We hebben er ongeveer een jaar op moeten wachten, maar Lil Baby is terug met een nieuwe langspeler. Dominique Armani Jones dropte vandaag zijn nieuwe album My Turn. De rapper uit het Amerikaanse Atlanta groeide op korte tijd uit tot een van de grote hiphoppers van zijn generatie met meerdere miljarden streams, een Grammynominatie, en gemiddeld negentien miljoen maandelijkse Spotifyluisteraars. Hij werkte in het verleden al samen met zwaargewichten als Drake, DaBaby en Travis Scott, en ook op My Turn breidt hij dat lijstje uit met onder andere Lil Uzi Vert, Lil Wayne en Future.
De hiphopscene in Atlanta is al een hele tijd aan het boomen. Er werd een trapsound gecreëerd die wereldwijd verspreid werd door rappers als Young Thug, Future en Migos. Atlantarap draait om harde instrumentals. De rapflows zijn van secundair belang. Het moet vooral luid zijn: echte feestmuziek. Lil Baby heeft duidelijk die sound overgenomen op zijn nieuwe album My Turn, en daar wringt het schoentje al meteen een beetje.
Van de twintig tracks op My Turn denken we van minstens de helft na een luisterbeurt: ‘Hmm, dit heb ik precies al eens gehoord.’ Jezelf onderscheiden met je eigen sound is van essentieel belang nu er zoveel rappers zijn die een stukje van dezelfde taart willen meepikken. In het verleden bewees Lil Baby al dat hij dat kon. Denk maar aan zijn debuutmixtape Perfect Timing uit 2017, of aan een single als “Yes Indeed” met Drake. Daar klonk hij verfrissend, maar op My Turn hebben we spijtig genoeg niet meteen datzelfde gevoel.
Nummers als “How” en “Woah” moeten het hebben van die harde beats, en hoewel de hi-hats zeer aanstekelijk en energiek werken, krijgen ze ons niet in de juiste vibe. “Same Thing” doet dat dan weer wel. Een extra lo-fi gitaarmelodietje in de instrumental en een sneller tempo maken het een zeer dansbaar geheel en het hoofd niet laten meeschudden is geen optie. Deze voelen we wel. Spijtig genoeg vervalt het daarna weer een beetje in hetzelfde ietwat saaie stramien. “Commercial” is daar een goed voorbeeld van, ook al krijgen we daar wel wat nieuws te horen in de vorm van het herkenbare stemmetje van Lil Uzi Vert. Een paar adlibs en extra geluidjes maken het wat voller, maar wederom kan Lil Baby niet overtuigen.
“Same Thing” vat in de titel alleen al eigenlijk het hele nieuwe album van Lil Baby samen. Knetterharde beats, met een tekst erover die makkelijk luistert, maar meer ook niet. Het lijkt allemaal zo hard op elkaar dat er weinig nummers kunnen uitspringen. Eentje naast “Same Thing” die dat wel nog kan is “Solid”. De instrumental krijgt, naast het gebruikelijke, gezelschap van een breekbare piano op de achtergrond en een elektronische baslijn in het begin, die het nummer wat dreigender maakt.
Het is tijd voor een vernieuwing in de sound van Lil Baby, en misschien wel in die van de hele hiphopscene van Atlanta. Er zijn gewoon te veel hiphoppers die vandaag krak hetzelfde doen. Of de rapper dat zelf doorheeft valt niet te zeggen, en hij zal er zeker en vast ook niet van wakker liggen. De streams zullen er wel komen, het geld dus ook, en daar is het veel van deze jongens grotendeels om te doen. Op naar de volgende, maar voor ons is het na My Turn duidelijk: “We Should” “Forget That”. Dit is geen victory lap voor de Amerikaanse rapper.
