Citizen is altijd al moeilijk te definiëren geweest. Het drietal uit Ohio maakt al langer dan tien jaar alternatieve muziek voor een breed publiek, en met elke plaat die ze uitbrengen leggen ze de verwachtingen nét iets hoger. Life In Your Glass World is het vierde en veruit meest unieke studioalbum van de band. Waar ze eerst bekendstonden om hun emo-invloeden, verrassen ze nu met een meer poppy geluid.
Zanger Matt Kerekes, gitarist Nick Hamm en bassist Eric Hamm namen bij het maken van Life In Your Glass World de volledige controle over hun creatieve reis. Het album werd van begin tot einde opgenomen bij Kerekes’ thuis, die speciaal hiervoor zijn garage had omgebouwd tot studio. Deze lossere manier van opnemen zorgde ervoor dat de band volledig op eigen tempo het opnameproces kon doorlopen. De druk viel weg, waardoor ze meer aandacht konden besteden aan elk individuele nummer, met een verfrissend en toch duidelijk Citizen-album tot gevolg.
As You Please nam in 2017 de buitenwereld onder vuur, maar met Life In Your Glass World stuurt de band een eerder zelfbeschouwende plaat de wereld in. Dat is in het eerste nummer al duidelijk te horen. Met de woorden ‘I sat around today with nothing but a pen and a blank page’ schetst Kerekes in “Death Dance Approximately” een voor zowat iedereen herkenbare scène van apathie en demotivatie. “I Want to Kill You” vertaalt deze interne strijd naar een nummer met een dansbare beat, die onderbroken wordt door het eerder melancholische “Blue Sunday”.
Life in your Glass World gaat grotendeels over de sombere, maar soms ook uitdagende aspecten van het menselijke bestaan. In “Call Your Bluff” en “Black and Red” komt dit vooral op tekstueel vlak naar voren, terwijl “Pedestal” dit muzikaal vertaalt met een krachtige drum en distorted baslijn. In “Glass World”, de titeltrack van het album, maakt de band een scherpe bocht naar rechts met een akoestisch rustmoment. Kerekes confronteert zichzelf hier opnieuw met de tekst ‘If life in your glass world makes you feel so alone, then why don’t you say so?’.
Een van de laatste zinnen die we op Life in your Glass World horen, gaat als volgt: ‘At the end of the day, there was beauty in tragedy’. Met deze woorden denk je terug aan alles wat je in de afgelopen 38 minuten van je leven hebt gehoord. Het is de perfecte afsluiter van een album dat geboren werd uit jarenlange muzikale beproevingen en zelfreflectie. Zo wordt duidelijk dat de ware identiteit van Citizen niet zijn oorsprong kent in een specifiek genre, maar in de constante evolutie van de band zelf.
Facebook / Instagram / Website
