Er zijn reeds twee maanden verstreken sinds The Path, het nieuwste album van Fit For A King, werd gelanceerd. De Amerikaanse band stond een jaar geleden op de planken van Ancienne Belgique in Brussel en probeert Europa nu nog meer voor zich te winnen. De formatie mag zichzelf na zes studioalbums een vaste waarde noemen binnen het metallandschap. Zelf menen ze een grote vooruitgang gemaakt te hebben in wie ze zijn en wat voor muziek ze maken. Fit For A King kijkt vooral uit naar globale erkenning en wil een breed spectrum aan afwisseling bieden voor iedereen die houdt van stevigere muziek. Wij hadden een gezellige babbel met frontman Ryan Kirby naar aanleiding van deze plaat. Hij verduidelijkte onder meer hun samenwerkingsproces en ging zelf dieper in op zijn persoonlijke ervaringen tijdens deze bizarre tijden.
Het is nu twee jaar geleden dat jullie laatste album Dark Skies werd uitgebracht. Hoe hebben jullie jezelf gemotiveerd om nieuwe muziek te beginnen schrijven?
Sinds Dark Skies is onze band snel vooruitgegaan. We zijn een stuk beter geworden in vergelijking met het verleden en onze fanbase groeit enorm sindsdien. Toen we besloten om nieuwe muziek te gaan schrijven, waren we echt gemotiveerd om er voor te gaan en onze fans een volledig album te kunnen voorschotelen. We waren enthousiast om te werken aan een plaat met een eerder opbeurende boodschap dan degene die we vroeger brachten. Het gevoel van herkenning opwekken bij onze luisteraars was voor ons het centrale doel. Zowel op muzikaal als instrumentaal vlak willen we de houvast bieden die iedereen misschien wel extra nodig heeft in deze tijd.
Heeft de quarantaine jullie geholpen of het juist ingewikkelder gemaakt om te werken aan dit album?
De quarantaine maakte het moeilijker in mijn opinie, omdat de belangrijkste stemmingen die ik heb gevoeld tijdens dit alles, onzekerheid en angst waren. Wanneer je je verdrietig of depressief voelt, kan dit het schrijfproces bevorderen en is het over het algemeen gemakkelijker om deze gevoelens op papier te krijgen. Voor mij persoonlijk gaat dit er anders aan toe met angst. Ik probeerde tijdens de quarantaine meer bezig te zijn met schrijven, maar het was naar mijn mening moeilijker om mijn gedachten om te zetten in woorden. Ik denk dat de belangrijkste reden hiervoor is dat, als je op tournee bent, je veel meer motivatie en inspiratie krijgt. Je reist de wereld rond, ziet de menigte en al het andere dat daarbij komt kijken. Zonder tournee verlies je een groot stuk inspiratie die je kan helpen bij het schrijven van muziek. Ook het feit dat de andere bandleden en ik elkaar niet zagen, maakte dat we ons minder konden afstemmen op elkaar.
Het is voor velen aannemelijker dat meer tijd hebben je kan helpen met zaken zoals schrijven. Het is duidelijk dat dit voor iedereen anders is.
Ik heb wel de tijd gevonden om terug naar school te gaan en andere dingen te doen die al langer op mijn to do-lijstje stonden. Als het gaat over het maken van nieuwe muziek, realiseer je je hoeveel creativiteit er komt van het zien van de fans en op tournee zijn. We hebben elk onze eigen interesses proberen uitbreiden en dit verbreedde onze kijk op bepaalde situaties die we vroeger vanzelfsprekend vonden.
Op welke manier is dit album dan anders dan de voorafgaande?
Onze vorige albums waren donkerder dan The Path. We hebben meer herkenningspunten toegevoegd in de lyrics. Instrumentaal heeft onze muziek veel meer metalelementen in zich. Er is een breder gamma aan gitaarsolo’s en een meer arena-achtig klinkende sound. We hebben geprobeerd om dit album te laten reflecteren zodat het duidelijk is dat we ons voorbereiden op een veel groter podium. Eens we muziek maken die toegankelijker is voor een groter publiek, hebben we meer kans om de bekendheid die we willen bereiken ook effectief te bemachtigen.
Welke sound, productiewijs, hadden jullie in het achterhoofd voordat jullie de studio ingingen?
We waren het er allemaal over eens dat we harder wilden gaan, zonder onze oude fans te verliezen. The Path moest de nadruk leggen op het feit dat we in grotere arena’s thuishoren. We willen niet de allergrootste band zijn, maar het zou geweldig zijn om te doen waar we van houden totdat we te oud zijn om nog op te treden. We zijn er dan ook van bewust dat onze band een bepaalde omvang moet krijgen om dat te kunnen doen.
Ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat The Path wel degelijk beter past bij een groter podium dan de albums die je in het verleden hebt uitgebracht.
Volgens de cijfers op onze Spotify zijn er veel meer Europese luisteraars dan voorheen. Het geeft ons veel opwinding om zo snel mogelijk terug te keren naar Europa. Dit is voor ons het bewijs dat we het effect hebben dat we wilden en meer mensen bereiken dan voordien.
Waren er referentienummers waar je je nieuwe muziek op baseerde?
We hebben ons voor het maken van The Path vooral door ons eigen werk laten inspireren. “Breaking The Mirror” bijvoorbeeld is geïnspireerd op ons nummer “The Price of Agony”. Als we naar bands kijken, keren er veel invloeden van bands zoals Parkway Drive en Architects terug in onze muziek. We durven zelfs te hopen dat we binnen een bepaalde tijd op hetzelfde niveau als deze grote bands zullen spelen.
Hoe ga je akkoord met elkaars creativiteit en kom je tot een overeenstemming over welk geluid je wil bereiken?
Ik denk dat je vooral regelmatig met elkaar moet overleggen en natuurlijk een portie geluk hebben. Als je in een band zit, heeft iedereen zijn eigen mening en kijk op bepaalde dingen. Gelukkig hebben we de zegen om het vrij snel met elkaar eens te zijn. We weten allemaal wat ons hoofddoel is en persoonlijk vind ik dat heel belangrijk. Het maakt het een stuk makkelijker als iedereen weet wat je wilt. We werken al langer dan tien jaar samen en kennen elkaar ondertussen door en door.
Wanneer was je ervan overtuigd dat dit album klaar was om uitgebracht te worden, kijkend naar de huidige situatie in de wereld?
We hebben veel dingen afgewogen en zijn tot de conclusie gekomen dat touren niet iets is dat binnenkort gaat gebeuren. We wilden daar niet op wachten omdat het nog een jaar of langer kan duren. Om relevant te blijven voor onze huidige en potentiële fans, moeten we de hype levendig houden. Op dit moment hebben we enkel de content die we online zetten. Niet veel bands brengen nieuwe muziek uit. Het was dus de geschikte gelegenheid om veel aandacht te besteden aan ons nieuwe album. De pers lijkt nu geïnteresseerder in nieuwe releases dan op andere momenten. We wilden het risico nemen en onze hoop op de terugkeer van tournees houden, zodat we onze nieuwe muziek meteen live kunnen brengen wanneer de wereld opnieuw haar oude zelve is.
Zijn er bepaalde sferen of gevoelens die je met je nieuwe muziek wil opwekken?
Als ik aan onze muziek denk, vind ik dat we heel wat makkelijke nummers hebben om naar te luisteren, maar evengoed zwaardere liedjes voor de mensen wiens voorkeur naar het hardere spul gaat. We willen de band zijn die je aan een groter publiek kunt aanbevelen. Ik richt me dan op nummers als “Breaking The Mirror”, die je kunt omschrijven als rock, maar dan gecombineerd met screams en stevige breakdowns. We willen mensen aantrekken om dieper in ons muziekarchief te graven en nieuwe aspecten van metal te ontdekken die ze voorheen niet kenden. Het is ons doel om interesse op te wekken. Na verloop van tijd kan Fit For A King de luisteraars misschien overtuigen om metalheads te worden.
Waren er specifieke redenen om “Breaking The Mirror” uit te brengen als eerste nummer van het album?
Het voelde aan alsof dat het meest veelzeggende liedje is van de plaat. “Breaking The Mirror” heeft een breakdown en een aanstekelijk refrein. Ons album The Path bevat veel verschillende stijlen. We waren op zoek naar een nummer dat het volledige album vertegenwoordigt. “Breaking The Mirror” was in onze ogen het beste voorproefje van wat mensen konden verwachten. Vooral het creëren van nieuwsgierigheid is een belangrijke factor die meespeelt in het maken van deze keuze.
Ben je van plan om vast te houden aan jullie huidige sound of denk je er al aan om de koers van de band te veranderen in de toekomst?
We houden allemaal van de sfeer in nummers zoals “Price Of Agony” en “Breaking The Mirror”, want dat zijn het soort nummers die ons de weg wijzen naar een groter publiek. Maar tegelijkertijd willen we wel voor een zwaarder geluid gaan. We moeten over een onderwerp als dit regelmatig overleggen met elkaar, want het kan momenteel nog elke kant uitgaan met Fit For A King. Of we tevreden zijn met onze huidige keuzes? Zeker en vast. Maar we willen écht de top bereiken. Dit kan enkel en alleen door jezelf constant heruit te vinden als band, maar evengoed als individu.
Nu we het toch over het geluid van je nummers hebben en tot de laatste vraag zijn gekomen: wat is je favoriete nummer van The Path en kun je uitleggen waarom?
Op dit moment is “Prophet” mijn favoriet. Ik hou van de vibes en de emoties die we erin stopten. Persoonlijk is het een van mijn favoriete teksten die ik ooit heb geschreven. Het heeft een enorme breakdown, wat natuurlijk ook helpt. De diepgang in het nummer is baanbrekend voor ons. Ryan O’Leary, een van onze gitaristen, klinkt in dit nummer uitermate geweldig met zijn zuivere zang. Over het algemeen vind ik “Prophet” erg aangenaam om te luisteren en ik kan niet wachten om het live te spelen. Net als de rest van het album uiteraard.
Normaal gesproken stelde Fit For A King hun album vorige maand voor aan het Belgische publiek in De Klinker Club in Aarschot. Dit optreden wordt uitgesteld tot 3 november 2021.
