Het is 2014. Alex Luciano is op een feestje op de universiteit van New York en ziet een band spelen. Halverwege de set vraagt ze de drummer, Noah Bowman, om een aanstreker. Na de set worden er telefoonnummers uitgedeeld en de dag daarna werd Diet Cig geboren. Zo simpel kan het leven soms zijn. Met een toegewijd tourbestaan, herkenbare teksten en een typisch gevoel voor humor heeft Diet Cig de afgelopen vijf jaar een naam voor zichzelf kunnen maken in de drukbevolkte indierockscène. Je zou denken dat de band zelfs tourverslaafd is als je frontvrouw Alex Luciano hoort spreken: ‘When we get to tour again, my soul is gonna explode’. Begrip hebben we zeker, Alex. Nu dat echter even geen optie is, is het weer tijd voor nieuw materiaal, moet het duo gedacht hebben. Do You Wonder About Me? is het eerste album sinds hun debuutplaat Swear I’m Good at This uit 2017, die ze destijds zelfs kwamen voorstellen in de Trix.
Dat frontvrouw Alex geen blad voor de mond neemt, is al langer dan vandaag geweten. Diet Cig kwam voor het eerst op de muzikale radar te staan na een beruchte review van Pitchfork waarin de blog de debuutplaat van Diet Cig Swear I’m Good at This maar een ‘flauw feministisch afkooksel’ noemde. Flauw afkooksel of niet, Alex en Noah staan stevig in hun schoenen en weten hoe ze onvervalst mensen kunnen aanspreken. In het refrein van opener “Thriving” ontdekken we al snel dat Alex zich inderdaad weinig aantrekt van wat anderen denken. De ietwat sarcastische zin ‘Do you wonder about me? / I’m thriving, thanks for asking me’ zou wel eens de slogan van dit album kunnen zijn. Waar Do You Wonder About Me? zijn naam vandaan haalt, is dan ook meteen duidelijk.
Ondanks die rebelse houding in het begin is het millennialperspectief van Diet Cig bijzonder geruststellend: Alex en Noah hebben duidelijk een doelpubliek voor ogen en dat is te zien aan de tekst. “Stare into the Sun” brengt met lijnen als ‘Sorry, I keep it inside / I tend to compartmentalize my relationships / And I want to let you see me right through the version that they see of me’ de boodschap dat het oké is om sterk in je schoenen te staan en toch soms toe te geven aan je onzekerheden.
Waar Diet Cig in uitblinkt, is hun aanpak. Punk is geen genre om zonder handschoenen aan te beginnen, en toch lukt het hen ruige punk- en indierockenergie een zoete twist te geven die niet verveelt. De productie is afgemeten, zonder dat het zijn ruwe kantjes verliest. Waar de popelementen naar boven komen is in de verfraaiing van de instrumentatie. De zijdezachte stem van Alex met daarbij hier en daar een aangename synth, bijvoorbeeld op het angstige “Night Terrors”, zorgt voor heel wat detail in de productie. Aan de andere kant van het spectrum vinden we pure adrenalinekicks als “Flash Floods” en ook “Broken Body”, dat zelfs wat grungy gitaarwerk heeft. Het mist wel wat bas om het allemaal gewicht te geven, maar daar hebben we die popsound natuurlijk voor.
Do You Wonder About Me? is een album dat weet wat het is, en daar het beste uithaalt. Het contrast tussen de poeslieve stem van Alex Luciano en de soms ruwe instrumentals zal voor velen de muziek van Diet Cig maken of breken, maar voor zij die mee zijn, is het een aangename, zij het korte, rit. Af en toe smeken sommige nummers om uit hun voegen te barsten, maar doen ze dat voor de een of andere reden niet; dat tikkeltje extra drift zou Do You Wonder About Me? deugd gedaan hebben. Het is een album dat een perfect is voor deze lockdown: genoeg explosiviteit om wat van de frustratie op los te laten, maar genoeg terughoudendheid om ervoor te zorgen dat we onze familie nog onder ogen kunnen zien. Het heeft even geduurd, maar riot grrrl heeft eindelijk een nieuwe vaandeldrager, dit keer met een popkantje. De Bikini Kill voor een onzekere generatie is gearriveerd.
Twitter / Instagram / Facebook
