Toen we de bio van de Normandische band Unschooling voor het eerst lazen, stond het water vrijwel meteen in onze mond. Het debuutalbum New World Artifacts belooft een ode aan het onverwachte, en tegelijk is het een verering van de grote artrockvoorbeelden die ons naar onverwachte plekken kunnen vervoeren. Sonic Youth, Wire en Talking Heads zijn evidente referenties, en volgens recensies van hun eerste ep Random Acts Of Total Control rekenen we nieuwere bands als Crack Cloud en Battles daar ook best bij. Gezien de Franse roots van Unschooling hoopten wij stiekem ook op een ferme scheut onweerstaanbare pop à la Phoenix.
We durven wedden dat er in het repetitiekot van Vincent Fevrier (zang en gitaar), Damien Tebbal (bas), Paul Morvant (gitaar), Marc Lebreuilly (gitaar/synths) en Thomas Fromager (drums) een prikbord hangt waarop de leuze ‘Durf experimenteren!’ in vette hoofdletters staat geschreven. Door de kilometers die ze als Unschooling – en elk afzonderlijk in lokale bands – al op de teller hebben, staat hun kunde op hun instrumenten buiten kijf. De pingelriffs, overstuurde gitaren, staccato percussie en manische zang vliegen ons al meteen in eerste nummer “Public Transit” om de oren. Unschooling weet duidelijk waaraan een typische post punk song moet beantwoorden. Het enige probleem is dat wij tijdens “Public Transit” tussen zes goede ideeën heen en weer worden geslingerd.
Het daaropvolgende halfuur van New World Artifacts blijken meerdere nummers aan dit flipperkastsyndroom te lijden. De overduidelijk zeer getalenteerde muzikanten slagen er maar weinig in hun ideeën te kanaliseren. Het lijkt er integendeel op dat Unschooling een formulie voor chaos heeft gevonden en ervoor kiest die te cultiveren. Te vaak raken songs als “A Hundred Spires” en “Shopping On The Left Bank” verstrikt hun eigen web van noisy passages, abrupte tempowissels, verdwaalde saxpartijen en catchy melodieën. Net als we denken dat we zo meteen wild door de huiskamer gaan pogoën, neemt de groep een andere afslag. Beklijven zit er op die manier niet in.
Moeten we New World Artifacts dan integraal negeren? Nou nee, want daar waar de band er wel in slaagt de focus op een enkel idee te houden, wordt er wel hout gesneden. Single “Brand New Storm” moet het hebben van een onweerstaanbaar hoekig ritme en bovendien klinkt de zeurderige stem van Vincent Fevrier hier als een verre verwant van Julian Casablancas. Hiermee kunnen de heren wél succesvol hun voet naast die van genregenoten als Dry Cleaning zetten.
“Ribbon Road” is een andere favoriet. Wat begint als LCD Soundsystem dat valium geslikt heeft, mondt uit in een labyrint waarin dreampop, postpunk en jazz het glas heffen met elkaar. Onze duim gaat ook omhoog voor de officiële video. Die ziet eruit als een hommage aan de tijd dat de videoclips in zijn kinderschoenen stond: een ogenschijnlijk knullig maar sterk staaltje huisvlijt!
Niet zo toevallig zijn onze twee favorieten de vooruitgeschoven singles van New World Artifacts. Helaas zijn ze niet helemaal representatief voor de rest van dit debuutalbum. Het was moedig van Unschooling om zich in de zomer van 2022 in de studio van een bevriende muzikant terug te trekken en alleen met het groepswerk naar buiten te komen. Voor de opvolger zouden wij de groep toch aanraden een producer onder de arm te nemen die kan schiften in de grote hoeveelheid aan opborrelende ideeën. De wereld zou met die ingreep zomaar een opwindend postpunkgroepje erbij kunnen winnen.
Wie een van de naar verluidt wél uitstekende concerten van Unschooling wil meepikken, moet vooralsnog een trip naar Frankrijk of Groot-Brittannië boeken. Alle data vind je op de website van de groep.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Brand New Storm”, ons favoriete nummer van New World Artifacts, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
