Punk is nog niet verloren gegaan in het tijdperk der slaapkamerpopartiesten. Nog niet te lang geleden kwam het Kempische The Crackups met hun vurige garagepunk boven water drijven. Je kent enkele bandleden misschien nog van Xink!, met hun vriendschapsband die nooit stuk gaat. Dat is natuurlijk al eventjes verleden tijd, maar de vriendschap is er toch nog. In 2010 veroverde The Crackups nog een begeerd finaleplaatsje in Humo’s Rock Rally en een jaar later zag hun energiek debuut Animals on Acid al het daglicht, dat warm werd ontvangen. Ondanks het succes van die eerste plaat scheidden de wegen; twee bandleden vonden vervolgens hun toevlucht bij Double Veterans. Na enige tijd begon het toch te kriebelen om de handen weer ineen te slaan en nadat mede-Kempenaar Thibault Christiaensen (Equal Idiots) het beslissende duwtje in de rug gaf, is de opvolger van dat eerste succes vandaag een feit geworden.
De knallende voorsmaakjes “White Fruit” en “Getting the Vibes” werden alvast door ons beloond met positieve kritiek, net als het explosieve en tevens catchy “Wet Sheets”, dat de eer krijgt om het album te openen. In nog geen anderhalve minuut is de toon voor wat nog komen moet gezet: uitzinnige punk die bol staat van de verschroeiende energie. Kort maar krachtig.
De nog niet gekende nummers gaan verder op hetzelfde elan, en dus ook op dezelfde succesformule: pompende drums, simpele, maar ruige baslijnen en veel gekrijs. Feit is dat het aanstekelijk werkt, maar af en toe dreigt de ep naar de eentonige kant over te hellen. Gelukkig zijn er leuke ritmes en breaks die voor verfrissing zorgen, evenals een vurig geluid dat je omverblaast. Daarnaast duurt dit alles nog geen twintig minuten, waardoor het nooit te veel van het goede wordt. Het onderdrukken van meebrullen blijkt moeilijk te gaan.
Hun strakheid zijn de muzikanten van CRACKUPS niet verloren over de jaren. In nummers zoals onder meer “Television Screen” en “Trainstation” die vooral draaien op de levenslustige drums, horen we de nauwkeurigheid in timing. Daarbij heb je ook het strakke bastempo dat zo samen een neig tapijtje voor de rest van de groep legt. Geopende keelgaten en gitaren doordrenkt van fuzz zorgen voor een vulling van jewelste. Afsluiter “Liar” begint met slechts een aanspreekbare riff om daarna te worden gedragen door een stevig geheel. Dat ze met deze knallers jeugdhuizen onveilig gaan maken, staat vast.
Na een pauze van zeven jaar weet CRACKUPS met een sterke comebackplaat opnieuw een plekje in de punkscene te vertoeven. De voortaan lidwoordloze groep jaagt zeven pittige decibelbommetjes door je heen. In hun Kempische punk met een streep garage creëren ze een aanstekelijke sfeer waarin we onder lichte druk van de muziek al onze remmen loslaten. Greetings from Earth is gelijk aan vier espressootjes tezamen, oftewel een hardgekookt eitje.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
