Scott Hansen, of Tycho, is geen nobele onbekende in ons bescheiden Belgenlandje. De producer komt geregeld eens langs en mocht vandaag voor het eerst in de Ancienne Belgique spelen. De ballroomversie van de grote zaal deed dienst voor zijn performance, en dat was er een waarbij postelektrofans weer duimen en vingers konden aflikken. Toch kroop er ook een valse noot in de set toen Saint Sinner voor enkele nummers het podium betrad. Niets tegen de zangeres, maar de muziek van Tycho is gewoon niet gemaakt voor zang, en dat viel ook live heel hard op.
Openen mochten de Amerikanen van Poolside en dat deden ze op een heel funky, zelfs zomerse manier. De groep had in 2012 met “Do You Believe” een bescheiden pophitje, maar het lijkt er alleszins niet op dat ze daarvan gebruik zouden maken om de set naar een climax te brengen. Meer nog, na een openende jazzsolo kregen we dat als eerste nummer in de fullbandformatie te horen. Het zette meteen de toon voor een fris en fruitig setje waarin de funk en bongo’s overheersten en er hier en daar ook eens een saxofoon tussenkroop. Alles dus voor de liefhebbers van zon, zee en strand; zo waren we letterlijk helemaal opgewarmd voor Tycho.
https://www.instagram.com/p/B8rvdYVJXMj/
De set van Tycho was goed uitgebalanceerd en bevatte nummers uit al zijn plaat. Natuurlijk kwam het merendeel uit nieuwe plaat Weather, maar gelukkig werden niet enkel de nummers met zang uit dit album genomen. Zo konden we bij “Into the Woods” al zien dat het publiek langzaam begon te bewegen en kregen we naar het einde toe grootse, stevige uithalen. Dat “Spectre” hierna voor de eerste uitbundige danspassen zorgde, was dan ook geen verrassing.
De band van Tycho is zoals steeds live een grote meerwaarde. Er waren stevige drums die het tempo strak hielden, gitaren die voor een heerlijke dynamiek zorgden en hier en daar werden er ook synths tussengesmeten. Het was altijd een beetje een verrassing wanneer de band zou uitbarsten en wanneer het iets zachter zou zijn, maar wanneer er werd uitgebarsten gebeurde dat op een tamelijk intense manier.
De visuals droegen hier natuurlijk ook aan bij. Zo kregen we een nieuwe beeldenmuur te zien in vergelijking met Tycho’s vorige tour, al waren er hier en daar wel nog gelijkaardige te zien. Het was fascinerend om naar te kijken, want soms werd je er zelfs helemaal door gehypnotiseerd. Dat is dan ook de bedoeling met dit soort muziek. Het moet je helemaal in een roes brengen en laten zweven op een zacht bedje van eerlijke klanken.
Het is dan ook leuk dat de band de muziek live bracht, want zo werd alles enorm versterkt. De intensiteit werd harder, je voelde iedere noot beter overkomen en het gaf het oog ook wat. Zo kon je bij bijvoorbeeld “Division” de gitaren echt heel hard horen binnenkomen en kregen we bij “Hours” een iets meer dansbaar sfeertje. Toch bleef die onderliggende boodschap om weg te dromen altijd aanwezig en zo kon Tycho eigenlijk nooit heel commercieel te werk gaan, wat maar goed is ook.
Toch probeerde hij dit op zijn nieuwe plaat door Saint Sinner uit te nodigen om enkele nummers in te zingen. Ze mocht ook enkele songs live komen meezingen en dat gebeurde eigenlijk allemaal kort na elkaar. We waren tien nummers ver in de set, en daar was ze. “Skate” klonk immens saai, vooral ook omdat het met een en dezelfde gitaarlijn werd gespeeld zonder dat er enige vernieuwing in werd gebracht. Ook “Japan” en “How Long” konden de sterkte van de voorgaande instrumentale nummers niet evenaren. Dat kwam vooral doordat de liedjes meer gemaakt zijn voor de stem van Saint Sinner en hierdoor het volledige aspect van Tycho’s muziek in het water viel. De set zakte dan ook wat in, en met “A Walk” had hij het lastig om het publiek terug mee te krijgen. Gelukkig zorgde “Weather” voor een stevige climax met een fantastische lichtshow die ons helemaal meesleepte.
De bisronde was er meer voor de show en ook daar kregen we nog een nummer met de zangeres. Iets beter dan de vorige, maar nog steeds niet zo memorabel. Dan bleven we toch vooral met de melodie van “Awake” in ons hoofd zitten na de show. Tycho gaf in de AB alvast weer een sterke show, waarin hij zijn muziek beeldend liet spreken zonder ooit te vervelen. Jammer genoeg zorgden de gezongen nummers voor een smet op de anders vlekkeloze set. Volgende keer mag hij Saint Sinner alvast thuislaten.
Setlist:
Montana
Rings
Into the Woods
Spectre
Apogee
Hours
Daydream
Horizon
Epoch
Division
Skate (feat. Saint Sinner)
Japan (feat. Saint Sinner)
How Long (feat. Saint Sinner)
A Walk
Weather
Awake
No Stress (feat. Saint Sinner)
