best doet. Als dat niet helemaal gaat zoals ik of de mensen om me heen verwachten, dan is dat niet het einde van de wereld. Zo hou ik de druk een beetje laag.
Uiteindelijk wil ik gewoon gelukkig zijn en blij worden van de dingen die ik doe. Als ik mezelf onder druk zet en iets met al die meningen van al die mensen wil doen, dan word ik gek.
Probeer je dat te verduidelijken met je clips?
Ik werk graag samen met mensen die ik goed ken en daardoor kunnen we sneller dingen maken waar ik echt blij van word en die passen bij de muziek. Daarin probeer ik ook dicht bij mezelf te blijven en iets te maken waar ik dan positief op terugkijk.
Ik vind het ook belangrijk om er iets visueels bij te maken. Dat is vaak in het maakproces nog niet aan de orde, maar het is uiteindelijk wel nodig want daarmee kan je ook heel veel zeggen. Ik vind het heel tof om samen te werken met de mensen die ik echt als kunstenaars beschouw. Op alle vlakken wil ik het zo mooi en coherent mogelijk maken. Dat is ook iets dat ik heel graag wil doen met mijn volgende plaat, er een soort totaalkunstwerk van maken.
Was de eerste ep dan meer een soort leerproces richting de volgende?
Toen ik bij mijn label tekende was de single “Ik Wil Dansen” al uit, dus alles gebeurde een beetje gaandeweg. Ik leerde net mijn team kennen en nu heb ik naar mijn gevoel pas meer tijd. Die eerste ep is er en daar kan ik nog wel even op teren. Er is meer tijd om van tevoren samen te zitten en na te denken over wat we precies willen maken en hoe alles eruit zal zien. Vroeger was het altijd: ‘Er moet bijna een nieuwe single komen, dus daar gaan we ons nu op focussen en dan zien we wel’. Nu wil ik net iets verder vooruit kijken dan dat. Licht en Donker is heel erg mooi spontaan ontstaan, maar de volgende stap is een plaat met een plan.
Dan is de huidige situatie misschien net handiger. Heeft COVID een invloed gehad op je werk?
Ik heb veel in quarantaine geschreven en veel geschreven, dus dat was chill. Het feit dat er geen shows zijn is heel kut, maar als je constant onderweg bent, heb je ook gewoon weinig tijd om te schrijven. Daar was nu meer ruimte voor en dat was heel goed voor het creatieve proces. Ik zou liever meer prikkels en wat inspiratie uit een normaal leven willen halen dan dit. Maar goed, je moet de situatie nemen zoals ze komt en er het beste uithalen.
Het is nu een goeie werksfeer en ik ben heel gefocust, maar ik mis het ontladen heel erg. Lekker eens echt gaan dansen, iets stoms doen en met vrienden chillen.
Jammer dat je grootste hit “Ik Wil Dansen” nog nooit letterlijk gelukt is.
Nee nog niet! (lacht) Het komt ooit wel weer een keertje en dan ga ik het heel hard draaien.
Op donderdag 7 en vrijdag 8 oktober staat Froukje respectievelijk in Ancienne Belgique en De Roma. Beide shows zijn al wekenlang uitverkocht.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
