AlbumsRecensies

Okamy – The Apocalypse Is Underwhelming (★★★): Deels succesvolle koerswijziging

Okamy is Gordon Delacroix, een muzikant die we al enige tijd volgen. Het debuut van zijn groep Recorders vormde in 2014 onze introductie tot het werk van de Brusselaar, en het was liefde op het eerste gezicht; dit soort strakke grooves met internationale allure horen we veel te weinig in dit land. Sterproducent Tony Hoffer (Beck, Air) aan de knoppen, een sterke wisselwerking van toegankelijke deuntjes (“Kelly”) en experimentele meesterwerkjes (“Colorimetric”): dit moest haast wel goedkomen. In de jaren die erop volgden hebben we Above the Tide grijsgedraaid, en opvolger Coast to Coast was zowaar nog beter; het vijftal klonk volwassener en wist alle aspecten van hun geluid verder te verfijnen. Opnieuw was het voor ons duidelijk: dit moet hem zijn. Dit is het album dat deze band groot zal maken.

We vragen het ons nog steeds geregeld af: waarom is Recorders dan uitgerekend in België—een land dat erom bekendstaat zijn artiesten in het erg wazig gedefinieerde indiegenre zozeer lief te hebben dat ze vaak niet eens een internationale carrière meer behoeven—in deze mate onder de radar blijven vliegen? Schuwen we met zijn allen onze Franstalige landgenoten? Had Studio Brussel zijn protectionistische coronacampagne eerlijkheidshalve beter #ikluistervlaams gedoopt? Er moet in elk geval iets meegespeeld hebben, want nummers van het kaliber van “Not All Who Wander Are Lost” maken de meeste van onze Vlaamse steunpilaargroepen al jaren niet meer.

Maar goed, sinds 2017 heeft Delacroix Recorders op stal gezet. Er kon nog één ep vanaf, waarop de stijlwijziging die de man vervolgens zou ondernemen al enigszins duidelijk werd: minder gitaren, meer dromerige beats. Twee jaar later dook hij ineens opnieuw op als Okamy, en de transformatie is ingrijpend: zijn stem bevindt zich nog iets te vaak dichter bij zingen dan spreken, wat ons tegenhoudt om hem volledig in het hiphopvakje in te delen, maar de invloed is alvast erg duidelijk. Aan The Apocalypse Is Underwhelming gingen vier singles vooraf: allemaal leuk, maar nooit bliezen ze ons volledig omver, al kwam “So Wrong” het dichtst in de buurt. Het bleef afwachten of de man ons met de rest van zijn solodebuut epistels vergelijkbaar met de eerste twee alinea’s van dit artikel zou kunnen doen schrijven.

Het antwoord is een volmondige… soort van? De apocalyps blijkt er namelijk een van zowel voltreffers als missers te zijn geweest. Delacroix weet zijn vorige successen enkele keren te evenaren, maar zakt ook een paar maal een stuk dieper dan hij eerder deed. Het resultaat is een album waar we ons vooral naar zien terugkeren voor het vijftal zeer sterke nummers dat erop staat, maar het valt ook niet te ontkennen dat wat snoeiwerk in deze 55 minuten muziek geen overbodige luxe was geweest.

The Apocalypse Is Underwhelming is namelijk een vrij lange plaat geworden, en presenteert zich dan ook als een soort cv in audiovorm: dit ben ik, Okamy, en dit is alles wat ik de voorbije jaren heb gedaan. Soms voelt het dan ook iets té comprehensief. “EVA” is op dat vlak de grootste boosdoener; waren wij het die op jobzoektocht gingen, dan hadden we dit lijntje waarschijnlijk strategisch weggelaten. Vergeleken met de weelderige synths van omringende nummers is de leegte van dit arrangement ronduit schrijnend, totdat we in de refreinen overvallen worden door een baslijn die zo oorverdovend luid staat dat de stem van Delacroix er met moeite nog bovenuit kan steken.

Gelukkig tonen de drie songs die hieraan voorafgaan Okamy in een beter licht. Opener “Fever” lijkt vooral bedoeld om het hiphoppubliek binnen te rijven (en ietwat te misleiden, want de bijdrage van Hunnid is de enige van zijn soort), terwijl ons hart dan weer wordt gestolen door de refreinen van Nina Kortekaas op “So Wrong”. Later in de plaat volgt nog een samenwerking met Sunday Charmers, die een gezellig evenwicht zoekt tussen r&b en de Mii Channel-themamuziek. Het wordt wel meteen duidelijk aan zijn stemgebruik dat Delacroix een nieuwkomer is in dit milieu; het metrum van zijn woorden is soms nog wat te hakkelig, wat wel eens resulteert in nummers waarin zowel tekst als melodie net niet op punt lijkt te staan. Wanneer hij geen hulp van anderen heeft gekregen, voelt hij zich in de refreinen duidelijk het meeste thuis.

Voor de echte hoogvliegers moeten we het evenwel gewoon gaan zoeken bij Okamy zelf, want aan de beste songs op deze plaat werkte verder niemand. “Supernova” is een tikkende tijdbom, een stampede van drums en synthaanslagen met een geniale tempowijziging en een instant meeschreeuwbaar refrein. Het is ook meteen het nummer dat het meest van Delacroixs rockverleden moet hebben, maar ook met beide benen in het heden kan hij boeien; kijk daarvoor maar naar “Spirits”, een enorme oorwurm waarvan elk element ons kan overtuigen. Op basis van de wat wisselvallige singles hadden we dergelijke furie niet zien aankomen, en we hopen voor de toekomst vooral op meer van dit.

We kunnen evenwel niet zeggen dat dit soort ondubbelzinnige successen een absolute meerderheid vormen in het parlement van The Apocalypse Is Underwhelming. Er moet aan coalitievorming worden gedaan, en de overige partijen moeten het met minder stellen. Sterke refreinen verstopt in zwakkere nummers komen een aantal keer voor; de strofes van “You” gaan geruisloos voorbij, terwijl “Riot” vooral scoort wanneer het zich meer bezighoudt met melodie dan met het najagen van bombast. Andere songs bleven ons in hun geheel niet bij. Een soortgelijke vergeetbaarheidsfactor was in het werk van Recorders zelden te vinden, dus we moeten uiteindelijk wel stellen dat er nog ruimte voor verbetering is voor dit persona.

The Apocalypse Is Underwhelming is pas het debuut van een artiest die in deze vorm wel eens potten zou kunnen breken, maar met deze plaat doet hij dat nog niet. Gordon Delacroix blijkt een avontuurlijk muzikant die zich met plezier buiten zijn comfortzone begeeft, maar aan een groot deel van deze veertien nummers is wel te merken dat hij zich dit nieuwe geluid nog niet volledig eigen heeft gemaakt. Het is dan ook uitkijken naar een meer geraffineerde opvolger die de ruwere kanten achterwege laat. Voorlopig zijn we vooral van plan om naar enkele hoogtepunten te grijpen.

193 posts

About author
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Okamy – “So Wrong” (feat. Nina Kortekaas)

Okamy is een alias van Gordon Delacroix, een Brusselaar met een verleden in de indierockgroep Recorders. Voor dit project moeten de gitaren…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Okamy – “You”

We horen tegenwoordig niet al te vaak van Gordon Delacroix, maar stilzitten lijkt hij zeker niet te doen. Tot midden vorig jaar…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Debuutsingle Okamy – “Hold Up”

De oplettenden onder ons kennen Brusselaar Gordon Delacroix nog van zijn vorig project Recorders. Met die band bracht hij twee ijzersterke en…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.