AlbumsRecensies

Joost – Joost Klein 7 (★★★½): Kermismuziek met betekenis

Ze vragen mij van waar ik kom en ik zeg, “Uit het niets”, yeah‘. En zo lijkt het ook wel, alsof Joost sinds afgelopen zomer plots helemaal aan de top van de Nederlandstalige hiphop voedselketen staat. Er zit natuurlijk veel meer achter de ontploffing van Joost. Al jaren voordat de jonge Nederlander met muziek begon, stortte hij zich volledig op zijn YouTubekanaal EenhoornJoost. Daarop verschenen de gekste video’s, maar het bleek slechts het begin van een carrière waar de jongeman nu de vruchten van plukt. De Eenhoorn (en daarbij ook meteen YouTube) werd achterwege gelaten, en Joost richtte zich voor de volle 1983% op zijn muziek. Die kwam pas echt van de grond toen begin vorig jaar Albino op de markt kwam. Met nummers over het missen van bussen, glaasjes water en krijsen van een meeuw, schopte hij het tot meest besproken act van Pukkelpop 2019 – Billie Eilish niet meegerekend.

Het maakte allemaal zoveel indruk op Joost dat hij er meteen een nieuw album aan weidde. Op die tweede plaat – alsook lijfspreuk – 1983 kregen we dus opnieuw een karrenvracht aan absurde nummers voorgeschoteld, om er met “Herman Van Veen” en “Marco Borsato Freestyle” maar een paar te noemen. Toch viel het ons vooral op dat Joost op tekstueel vlak vooruit was gegaan op dat album. Er zit dan ook heel vaak een dubbele bodem in zijn lyrics. Muzikaal maakt de jongeman dan misschien wel ‘kermismuziek’, maar zijn nummers zijn veel meer dan dat.

Vandaag kwam er dan met Joost Klein 7 weeral een nieuwe plaat uit van de man. 7 omdat het zijn zevende plaat is? Nee, gewoon omdat het kan. En letterlijk alles kan op het album. Joost maakte voor het eerst ook veel beats zelf. Allemaal wel lekker, zoals hij het zelf zou zeggen, maar hij legt ook weer een stukje van zijn ziel bloot. Het is geen geheim dat de Nederlander geen gemakkelijke jeugd had. Hij verloor op jonge leeftijd z’n beide ouders en leefde zelfs een tijdje op straat. Het zijn allemaal elementen die terugkomen in “Bee The Movie”. Terwijl de pompende beats ons om de oren vliegen, rapt Joost over hoe hij al tien jaar lang z’n ouders zoekt, hij geen huis had en ook vooral veel haat kreeg. Een goed voorbeeld van hoe zijn muziek in z’n werk gaat. Harde, treurige teksten op een stevige beat. Ook op “Ham?” lijkt Joost even eerlijk te zijn over ‘echt heel veel stress‘ die hij heeft. Het valt natuurlijk wel te begrijpen als je carrière plots zo de lucht in schiet en de druk in één klap heel wat groter is.

Veel emotie dus, maar ook nog altijd de nodige dosis nonsens. Zo gaat “Mayo, No Fries!” over het idee dat we in 2020 allemaal mayonaise eten zonder frietjes, maar terwijl krijgen we ook een leuke hiphop beat te horen. Die beat schiet daarna stevig de hoogte in op “European Music”. We worden rechtstreeks de botsauto’s in gekatapulteerd, terwijl Joost zijn ongenoegen uit over de rechtse democratie waar we nu in leven. ‘Ik wil niet leven in een democratie, met racisten en neonazi’s’, rapt hij in de refreinen. Daarmee toont de Nederlander ook aan dat hij de actualiteit niet schuwt. Op “Joost Klein 3” geeft hij ook nog een sneer naar de Nederlandse premier Mark Rutte, omdat hij zo onduidelijk is in deze tijden.

Joost blijft uiteindelijk een gewone jongen ‘uit de dorpen‘ en heeft geen nood aan ‘hoe’s‘, zo blijkt uit “Let’s Go 2x”. Samen met Daan Koens trekt hij ons de dansvloer op, want hun ellenlange teksten lijken in één adem eruit te komen. Wissel dat af met wat onnozelheden als ‘Ik kreeg een tien voor taal, maar een drie voor handstand’ en Joost heeft weer een hitje klaar. Zeker als het nummer na twee minuten omslaat in een hele andere beat. Let’s go voor de tweede maal dus, en de cirkel is helemaal rond. Met “Dutch Classic 2020” krijgen we dan de perfecte aftiteling van Joost Klein 7 te horen. Joost voelt zich ‘hier op zijn gemak’ en dat begrijpen we maar al te goed, want de Nederlander heeft een meer dan degelijke plaat gemaakt, waardoor we de quarantaine al wat meer zien zitten.

Op Joost Klein 7 krijgen we opnieuw een inkijk in het knotsgekke hoofd van een millenial, maar ook in het donkere verleden van een tieneridool. De plaat gaat van catchy, over vaag naar spitsvondig en omgekeerd. Met actuele, emotionele en soms ook gewoon onnozele teksten weet Joost ons weer te overtuigen op plaat. Wie hem dan ook al eens live aan het werk zag, weet dat hij die nummers dan naar een heel ander niveau weet te brengen. Jammer genoeg zal dat nog niet voor de komende maanden zijn, maar er zitten nog heel wat mooie dingen aan te komen. Zo liet Joost in een interview nog weten dat hij heel wat albums heeft klaarliggen, maar dat hij ze gewoon niet in de juiste volgorde uitbrengt. ‘Ik ben gewoon een beetje zoals Star Wars’, en zeg nu eerlijk, wie houdt er niet van Star Wars.

Facebook / Instagram / Twitter

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

2091 posts

About author
't is oke.
Articles
Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Suikerrock vult affiche aan met Faithless, Brihang, Froukje, Royel Otis en meer!

Je zou het misschien niet zeggen als je aan het raam kijkt, maar het festivalseizoen begint nu echt wel heel nadrukkelijk op…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Joost - "Europapa"

Zijn naam is Klein, maar zijn dromen groot. Heel groot, want binnen een paar weken mag Joost Klein het podium van het…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single MCR-T & Joost - "Buurman Uit Berlijn"

Al te serieus zijn de klanken die de Duitse MCR-T naar buiten brengt niet altijd, maar dat je er een feestje op…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.