AlbumsRecensies

Crack Cloud – Pain Olympics (★★★★½): Ontplooid en ontpopt

Crack Cloud is één van de meer eigenaardige groepen van het hedendaagse post-punkcircuit, al past de benaming collectief deze muzikanten misschien beter dan gewoon band of groep. Het is een Canadees kunstcollectief dat gebouwd is rond ex-drugsverslaafden. Die hebben elkaar stuk voor stuk ontmoet in afkickklinieken en praatgroepen. Tijdens hun intense concerten staat er zeven man op het podium, al bestaat het hele multimediale team uit meer dan dubbel zo veel jonge creatievelingen. Het muzikale luik van Crack Cloud, wat ons vooral interesseert, is de laatste twee jaar zijn plaatsje op het internationale toneel aan het veroveren. Na enkele veelbelovende ep’s staat de band er nu met een debuutplaat die niet moet onderdoen.

In een recent interview zei Zach Choy, de drummer en leadzanger van Crack Cloud, dat hun muziek in de eerste plaats een middel was om frustraties en trauma’s uit het verleden op een positieve manier te verwerken. De thematiek van drugsverslaving is iets wat alom aanwezig is op Pain Olympics, het is namelijk een leed dat alle leden van het collectief met elkaar delen. Op “The Next Fix” gidst Choy ons door de panische gedachtegang van iemand die verlangt naar zijn volgende kick. Begeleid door zijn eigen strakke drumpartij vuurt hij korte, krachtige zinnetjes af, die worden in koor steeds aangevuld door de rest van de band. Het geheel is zeer scherp en ritmisch, tot het nummer eindigt in een sferische climax van samenzang.

Crack Cloud blijft echter niet hangen op nummers over een donker verleden. De opener van Pain Olympics is het kritische “Post Truth”. Zoals de naam doet vermoeden legt Choy de state of mind van het huidige geopolitieke klimaat onder een vergrootglas. ‘Hear this quotation and everything will come to light. Let’s push for dissemination and properly portray both left and the right’, zingt hij. Choy’s frasering doet bij momenten denken aan David Byrne, hij laat zijn stem op een haast even charismatische wijze door het nummer glijden. Even vlot zijn de andere muzikanten van Crack Cloud, die op experimentele wijze “Post Truth” verschillende thema- en tempowissels doen uitgaan. Bij uitstek één van de meest interessante nummers op de plaat.

In een manische sfeer gaat Pain Olymics verder in alle mogelijke stijlen. Met zeven kleurrijke muzikanten en een open mind komen de meest speciale deuntjes tot leven. “Favour Your Fortune” komt dreigend en macaber uit de hoek. Met agressief slagwerk en luid geschreeuw lijkt de band ineens af te wijken naar horrorcore. Die korte griezelshow wordt, alsof het niet is, opgevolgd door de schalkse synthesizerdeuntjes van “Ouster Stew”. In dit nummer laat Crack Cloud in slechts twee minuten een hele hoop indrukwekkende muziek horen. Catchy vocals, experimentele baspartijen en een heuse drumsolo. De band heeft zich na de eerste ep’s ontplooid tot een veelzijdige muziekmachine.

Op de verdere B-kant van Pain Olympics raast de band er nog eens goed op los met “Tunnel Vision”. Na wederom een intense zangpartij van Choy laat vooral gitarist Jon Varley zich hier op zijn best horen. Een lange, vuile gitaarsolo bovenop een windtunnel van postpunk hadden we nog niet echt gehoord van Crack Cloud, maar ook dat is weer een geslaagd element. Na dat stevige nummer daalt de band rustig neer. De afsluiter van dit album is “Angel Dust”, een breekbare soundscape die de hele plaat in perspectief zet. Het bouwt op naar een apotheose met de zoete geluiden van strijkers en een harp. Daarna volgt de afbouw, met een lange sample van een gesprek gevoerd op de hoek van een drukke straat. Zo eindigt Pain Olympics op een zachte noot die aanzet tot nadenken.

De leden van Crack Cloud mochten na hun eerste ep’s al spreken van een succes. Het muzikale luik van dit multimediale collectief had het talent om uniek uit de hoek te komen in de hedendaagse punkscene. Met een debuutalbum als Pain Olympics mogen de Canadezen gerust opnieuw een fles kraken. De band heeft zich muzikaal ontplooid tot een ijzersterk team met even forse nieuwe nummers. De productie is in tegenstelling tot de eerste releases haarscherp en professioneel behandeld. Dit album is zonder twijfel terug te vinden bij de hoogtepunten van 2020.

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Unschooling - New World Artifacts (★★½): Flipperkastsyndroom speelt parten

Toen we de bio van de Normandische band Unschooling voor het eerst lazen, stond het water vrijwel meteen in onze mond. Het…
InstagramLiveRecensies

Pukkelpop 2023 (Festivaldag 4): Overal vuurwerk

De allerlaatste dag van Pukkelpop 2023 was er opnieuw eentje die baadde in een loodzware hitte. Een stralende festivaldag met andere woorden,…
InstagramLiveRecensies

Best Kept Secret 2023 (Festivaldag 3): Tot het einde goed

De negende editie Best Kept Secret is intussen weer op haar einde gekomen. Op de derde en laatste dag van het festival…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.