© Luis Kramer
Wie Regressive Left opzoekt, komt al snel op verwarrende pagina’s over politicologie terecht. Contra-extremisme-activist Maajid Nawaz introduceerde de term om een deel van het politiek spectrum aan te duiden dat in naam van tolerantie intolerantie tolereert. Wij weten niet wat de band Regressive Left daarvan vindt, maar ze klinken in elk geval slim genoeg om met de paradox van Karl Popper vertrouwd te zijn. Hun tweede single “Take The Hit” is een heerlijke combinatie van postpunk en krautrock. Het onhandige genie van David Byrne weerklinkt heerlijk in hun korte, maar boeiende repertoire.
Gooi de synthdisco van DEVO en het stekelige sociaal schrijverschap van Gang of Four in de mix en je krijgt een formule waarmee succes bijna gegarandeerd is in de new wave indie scene. Met lijnen als ‘Who stopped the rain? I question everything’ vergelijkt de band de neoliberale economische maalstroom met The Truman Show. Het doet terecht denken aan Talking Heads’ “Once In A Lifetime“. De Londeners gaan echter nog een stapje verder: ‘so default on the mortgages and default on the contracts’. Dit Londense trio urineert waarschijnlijk op het graf van Margaret Tatcher. Het nummer is nog geen meesterwerk, maar wel een goede generale repetitie voor een nieuwe new wave-revival. Wij staan voor een dilemma of we nu moeten dansen of relschoppen. Waarschijnlijk doet Regressive Left beide tegelijk, wat we wel eens live willen meemaken!
Facebook / Instagram / Bandcamp
