2020 was een rotjaar en we zullen het geweten hebben. Iedereen ging er anders mee om en voor de Antwerpse Robbe Hollanders vertaalde dit zich in muziek. Eindelijk stampte hij zijn project Fisher Ice uit de grond, waarmee hij dit jaar drie singles uitbracht. Zowel “Faded“, “5:00 AM” als “Someone Else” toonden telkens een andere kant van Fisher en keer op keer konden de nummers ons bekoren. Hoewel je de release van “Someone Else” mag rekenen tot een van de meest chaotische van dit jaar – wat al heel wat wil zeggen – keken we toch uit naar het totaalpakket van Fishers debuut, dat we met de ep Detachment eindelijk hebben gekregen. Deze keer maar met een paar dagen vertraging.
Fisher omschrijft zijn eigen ep als de doos van Pandora. Zoals de vrouw uit de Griekse mythe al het kwaad op de wereld losliet, vuurt Fisher zijn demonen op ons af. Titels als “Selfhate” en “Lovesick” steken niet onder stoelen of banken dat Robbe er een slecht jaar op heeft zitten, maar dan heb je nog een vrolijk deuntje als “Someone Else” en het hardere “Safe” dat een meer energieke tegenstem biedt. Toch blijft de teneur triest, wat te danken is aan het zagend gezang van Fisher en perfecte aanvulleningen van de features WHY, Loyk, EVA en Matt Wxsted. Dit alles wordt ondersteund door ijzersterke producties van Anders, Skana Beats en Drums & Graves met een pakkend, coherent geheel tot gevolg.
Fisher zet met “Intro” al meteen de toon van zijn ep. De sfeer is ietwat donker en melancholisch, maar toch wordt het nergens zweverig. Hetzelfde geldt voor de rest van de nummers. Hier loop je al gauw het risico eentonig te worden, maar dankzij de verschillende producers gebeurt dit gelukkig nooit. Skana’s “Someone Else” blaast een frisse wind door de vibe, net als Drums & Graves’ “Selfhate”. De rest van de ep werd verzorgd door Anders, maar zoals die al ettelijke keren heeft bewezen, is hij van alle markten thuis. Geen enkele van zijn beats klinkt hetzelfde en wanneer dat wel het geval is, gaat het waarschijnlijk over dezelfde productie die per ongeluk twee keer wordt gebruikt. Gelukkig gebeurt dat niet op Detachment.
Een andere manier hoe Fisher zijn project behoedt voor eentonig geklaag is dankzij features. Op vier van de zeven nummers komen gastartiesten opdraven en dat zijn niet zomaar de minste. Daarmee zeggen we niet dat het de groten der aarde (van de Antwerpse hiphopscene) zijn, maar dat ze naadloos bij Fishers vibe passen terwijl ze toch geheel hun eigen ding doen. WHY doet het even in het Frans terwijl EVA meteen in het oog springt als enige vrouw op de ep. Dat is natuurlijk niet haar enige verdienste: haar heldere stem is beklijvend en betoverend over de dromerige beat van “5AM”. Loyk neemt Fisher vlot mee op zijn dansbare hiphop en Matt Wxsteds stem is de laagste die we horen. Toch is dit geen dieptepunt, integendeel zelfs.
De doos van Fisher Ice is een sterk project waarmee de jonge rapper ons in zijn hoofd laat kijken. Omwille van het voorbije jaar is het er bijzonder somber, maar toch is er plaats voor een beetje zonlicht en hoop – net zoals bij Pandora. Alle zeven de nummers passen perfect samen, maar toch voelt geen ervan hetzelfde aan. Fishers ep mag dan wel Detachment heten, wij zijn zeker en vast gehecht aan de rapper en kijken nieuwsgierig uit naar volgend jaar.
Facebook / Instagram / SoundCloud
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
