De Parisienne Pauline de Lassus Saint-Geniès is het levende voorbeeld van een artiest die groot werd in een gecultiveerde omgeving. Hoewel ze al sinds 2011 muziek maakt, nam haar carrière een hoge vlucht toen ze naar Amerika trok en als Mina Tindle in contact kwam met Sufjan Stevens. Intussen is ze getrouwd met gitarist Bryce Dessner en verscheen ze al enkele keren als achtergrondzangeres op albums van The National. In 2015 was ze zelfs het voorprogramma van Sufjan Stevens toen die bij ons in Bozart Carrie & Lowell kwam voorstellen. Mina Tindle lijkt dus wel omringd door groots talent, maar op haar nieuwste album SISTER herinnert ze de wereld eraan dat ze als soloartieste eigenlijk het helderste schittert.
SISTER is het derde album van Mina Tindle, maar het eerste dat is ontsproten uit haar nieuwe omgeving. Taranta (2012) en Parades (2014) stammen immers nog uit haar tijd in Parijs toen de zangeres haar eigen boontjes dopte. Op SISTER wordt ze daarentegen op elk nummer bijgestaan door de geniale producer Doveman (Thomas Bartlett) die ook al Sufjan Stevens, Yoko Ono, St. Vincent en Florence + the Machine van prachtige instrumentatie voorzag. Dit zorgt ervoor dat Mina’s album perfect past in die stijl van pop en folk, maar toch straalt de zangeres in haar uniciteit. Haar stem doet wat denken aan de Canadese zangeres Feist, maar voor de rest valt er niet veel bekends aan Mina Tindle te koppelen; ze klinkt vooral als zichzelf.
Iemand omschreef Mina Tindle ooit eens als een fabeldichter, en die titel lijkt ze ook op SISTER met trots te dragen. Op het album passeert een parade van leeuwen de revue, maar kannibalistische geliefden, sirenes en gevleugelde vrouwen worden eveneens bezongen. Die verhaallijn komt waarschijnlijk voort uit haar studiosessies met Thomas, waarbij die geluidloze films en natuurdocumentaires op een muur projecteerde terwijl het duo aan SISTER werkte. Op het eerste gezicht lijkt de boodschap op het album enorm vaag – en in alle eerlijkheid blijft SISTER ook na een paar luisterbeurten een mysterieuze ervaring – maar net daarin schuilt de magie van fabels. Mina Tindle vertelt verhalen die ondoorgrondelijk zijn, maar waarin een glasheldere kern van waarheid schuilt. Je moet er alleen goed naar zoeken.
Onze gok: familie. Het lijkt niet zo vergezocht met een album dat ‘sister’ heet, maar Mina Tindle gaat verder dan een biologisch verband. Zo is het eerste nummer “Jessa” ongetwijfeld opgedragen aan Jessica Dessner, haar schoonzus. Daarnaast is het Franstalige “Belle pénitence” een liefdesbrief aan haar man Bryce, die ook meeschreef aan het magnifieke “Triptyque”. Als we dan kijken naar andere bijdragen aan het album komen we bij haar goede vriend Sufjan Stevens terecht (die zijn eigen “Give a Little Love” aan haar schonk) en vormt de productie van Doveman uiteraard een rode draad doorheen SISTER. Mina Tindles familie overstijgt duidelijk het beperkte idee van een gezin, wat weerspiegeld wordt in het album als project. Dit is althans de kern die wij in SISTER terugvinden, maar ga gerust zelf aan de slag!
Het talent van Mina Tindle wordt op SISTER gedragen door de mensen rondom haar. Het is een beetje paradoxaal, want tegelijkertijd blijft het een soloalbum. Mina geeft de aandacht aan haar geliefden die haar de kans hebben gegeven zich te ontplooien. Enkel op deze manier had SISTER tot stand kunnen komen en we zijn dan ook blij dat de fabeldichter in haar huidige omgeving is terechtgekomen.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.