InterviewsUitgelicht

Interview Peach Pit: ‘Het voelt nog steeds alsof ik in een kleine band speel uit Vancouver’

Bijna drie jaar na hun debuutalbum Being So Normal zijn de Canadese heren van Peach Pit terug met een nieuwe plaat. Op dit nieuwe album, You and Your Friends, experimenteren ze met een meer psychedelische sound dan voordien, maar ze verliezen zeker hun herkenbaar geluid niet. Sinds hun start in 2016 heeft de band een groot online gevolg gekregen en ondertussen zijn ze uitgegroeid tot een van dé indierockbands van het moment. De zanger, Neil Smith, wou ons graag het een en het ander vertellen.

Hey Neil, krijg je je tijd gevuld nu je thuis zit door het hele coronagebeuren?

Dat lukt wel. Ik vul mijn tijd door naar oude golfwedstrijden te kijken of online poker te spelen met mijn vrienden. Toevallig heb ik net voor deze hele situatie opnameapparatuur aangeschaft om thuis demo’s op te kunnen nemen, dat komt nu wel van pas. Ik kan nu dus ook veel aan nieuwe muziek werken.

Dat was geweldige timing. Laten we het even over jullie nieuwe album hebben. Waar komt de titel You and Your Friends vandaan?

Ik kreeg het idee voor die titel nadat een meisje dat ik kende kwaad op me werd. ‘You and your friends think you’re such f*cking nice people!’, schreef ze toen in een boze sms. Ik vond het een coole titel, voor de rest heeft het weinig betekenis. Er is ook een liedje op het album dat zo heet, maar het heeft eigenlijk niks te maken met dat verhaal.

Hoe lang hebben jullie aan het album gewerkt?

We hebben er ongeveer anderhalf jaar aan gewerkt. Na de release van ons eerste album Being So Normal hebben we bijna twee jaar getourd. Tijdens die tour kregen we een platencontract en werd ons gezegd dat we een nieuw album moesten maken. ‘Oh shit, misschien moeten we een hoop nummers beginnen schrijven voor het volgende album’, dachten we toen, maar we zijn het vergeten doen. We staken uiteindelijk een tandje bij om de nummers af te krijgen. Deze zomer doken we dan vier weken lang de studio in met producer John Congleton.

Hoe was de samenwerking met John?

Super! Toen we een producer zochten hebben we een hoop mensen ontmoet, maar met John was er meteen een klik. Eens we de studio in gingen met hem, wisten we dat we goed hadden gekozen. Hij heeft exact dezelfde humor als ons, dus de sfeer was echt geweldig. Daardoor verliepen de opnames heel natuurlijk.

Ben jij de songwriter van de band of werken jullie allemaal samen om liedjes te schrijven?

Meestal schrijf ik de liedjes. Dan schrijf ik de tekst en speel ik wat akkoorden op mijn akoestische gitaar en laat ik het aan de band horen. Samen werken we het dan verder af. Het gebeurt ook wel eens dat Chris (de gitarist) of Peter (de bassist) met ideeën komen en dan bouwen we daarop verder. Het is dus zeker wel een samenwerking.

Als er één ding is wat we al kunnen zeggen over het nieuwe album, is het dat jullie erin geslaagd zijn om herkenbaar te klinken, maar toch verrassend uit de hoek te komen. Hebben jullie daar extra aandacht aan besteed?

Fijn om te horen! We hebben er niet over wakker gelegen eigenlijk, ik denk dat het vooral met John te maken heeft. Hij heeft ons enorm goed geholpen. Vroeger gebruikten we vooral choruseffecten op onze gitaren en veel reverb op de zang, maar John kwam met het idee om eens wat te experimenteren. ‘Gebruik eens een phaserpedaal’, zei hij, ‘of een distortion.’ Hij heeft ons ook veel geholpen met de structuur van de liedjes, zodat we niet steeds in een vaste formule zouden werken.

Die nieuwe effecten zijn ons inderdaad opgevallen, vooral op de titeltrack. Is dit iets waarmee jullie verder willen experimenteren in de toekomst?

Graag! Het was heel leuk om nieuwe dingen te proberen, maar we hadden dat niet gepland. Het is gewoon gebeurd. Daarom kan ik ook niet zeggen hoe ons volgend album gaat klinken. We laten het gewoon zijn gangetje gaan.

Als alles volgens plan verloopt, gaan jullie binnenkort weer op tour. Heb je er zin in?

Ik heb er super veel zin in. Ik hou ervan om te touren. Maar voorlopig zal de tour uitgesteld moeten worden om iedereens gezondheid te kunnen verzekeren. Eerlijk gezegd vind ik het niet zo erg, het is belangrijker dat iedereen veilig is.

Jammer, maar goed dat je zo positief blijft. Wanneer je dan uiteindelijk op tour gaat, naar welke plaats kijk je het meeste uit om op te treden?

We gaan twee optredens geven in de Commodore Ballroom in Vancouver. Dat is dé plaats om op te treden. Alle grote namen hebben er al gespeeld. In mijn appartement heb ik een foto ophangen van mijn overgrootouders die daar in de jaren 1930 naar een concert gingen. Het was ook de plaats waar ik naar mijn eerste concert ben geweest. Ik ben toen met mijn neppaspoort binnengeraakt om Josh Ritter te zien.

Jullie waren ooit nog een kleine band uit Vancouver, maar ondertussen hebben jullie een enorm online gevolg. Hoe ervaren jullie dat?

Door het internet werd ons bereik ineens veel groter. Het is allemaal heel vreemd. Het voelt nog steeds alsof ik in een kleine band speel uit Vancouver, maar dat is dus niet meer zo. Toch verandert dat mijn gevoel niet. Je kan zeggen dat ik het beste van beide heb.

Peach Pit staat erom bekend dat ze tijdens al hun optredens dezelfde kleren dragen, maar op foto’s voor jullie nieuwe tour hebben jullie een nieuwe outfit aan. Was het eindelijk tijd om je om te kleden?

Ja, dat was het zeker. Na die kleren een paar jaar lang te dragen begonnen ze wat vuil te worden. Ze werden meestal niet eens gewassen tussen shows. Uiteindelijk dachten we ook: ‘We worden misschien wat te oud voor primaire kleuren, we zijn geen 22 meer.’ Ik wil me niet jonger voordoen dan ik ben. Ik ben ondertussen al 27, het was tijd om me wat volwassener te kleden.

Daar zijn we het 100% mee eens. Een laatste vraag, van wie zijn die voeten op de albumcover?

Goede vraag! Links, met de blauwe rok, harige benen en zwarte sokken, is Mikey. Hij is onze drummer. Ik hou van deze foto puur omdat hij van die lelijke enkelsokken draagt. Ik ken niemand die die dingen nog draagt, maar Mikey blijft vastberaden. In het midden, met de bruine rok, staat Chris. Ten laatste, rechts op de foto staat Daniel, een vriend van ons, die roze flipflops draagt. De foto is genomen tijdens een Halloweenfeestje bij Chris thuis, maar ik was er die avond niet omdat ik geen zin had. Er waren al zo’n tiental verkleedfeestjes geweest dat jaar, ik had er even genoeg van.

Facebook / Instagram / Twitter / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Two Door Cinema Club - "Happy Customers"

De Noord-Ierse mannen van Two Door Cinema Club hebben er intussen al heel wat jaren opzitten. Van rasechte indiepop over een met…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single REINES - "Sophomaniac"

Als je op zoek bent naar een nummer om je dag goed mee te beginnen, dan is “Sophomaniac” van REINES precies wat…
AlbumsRecensies

The Boxer Rebellion - Open Arms (★★★): Dessert na een smaakvolle carrière

The Boxer Rebellion is misschien wel een van de meest ondergewaardeerde acts uit de recente muziekgeschiedenis. De groep bestaande uit Nathan Nicholson,…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.