In februari 2019 werd de koers van de Nederlandstalige-eighties-disco-schlager-pop (zeldzaam als het genre ook mag zijn) voor eeuwig veranderd. Simon Platteau kroop voor het eerst in de huid van alter ego Willy Organ en schreef het iconische “Zoeken Naar Mezelf”. Dat deed hij in navolging van een persoonlijke crisis die in de historie van de artiest kan gezien worden als Zarathoestra-moment: een ontwaken en gewaarwording van een waarheid waarna geen terugkeer mogelijk is. Het begin van een streven naar een ultiem bestaan en een finaal gevoel van geluk.
Daarop volgde een geweldig jaar waarin Willy zijn luistergrage fans single na single toewierp. Dat zijn fans – misschien wel meer dan hijzelf – Willy Organ de status van een profeet aandichten, is duidelijk. De toewijding tot hun idool is al te voelbaar in hun fangroep die niet erg subtiel ‘Kerk van Willy’ heet, de heksenjacht die georganiseerd wordt op iedere kale man met snor die tot ‘Willy Organ-imitator’ gereduceerd wordt en de steeds meer drukkende vraag naar een fandag. Geen betere manier om het jaar van de Homo Musicus af te sluiten dan met een album. Verwacht op Jonge Plant geen nieuw materiaal, het album dubbelt eerder als een perfecte introductie voor nieuwe oren en een Greatest Hits-plaat voor de vertrouwde luisteraar.
Los van alle leutigheid en voorbij de ironie die soms net iets te veel rond het persona Willy Organ zweeft, verdient Platteau de recentelijke aandacht voor zijn project volledig. Ondanks de nogal grootse parallel hierboven, mag het ook gezegd worden dat zijn muziek gewoon goed is. Willy Organs teksten worden gekenmerkt door een intertekstuele fijnzinnigheid en sentimentele eerlijkheid die niet vaak in pop voorkomen. Op “Doofpot” zingt hij: ‘Schipper, ik moet niet overvaren / Maak mij maar van kant’. Op “Voor De Seks” klinkt het iets meer hoopvol: ‘Iemand vond mij veel te zuur / En schreef dat op de muur / Van mijn Facebookpagina’, gevolgd door ‘Die avond liep ik door stad / En was mijn leven zat / Maar ik voelde / Dit wordt platina’. Op “Faalangst” tenslotte, schrijft de artiest zichzelf richting de uniciteit: ‘Het maaiveld is ook veel te luid / Dus steek je kop erbovenuit’. De conclusie luidt in Willy’s eigen woorden in een interview met Studio Brussel: ‘Als je in het Nederlands een tekst schrijft, dan moet je je best doen.’
Willy Organ is dus veel meer dan een gemakkelijke toeëigening van een genre of een tof pastiche-actje. Om de nietzschiaanse lijn toch koppig nog even door te trekken: de stem van Willy Organ brengt leven in de brouwerij, al wil hij soms dood. Hij strijdt voor een pure muziekervaring zonder vooroordelen en kiest een individuele en zelfgemaakte mening, los van het systeem. Het is geen toeval dat Willy’s muziek aanslaat zowel bij jonge kunststudenten, die zijn absurde videoclips wel kunnen smaken, als bij zij met een midlifecrisis, die zichzelf overgeven aan de nostalgische sound. Iedereen die wil, is welkom om te zoeken naar zichzelf in de voetstappen van Willy Organ op weg naar de übermuziekmensch.
Vanwege COVID-19, werden alle concerten in maart geannuleerd. De daaropvolgende concerten hebben een onzekere toekomst. De digitale release van het album werd verplaatst naar 5 juni. De vinyl-versie is dan weer gepland voor 20 juni.
Facebook / Instagram / Youtube
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
