Jonas Brothers @ Lotto Arena: De drie musketiers

Time flies when you’re having fun! Geloof het of niet, maar de Jonas Brothers scoorden ruim veertien jaar geleden hun allereerste hits. Kevin en Joe zitten ondertussen al op tram drie terwijl Nick met zijn 27 jaar ook al de dertig nadert. Het mag dus duidelijk wezen dat de tieneridooltjes van enkele jaren meer dan volwassen geworden zijn en ondertussen zelf al gezinnetjes hebben. Nadat ze in 2009 besloten op solo-avonturen te gaan, pikten ze vorig jaar terug in waar het een decennium eerder is gestopt. Hun vijfde studioalbum Happiness Begins pronkte dan ook op nummer één van de Amerikaanse albumcharts en zorgde er voor dat de broers weer met nieuw materiaal op tour konden, waarmee ze gisteren in een hopeloos uitverkochte Lotto Arena aantraden.

Twee voorprogramma’s moesten de wachttijd verkortten, maar enkel de Ierse band Picture This voldeed aan onze verbeelding. Met zes stonden ze op podium en brachten ze pop à la The 1975. Frontman Ryan Hennessy heeft een natuurlijke charme en een goede stem, waardoor hun halfuurtje voorbij vloog. Voor hen mocht Jordan McGraw het podium inwijden, maar dat de pull van zijn crew (‘Jordan McGraw is not a country singer!’) het beste van zijn show was, zegt al genoeg. Vooral de cover van Oasis-klassieker “Don’t Look Back in Anger” vergeten we liefst zo snel mogelijk. Weinig creativiteit kenmerkte hun Belgisch debuut en geeft ons een vermoeden dat het voorlopig ook bij dat ene optreden in ons land zal blijven.

Waarom het podium oplopen als je de zaal kan invliegen? Op een vliegend platform zweefden de boys binnen en zorgden ze meteen voor een achtbaan van emoties bij hun fans met “Rollercoaster”. De decibelmeter verkende het rode gebied en er was geen houden aan de massaal opgedaagde fans toen met “S.O.S.” al vroeg een van hun grootste klassiekers passeerde. Veel hoorden we echter niet, want het publiek overstemde het trio duidelijk. In “Cool” koelden de stembanden van de fans even lichtjes af, waardoor we dan ook eindelijk Joe en Nick duidelijk hoorden zingen.

Dat ze al een uitgebreide Amerikaanse tour achter de kiezen hebben, werd duidelijk door de ietwat kille routine waarmee ze de show volbrachten. Gillende fans die luidkeels elk nummer meebrullen, is dan ook min of meer dagelijkse kost. Vooral nummers als “Strangers” en “That’s Just the Way We Roll” hadden weinig accenten meegekregen en zo liep de flink geoliede motor vlekkeloos verder. Stilvallen deden ze dan ook niet, want hun zevenkoppige band leek zich goed te amuseren terwijl ze de jongens muzikaal wat ondersteunden. Vooral de twee gitaristen namen de moeilijkere stukken over, zodat Nick en Kevin het contact met de zaal konden zoeken.

De ‘Jonatics’ zijn met de jongens ook ouder geworden, maar toch waande iedereen zich weer even jong wanneer in het tweede deel van de show de oudere nummers uit hun beginjaren en de film Camp Rock elkaar in sneltempo opvolgden. Het grote throwbackfeest was voor velen het moment waarbij ze de longen uit hun lijf konden zingen, al waren wij vooral fan van het iets intiemer aangepakte “Hesitate” of het nummer “Cake by the Ocean” van Joes recente project DNCE. Net voor de bis namen we dan nog eens plaats in de tijdcapsule om terug te gaan naar 2006, wanneer de Jonas Brothers hun eerste grote succes hadden met “Year 3000”. Jongste megahit “Sucker” vormde dan het slotakkoord van een al bij al geslaagd concert vol spectaculaire showelementen.

De Jonas Brothers maakten voor de nieuwe tour een echte best-ofshow, waarbij de nieuwe nummers veel minder prominent aanwezig waren dan je zou aannemen. Slechts negen nieuwe nummers staan op de 28 nummers tellende setlist en zo werden vooral nostalgische fans beloond. Dat de drie broers weten hoe ze achtduizend fans op het puntje van hun stoel krijgen, wisten we nog uit het verre verleden. Joe, Kevin en Nick voelen zich nog steeds goed op het podium en stralen dit ook uit, al misten we wat spontaniteit en speelsheid in de live-uitvoeringen van hun hits. Ook het gebrek aan bindteksten of oprechte interactie met de fans zorgde ondanks heel wat heen-en-weergeloop op het podium voor enige afstandelijkheid. Gelukkig valt er op vlak van show weinig te zuurpruimen en zat de sfeer er stevig in. De drie musketiers verliezen misschien stilaan hun haren, maar hun streken zeker niet!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Rollercoaster
S.O.S.
Cool
Only Human
Strangers
That’s Just the Way We Roll
Fly With Me
What a Man Gotta Do
Used to Be
Hesitate
Gotta Find You
Jealous
Cake by the Ocean
Comeback
When You Look Me in the Eyes
I Believe
Mandy
Paranoid
Got Me Going Crazy
Play My Music
World War III
Hold On
Tonight
Lovebug
Year 3000