Het is ondertussen al bijna twee jaar geleden sinds die verdomde ochtend waarop Johannes Verschaeve het einde van The Van Jets aankondigde. Na nog een jaartje touren langs bijna alle podia die ons klein landje rijk is, eindigde het verhaal van een van Vlaanderens meest geliefde bands in Ancienne Belgique. ‘Maar geen paniek!’, sprak de frontman toen, ‘We zullen altijd met muziek bezig blijven!’ Bijna een jaar na die uitspraak mogen we daar nu eindelijk de vruchten van plukken; al ligt de lat toch al op zekere hoogte als je hits zoals “The Future” en “Broken Bones” op je palmares hebt staan. Om de fans van The Van Jets al meteen van hun roze wolk te halen: verwacht er niet te veel van.
Johannes’ debuutsingle werd er eentje met een speciaal randje. Om de heropening van het Ensorhuis in Oostende te vieren, namen vijf bekende Oostendenaren – waaronder Arno, Bent Van Looy en Isolde Lasoen – een nummer op. Natuurlijk kon Verschaeve niet ontbreken in dat lijstje en zo werd “James” een ode aan James Ensor. Toch vrezen wij dat de kunstenaar zich misschien wel eens zou omdraaien in zijn graf bij het horen van dit nummer. De eerste worp van Johannes Is Zijn Naam is er dan ook eentje om snel te vergeten. Met vage, donkere elektronica op de achtergrond probeert Johannes een dromerige sfeer neer te zetten. Dat dromerige is zeker aanwezig, maar we hebben nooit het gevoel dat het muzikaal ergens naartoe gaat. Het werd op dat vlak een beetje een slap afkooksel vanop Welcome to Strange Paradise. Aan de tekst om alles recht te trekken, denken we dan, maar de vage – Nederlandstalige – lyrics brengen geen verbetering. De West-Vlaming lijkt een schilderij van de kunstenaar te beschrijven, maar zijn poëtische tekst doet ons niks. Diep is het zeker en vast, maar het gaat allemaal zo traag dat het lijkt alsof de man mekkert. Onze oprechte excuses Johannes, maar we hadden (veel) meer verwacht van je nieuwe project.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
Ik vind het helemaal mooi! 🙂