Van alle nineties punkrockbands heeft Green Day het wellicht het verst geschopt. Met oerklassiekers als Dookie (1994) en American Idiot (2004) op hun conto, groeiden de Californiërs in een ruim decennium uit tot stadionpunkers met een eigen sound. Billie Joe Armstrongs stemgeluid is ongeëvenaard, en er zijn bitter weinig punkbands die een stadion kunnen vullen met akkoorden en meebrulstukjes. Op laatste langspeler Revolution Radio (2016), voor ons het beste Green Day sinds American Idiot, hoorden we de typische aangedikte punkrocksongs die met de nodige theatraliteit werden ingeblikt. Die songs en eenzelfde gretigheid hoopten we op Father of All Motherfuckers opnieuw te mogen horen.
Opener “Father of All…” hoorden we enkele maanden geleden al voor het eerst, en het gebrek aan herkenbaar geluid deed ons wat fronsen. Op zich geen slechte opener: leuke flow, chaotisch sfeertje en instrumenten die elkaar vlot weten te vinden. De tekst en de andere stemkleur kunnen het gewicht van wat Green Day doorheen de jaren al heeft bewezen echter niet dragen. Over tweede wapenfeit “Fire, Ready, Aim” kunnen we hetzelfde kwijt. De eerste twee nummers klinken wat ons betreft te veel als afgeborstelde en overgeproducete versies van songs van The Hives: een band die zelfs op z’n rauwst nooit een Sportpaleis zou kunnen vullen.
Billie Joe Armstrong beloofde ons in heel wat interviews een album af te leveren dat rock ‘n’ roll z’n ballen terug kon schenken. Hoog van de toren blazen, is nooit Armstrongs grootste competentie geweest, en met nummers als “Oh Yeah!”, “Meet Me on the Roof” en “I Was a Teenage Teenager” doet hij die reputatie alle eer aan. Dat drieluik kan te boek als een ferm staaltje ontgoochelen, met een infantiele sound en songteksten die te vergelijken zijn met die op de trilogie ¡UNO!, ¡DOS! en ¡TRÉ!. Drie albums integraal volstouwen met zogenoemde ‘album fillers‘; er moet destijds een wereldrecord gesneuveld zijn. Die tijden zijn gelukkig vervlogen.
Even voorbij halfweg komen we zo “Stab You in the Heart” tegen, een song die furieus van start gaat om even later de hoofdrol te laten aan een rock ‘n’ rollgitaar uit de vijftigerjaren. Een leuke blend tussen punk- en rockabillygetint geluid dus, ware het niet dat de riff een gerecycleerd exemplaar blijkt te zijn uit “Fuck Time”. Desondanks heeft Green Day die riff van veel interessanter klinkend gezelschap kunnen voorzien, waardoor “Stab You in the Heart” best wat livepotentieel met zich meedraagt. Ervan uit gaande dat de setlist in het Sportpaleis flink wat nieuw geluid zal omvatten, hopen we dat de Californiërs naast dit nummer alvast een kruisje hebben gezet.
“Sugar Youth” mag daarnaast met vet onderlijnd én omcirkeld worden, want op plaats zeven vinden we de beste song uit de verzameling Father of All Motherfuckers. Tijdens dat nummer luisteren we naar de gladde punkrocksound die we zo graag van de Amerikanen horen. Het tempo gaat eindelijk overtuigend de hoogte in, en Billie Joe ontdoet zich tijdens het refrein van de franjes die voortdurend aan zijn stemgeluid worden toegevoegd. “Sugar Youth” is een nostalgische terugblik naar de tijd van jeugdpuisten, onzekerheid en vlinders in de buik. Door de heerlijke flow en de tekstuele omzwerving naar “Peacemaker” komt Green Day hier echter wonder wel mee weg.
Green Day wilde op Father of All Motherfuckers wat sleutelen aan zijn sound, maar verzaakte op het grootste deel van de plaat in inspiratieloze songs die qua niveau amper van de grond komen. Daarnaast werden songs als “Father of All…” geschreven met een jeugdig enthousiasme en een zekere naïviteit die moeilijk te rijmen valt met hun status als gerodeerde stadiongroep. Desondanks blijft de nostalgische ziel van een debacle à la NINE van blink-182 gespaard, want over enkele nummers op de plaat zijn we zeker te spreken. Mocht het echter zo zijn dat Green Day op het podium van het Sportpaleis plots is vergeten dat het dit jaar een plaat heeft uitgebracht, dan zouden we daar niet bijzonder rouwig om zijn…
Op 17 juni spelen Green Day, Fall Out Boy, Weezer en Amyl and The Sniffers tijdens hun Hella Mega Tour in het Sportpaleis.
Volg ons op Spotify voor meer nieuwe muziek.
