Claire Boucher brak tien jaar geleden door als diy-artiest uit de undergroundmuziekwereld van Montréal. Grimes loste op vijf jaar tijd vier albums die haar een status van artpopicoon bezorgden. Haar vijfde studioalbum Miss Anthropocene is eigenlijk al sinds 2018 klaar, maar wegens de dood van haar manager en andere persoonlijke gebeurtenissen werd de release uitgesteld. Naar eigen zeggen is Miss Anthropocene haar favoriete album dat ze tot nu toe maakte, waarin ze de duistere thema’s die allemaal deel uitmaken van het menselijke wezen behandelt, maar ook de klimaatverandering in de schijnwerpers stelt. Opnieuw ontpopt Grimes zich tot een hoogst interessante artieste, op een niveau waar maar weinigen zich bevinden.
Grimes hield haar privéleven in het verleden steeds geheim, maar haar relatie met Teslaoprichter Elon Musk zorgde voor verandering en mondde uit in honderden artikels die een verkeerd beeld van de artieste schepten. De frustraties die daarbij kwamen kijken, dienden als inspiratie voor haar nieuwe werk en lieten ook een spoor achter in haar sound. Op haar vijfde langspeler brengt ze opnieuw experimentele pop die nog spitser klinkt en zich niet binnen een vast stramien laat duwen. In verschillende interviews liet ze al optekenen dat ze klimaatverandering ‘leuk’ wil maken door gebruik te maken van fantasie en rivaliteit in haar muziek, en dat lukt haar ook.
Op Miss Anthropocene komen haar voorliefde voor videogames, technologie, science-fiction, K-pop en fantasie muzikaal tot uiting. Grootste vreemde eend in de bijt is het bonusnummer “We Appreciate Power”, dat geïnspireerd is op de Noord-Koreaanse Moranbong Band en diens politieke betekenis. Het nummer is geschreven vanuit het perspectief van een vrouwelijke beweging die voorstander is van artificiële intelligentie en met behulp van muziek, seks, dans en mode een positieve attitude ten opzichte van AI bij het volk wil stimuleren. Met gierende gitaren knalt het nummer stevig door en krijgen we ook muzikaal een echt epos voor het oor, waar de trommelvliezen maar al te graag door trillen. Diezelfde gitaren worden in “My Name Is Dark” opnieuw ten strijde gegooid, al is de structuur van het nummer meer popgeoriënteerd dan op “We Appreciate Power”, dat uiteindelijk onterecht enkel op de deluxeversie van het album te vinden is.
De rest van het album is wat meer schuchter en minder opjagend. “Delete Forever” stelt een eenvoudige gitaarlijn centraal, die aangedikt door een beat evenwichtig overkomt en de perfecte mogelijkheid vormt om voor een speciaal moment op het album te zorgen door het tempo sterk terug te nemen. Verder slaat “New Gods” eveneens aan door hetzelfde te doen, deze keer wel met een piano en de wederom sterke vocale productie die haar sopraanstem in de kijker zet en redelijk futuristisch uit de hoek komt.
Buiten de lijntjes kleuren is inmiddels een gewoonte geworden voor de 31-jarige artieste. Op “4ÆM” gaat ze niet voor het evidente en klinkt ze buitenaardser dan ooit tevoren door een moderne twist te geven aan oosterse geluiden. Er volgt een opbouw naar een helse climax, die sterk aan K-pop doet herinneren en zoals gewoonlijk dus niet voor rust zorgt. Gelukkig zorgt “IDORU” daar wel voor, al blijft de zeven minuten durende track misschien iets te veel met dezelfde riemen roeien. De zware industriële geluiden worden er nog eens helemaal achterwege gelaten, waardoor het geheel het uiteindelijk ook iets luchtiger overkomt.
Miss Anthropocene is een conceptalbum waarvoor je op verschillende vlakken open moet staan. Enerzijds heb je de zware, industriële poptracks waarop de gitaren even hard scheuren als haar stem. Anderzijds krijgen we ook iets terughoudendere nummers, die dankzij hun toegankelijkheid meteen blijven hangen. Grimes ging op haar vijfde album niet voor het evidente en weigert voor een duidelijk muzikale lijn te kiezen, waardoor het niet altijd makkelijk is om jezelf meteen in haar muziek te verliezen. Uiteindelijk is het echter wel die tegendraadsheid die ervoor zorgt dat ook Miss Anthropocene weer een sterk album geworden is. Ondanks dat het contrast tussen heftig en rustgevend groter is dan op haar andere albums, zit die contradictie enorm sterk in elkaar.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
