De Boss is terug! Alweer, zouden we eraan kunnen toevoegen. De Amerikaanse rocklegende Bruce Springsteen had midden jaren tien even een creatieve dip, maar lijkt sinds het teleurstellende High Hopes uit 2014 helemaal terug van weggeweest.
Zo bracht Bruce in 2018 Springsteen on Broadway uit, een liveplaat met herwerkte akoestische versies van oude nummers. Het album diende als creatieve springplank voor het ingetogen Western Stars uit 2019, een conceptalbum dat vergezeld werd door een film. Het bevatte thema’s die Springsteen al decennia brengt (de ondergang van de Amerikaanse working class), maar dan vanuit een nieuwe muzikale invalshoek bekeken.
En nu is er dus Letter to You, de rockende twintigste plaat. Dat het album zo vlug af is, is geen toeval. Western Stars was ondanks het kritische succes een commerciële teleurstelling. De Boss besloot die plaat daarom ook niet te promoten met een tournee. Niet getreurd: de fans werd een rockende live-ervaring beloofd. Letter to You vervult die belofte, al lijkt corona een stokje voor het live-element te steken.
Het album werd in amper vier dagen live ingespeeld en is de eerste plaat sinds High Hopes die Springsteen met de E Street Band opnam. Dat valt eraan te horen. Springsteens’ stem blijft indrukwekkend, en klinkt nog iets rauwer dan gewoonlijk. Ook de band is in bloedvorm. Dat is wel nodig, want muzikaal zijn de nummers wel iets minder origineel dan die op Western Stars.
Het album begint met het enige echt kalme nummer van de plaat, “One Minute You’re Here”. Een goed begin, maar er bekruipt ons een beetje een gevoel van déjà vu. Het kost de Boss amper twee minuten om over de ‘edge of town’ te beginnen. Ook het vervliegen van de tijd passeert nog eens de revue. De man komt er dankzij zijn vakmanschap mee weg, maar het voegt niet veel nieuws toe aan het oeuvre. Idem met vooruitgeschoven singles “Letter To You” en “Ghosts”.
Niets mis met vakmanschap natuurlijk, maar die herhaling vormt het grootste minpunt van de plaat. “Janey Needs A Shooter” bevat orgeltjes zoals we ze al duizend keer gehoord hebben, en een nummer als “House Of A Thousand Guitars” lijkt te willen opstijgen, maar raakt niet van de grond. “Rainmaker” is zelfs enerverend door het irritante refrein.
Maar kijk, het is de passie van Springsteen en gezelschap die de muziek van zelfplagiaat en verveling redt. De Boss meent nog steeds elk woord dat hij zingt, en nummers als “Burnin’ Train”, “If I Was The Priest”, “Last Man Standing” en “Song For Orphans” geven nog altijd het gevoel dat de horizon nét binnen handbereik ligt, als we ons alleen maar zouden kunnen bevrijden van onze 9-tot-5 jobs. Ongelooflijk dat een 71-jarige nog zoveel energie kan opbrengen. Dat laatste nummer doet trouwens sterk aan Bob Dylan-denken, door de zangmelodie en rijke poëtische strofes. Ook dat heeft de Boss nog steeds in de vingers.
Letter to You bevat maar twaalf nummers en is bijna een uur lang. We hadden deze plaat vier sterren kunnen geven als de Boss iets kritischer geweest was over de tracklist en lengte van de liedjes. Dan was het minder opgevallen dat hij af en toe in herhaling valt. Desondanks knap wat deze opa hier nog neerzet. Springsteen blijft gaan tot hij erbij neervalt, en dat is geruststellend.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
Western Stars geen commercieel succes? Het album stond bijna overal op 1.
Klopt, maar het album verdween bijzonder vlug uit de hitlijsten in de VS, veruit de grootste afzetmarkt in het muzieklandschap. High Hopes verkocht ongeveer 100.000 exemplaren in de eerste week en bracht 14 weken in de Billboard 200 door; Western Stars verkocht maar 66.000 exemplaren en was al na 4 weken helemaal uit de charts verdwenen. Dusja, een teleurstelling naar Springsteen-normen, zeker als je weet dat de meeste albums van de Boss in de VS normaal 20 á 30 weken in de charts doorbrengen. Elk album van de Boss staat bijna overal altijd op 1, maar dat zegt niet alles over het succes van een album.
Waarom moet vakmanschap het afleggen tegen vetnieuwing? Moet het per se elke keer anders? Een eigen, onnavolgbare stijl hebben is iets waar de meesten enkel van kunnen dromen.