Alice Phoebe Lou is de laatste jaren naam aan het maken en haar derde album zal er wellicht alweer voor zorgen dat haar populariteit (terecht) wat toeneemt. De muzikante groeide op in Kommetjie, vlak bij Kaapstad, en leerde als kind al piano en gitaar spelen – het ene via lessen, het andere op zichzelf. Toch zou het nog even duren tot ze met muziek geld zou gaan verdienen: vooraleer ze met haar gitaar in Berlijn begon op te treden, was ze vuurdanseres in Parijs en Amsterdam. Sinds 2014 krijgt Alice Phoebe Lou regelmatig contracten aangeboden door platenlabels, maar ze blijft liever een onafhankelijke artieste. Zo wordt Glow net als Orbit (2016) en Paper Castles (2018) in eigen beheer uitgegeven.
Normaal gezien treedt Alice Phoebe Lou op over de hele wereld (en tussendoor in metrostations in Duitsland), maar vorig jaar moest de anders zo sociale muzikante plots binnen zitten. Alleen. Lange blonde lokken werden afgeschoren en een alter ego werd geboren. In tegenstelling tot langharige Alice zingt Alice 2.0 wel over liefde. De muziek gaat niet meer over het aanzetten tot denken, maar over het voelen van iets universeels en herkenbaars. Op Glow krijgen we de meest persoonlijke gevoelens van Lou te horen en toont ze haar naakte zelf, in de muziek figuurlijk en op de albumhoes letterlijk.
‘You didn’t teach me / I taught myself through you / You didn’t heal me / But I healed from the things that you do’ klinkt het helemaal aan het begin van Glow. Vanaf de eerste seconde komt Alice Phoebe Lou oprecht over. Alsof de tekst nog niet genoeg was, weet ze ons ook nog eens te betoveren met haar zachte, ontspannen stem en de beperkte instrumentatie op albumopener “Only When I”. Het klinkt alsof de muzikante zingt van op een roze wolk, maar de dromerige geluiden zijn slechts schijn. Op het net iets voller klinkende “Dusk” komt Alice positiever uit de hoek, want daar zingt ze over het vergeten van de wereld wanneer ze haar geliefde aankijkt. Tijdens de lockdown werd haar hart gestolen en gebroken en dus komen alle fases van een relatie aan bod doorheen Glow.
Ondanks dat er heel wat rustige muziek terug te vinden is op de derde langspeler van Alice Phoebe Lou, komt ze zo nu en dan net iets steviger uit de hoek. Zo is de gitaar prominenter aanwezig op single “Dirty Mouth”, maar ook tijdens de titelsong staat dat snaarinstrument iets harder, waardoor de indiemuziek een rocktoets krijgt. Toch is het op “Glow” vooral het drumwerk van Ziv Yamin dat het hem doet. Door zijn jazzy toevoeging ontstaat er een mooie mix van genres waarin je als luisteraar helemaal kan verdwalen. Tijdens rustigere en melodieuze nummers als “Heavy / / Light as Air” zweven we weg op het subtiele, doch met momenten opzwepende werk van Yamin. Afgelopen jaar brachten Alice Phoebe Lou en Ziv Yamin trouwens enkele nummers uit onder de naam strongboi.
“Lover / / Over the Moon” is een van de meest ingetogen nummers op de langspeler. Het voelt aan als een cocon van kalmte, als een warm dekentje op een koude winterdag, dat je al je zorgen helemaal van je laat afglijden terwijl je tot rust komt. Tijdens elk nummer wordt er een bepaalde setting geschetst en ontstaat er een sfeer die keer op keer anders is dan in de andere liedjes op Glow. Ja, er bestaan al veel liedjes over liefde, maar Alice Phoebe Lou zorgt ervoor dat het niet afgezaagd klinkt.
Laat het duidelijk zijn dat de muzikale krachten van Alice Phoebe Lou niet verscholen zaten in haar haren, want ondanks dat de coronacrisis ervoor zorgde dat die haren verdwenen, is de muziek er niet op achteruit gegaan. Integendeel. Het is gemakkelijk om weg te dromen bij de muziek op Glow, en doe dat gerust, maar als je naar de teksten luistert is de ervaring nog net iets completer. Doorheen het album neemt Alice Phoebe Lou ons mee naar verschillende uithoeken van liefde en ze doet ons al die fases van het universele gevoel ervaren. Met haar derde album wou de Zuid-Afrikaanse muzikante ons dingen doen voelen en in die opzet is ze zeker geslaagd.
Facebook / Instagram / Website
