Het Britse, naar een vulkanisch gebied in de Indische Oceaan vernoemde Sunda Arc is nog een relatief jonge band. De groep rondom de broers Nick en Jordan Smart, ook te horen bij Mammal Hands, speelt elektronica vanuit een vrije jazzattitude. Eerder debuteerden ze al met een eerste, slecht vier tracks tellende ep Flicker, nu is er het erg volwassen debuutalbum Tides, waarmee ze de wijde wereld intrekken. Dit heerlijke, ronduit hypnotiserende debuut plaatst hen ergens in het verlengde van bands als Moderat, Rival Consoles, Nils Frahm (leg je oor maar te luister bij “Dawn”) of Jon Hopkins. Of Darkside, het project rondom de elektronicabeluste fransoos Nicolas Jaar.
Sunda Arc stoeit op Tides volop met zowel akoestische als elektronische geluiden en brouwt daar een hoogst aanstekelijk, maar bovenal hybride mengsel van. Een geluid dat kraakhelder duidelijk maakt dat de broers Smart zichzelf niet willen laten begrenzen door deze of gene stijl. Het gaat van gerijpte en verstilde ambient – zoals onder meer te horen in de sfeervolle opener “Another Life” – over minimale, donkere, unheimliche elektro – zoals onder meer in “Cluster” – tot claustrofobische techno. Best een gedurfde keuze, zoals ook te horen is tijdens op een oriëntaals motief dansend “Collapse”, maar tezelfdertijd ook een frisse en aangename doorstart van wat het duo op de eerder verschenen ep Flicker al liet horen.
Bijzonder is hoe Sunda Arc op het debuutalbum niet voluit voor onderhuids kruipende elektronica gaat, maar het gewoon ziet als een manier om nieuwe, progressieve muziek te maken. Het duo duwt soms diep door en brengt een rijkelijk gelaagde, tot volle euforie nopende sound. Die laat zich onder meer definiëren door wild, chaotisch, vrij en onbeteugeld experiment. Vele van de tracks op Tides zijn bovendien killer luistervoer voor hippe, trendy en dansvloerbeluste jongeren – zowat de doelgroep bij uitstek voor dit soort tranceopwekkende muziek.
Daarbij wisselt de groep af tussen strak afgelijnde keuzes op compositorisch vlak en is dat hoorbaar veel minder het geval voor de manier waarop ze daar geluidsmatig verder mee aan de slag gaan. Sunda Arc brengt immers een crossover van jazz, folk en elektronica, variërend van de minimale techno die Nils Frahm al eens bezigt, tot en met de wat brutalere (“Daemon”) en druggier varianten, waarbij in een track als “Hymn” bijvoorbeeld namen als Aphex Twin of Squarepusher opduiken.
Sunda Arc zoekt de uitdaging op Tides vooral in het controleren van de soms brutale chaos en zoekt de uitdaging vooral in het experimentele onderzoek van patronen, melodieuze sequenties en de talloze parameters die er aan de basis van liggen. Aan zet is een prachtgroep die zich niet al te veel aantrekt van commercieel gedoe en zich veel liever amuseert met sterk op elektronica gerichte muziekmakerij (zoals op onder andere “Secret Window”). Hoogst aanstekelijke oorstof dus, al dien je wel rekening te houden met het feit dat de groep de luisteraar misschien soms net iets te veel in de nochtans prikkelende, nocturnale elektronica laat verdwalen.
