Met Prophecy zet de Australische componist Laurence Pike in op het klimaatthema. Meer bepaald zorgden verscheidene bosbranden in zijn thuisstad Sydney op een eerder onverwachte manier voor muzikale inspiratie.
Pike is als muzikant in eerste instantie bezig met drums en elektronica. Net zoals met voorganger Early Distant Warning brengt de Australiër een heel eigenzinnig album uit, volgestouwd met bizarre geluidsconstructies. Zo verklaart hij ook in de liner notes van het album: ‘Beyond an interest in exploring a musical language to express my own experience, my hope is that the music might share the possibility that we are truly free in spirit, and free to determine our future’.
Het is die heel losse en vrije opvatting die op Prophecy overheerst. Zo bijvoorbeeld samplet hij zijn eigen ademhaling in het donkere “Death Of Science”, terwijl er op de achtergrond ijle synthpatronen opduiken. Bizar en onconventioneel. Zo ook is het moeilijk om bij het beluisteren van het Prophecy album niet aan referenties zoals Brian Eno, Can, Tricky, Aphex Twin en het sterk door elektronica gedomineerde werk van Thom Yorke te denken. Met hen deelt Pike namelijk het idee dat hedendaagse muziek heel open en vrij is en zich niet gebonden moet voelen aan regels.
De vervreemdende, quasi onbeschrijfbare geluidswereld van Pike kan soms behoorlijk taai en abstract (o.a. het naar een etherisch moment van schoonheid toewerkende “Ember”) zijn, zeker bij eerste kennismaking. Maar wie blijft luisteren, geraakt er langzaam aan van in een roes. Daarnaast is het ook zo dat Pike er dankzij de opmerkelijke songtitels voor zorgt dat de onderliggende boodschap kraakhelder is (het donkere “Death Of Science” bijvoorbeeld, maar evengoed ook het rustgevende “Heart Of Sky” en het naar de hele COVID-19 pandemie verwijzende “New Normal”).
Het door muzikale assemblage gekenmerkte Prophecy is dan ook vooral een plaat voor klankfetisjisten. Grotendeels bedient de Aussie zich van drums, drumpads en percussie, al is het misschien vooral diens uitgesproken talent om te spelen met allerhande elektronicasnufjes en found sounds die van het slechts op een enkele dag opgenomen Prophecy maken wat het nu geworden is; een apart weefsel van grillige (het met een sample van Liars frontman Angus Andrew gelardeerde “Nero”), abstracte geluidscollages.
Zoals de titeltrack bijvoorbeeld die volop doet wegdromen. Nog vaker laat Pike het volledig aan de luisteraar over om diens geluidsassemblages verder in te vullen en diepere betekenis te geven.
