AlbumsFeatured albumsRecensies

The Weather Station – Ignorance (★★★★½): Het klimaat als een stukgelopen relatie

Bij een gewichtige titel als Ignorance vermoed je al snel een hoop politieke statements, prekerige boodschappen of cynische doorbijters. Maar frontvrouw en songschrijfster Tamara Lindeman mag dan wel deelgenomen hebben aan klimaatmarsen in Toronto, een Greta Thunberg of Anuna De Wever is ze (gelukkig) niet.  Op haar vierde langspeler hoor je geen loze slogans of luid gescandeerde oneliners, nee, Lindeman kruipt onder je huid met subtiel verwoorde toespelingen en ambigue vergelijkingen. Wie niet goed oplet, zou kunnen denken dat “Tried To Tell You” of “Parking Lot” melancholische liefdesliedjes zijn, terwijl het eigenlijk subtiele aanklachten zijn tegen het trage verwoesten van het klimaat.

Het gros van de songs op Ignorance vond zijn oorsprong in de winter van 2018 toen Tamara Lindeman zich helemaal verdiepte in de klimaatproblematiek. Op een piano en een drumcomputertje schetste ze tien nummers uit om die de daaropvolgende lente samen met haar band en een lokale crew in Toronto’s Canterbury Music Company op te nemen. De akoestische gitaar die zo prominent aanwezig was op haar vorige albums, blinkt deze keer uit in afwezigheid. Nu nemen piano en vooral drum het voortouw. De strakke drumritmes lijnen het canvas af waarop Lindeman haar pianoakkoorden en arrangementen met wijdse penseelstreken schildert.

Lindeman heeft al heel wat wateren doorzwommen. Ze verloor op jonge leeftijd een lief in een accident, heeft onder haar artiestennaam Tamara Hope een rijkelijk gevulde IMDB-pagina met tv en filmrollen en kroop voor de videoclips van Ignorance voor het eerst ook in de regisseursstoel. Zelf schittert ze ook voor de camera in haar eigenhandig in elkaar gestoken spiegelpak. Op alle vorige albumcovers gaat ze getooid in sober zwart, maar deze keer probeert ze een spiegel te zijn voor de wereld. ‘I try to wear the world like some kind of garment,’ zegt ze op “Wear”, terwijl ze in de videoclips probeert op te gaan in de omgeving. Dat spiegelpak is naar verluidt redelijk zwaar, zit ongemakkelijk en begint al uit elkaar te vallen. Sommige metaforen schrijven zichzelf.

Lindeman slaat je niet op het hoofd met harde cijfers of pijnlijke beelden van wat we aanrichten met ons klimaat, maar zoekt subtiele vergelijkingen en beeldende uitdrukkingen. Op “Robber” bestempelt ze multinationals als dieven die de wet aan hun kant hebben: ‘No, the robber don’t hate you, he had permission/…/Permission by laws, permission of banks.’ In “Atlantic” vergelijkt ze een mooie zonsondergang met alarmerende boodschappen over het klimaat. Eens je die gezien hebt, kan je je ogen niet meer afwenden.

Na vier albums lijkt The Weather Station ook gegroeid van een soloproject tot een full band. Nergens klonk de groep zo hecht en vol als op Ignorance. Zoals ook al Meghan Remy van U.S. Girls, Angel Olsen of Sharon Van Etten een stevige liveband rond zich wisten te verzamelen, spat ook hier het speelplezier van de nummers. Lindeman heeft haar band strak in de hand en doseert perfect. Geen enkel nummer duurt langer dan het hoeft te duren, maar hier en daar horen we al potentiële podiumfavorieten. “Heart” en “Loss” klinken misschien wat repetitief, maar zijn slechts een hoofdknik van de frontvrouw verwijderd om helemaal los te gaan.

Neem nu die heerlijke outro op “Parking Lot”. Met prachtige strijkersarrangementen mikt de band niet alleen op je gemoed maar ook op je dansbenen. Doorheen het hele album steken strijkers de kop op om nummers naar een hoger niveau te tillen. Op “Tried To Tell You” dienen ze als melodieuze rode draad, op “Wear” sturen ze het nummer een veel interessantere kant op, maar altijd zijn ze de kers op de taart. Zowat alle nummers op Ignorance zijn zorgvuldig in elkaar gestoken en gearrangeerd dat ze moeiteloos overeind blijven, die extra strijkers en blazers tillen het nog een niveautje hoger.

Die sterke sound en uitgekiende arrangementen zorgen er voor dat haar boodschap als zoete koek binnen gaat. “Loss” deed verlies nog nooit zo hoopvol klinken en eerder dan te treuren voor alles wat we verliezen, drukt Lindeman je liever met een vriendelijke glimlach met de neus op de feiten: ‘At some point you’d have to live as if the truth was true.’ Haar zachte en zoete stem doet denken aan Joni Mitchell, Laura Marling of Eefje De Visser en is de beste manier om een bittere pil door te slikken.

Op “Separated” ontpopt Lindeman zich tot een moderne Nostradamus die perfect het leven anno 2021 wist te voorspellen: ‘Separated by all the arguments you lose/…/ separated all the things you thought you knew’. Alhoewel er eigenlijk maar bitter weinig veranderd is. De wereld is al jaren verdeeld tussen feit en fictie, links en rechts, arm en rijk, het is er gewoon niet beter op geworden. We communiceren aan de lopende band, maar praten eigenlijk naast elkaar. Dan helpt de teloorgaande natuur haar om dingen opnieuw in perspectief te zien. Een vogel op een verlaten parking doet haar wegdromen op “Parking Lot” en terwijl ze in de auto langs landschappen glijdt op “Subdivisions”, stelt ze zichzelf in vraag: ‘But what if I misjudged in the wildest of emotion/Did I take this way too far?’

Enkele jaren geleden scoorde The Weather Station met “Thirty” een bescheiden hitje. Een nummer over het jaar waarin ze dertig werd en de wereld rondom zich zag veranderen. Ondertussen is Lindeman al 36 geworden en heeft ze precies een methode gevonden om keer op keer groeibriljantjes van nummers neer te pennen. Op Ignorance neemt ze een thema dat haar duidelijk nauw aan het hart ligt en schrijft ze er even persoonlijke als universele nummers over. Ze klopt niet hard op tafel om haar argumenten over te brengen, maar masseert ze zachtjes en traag in je hersenen. Ignorance is geen klimaatpamflet in drukletters, maar wel een eloquent en zwierig geschreven essay over wat we allemaal op het punt staan te verliezen. En de tijd dringt om het serieus te nemen.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Whisper Festival @ OLT Rivierenhof: Geen geknal, toch geraakt

De festivalkalender is al aardig gevuld, maar toch bleek er nog ruimte te zijn voor een nieuwe afspraak. Zoals de naam laat…
LiveRecensies

The Weather Station @ Botanique (Rotonde): Gezelligheid met kans op hoestbuien

Wanneer je naar Brussel afreist voor muzikale verrijking, zijn de opties eindeloos. Er zijn echter twee parcours dat we al zo vaak…
AlbumsFeatured albumsRecensies

The Weather Station - How Is It That I Should Look At The Stars (★★★½): Leven op een verloren planeet

Iedereen heeft wel dat éne thema waarover je niet uitgepraat raakt. De ene kan oeverloos doorbomen over de unieke ritmes in de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.