Blanco White is ondertussen geen onbekende meer voor de Botanique. Rond deze tijd vorig jaar waren we hier getuige van zijn eerste optreden op Belgische bodem. Wegens groot succes werd het toen al snel verplaatst van de Witloofbar naar de Rotonde en ook die bleek al snel te klein. Een jaar na de feiten staat Josh Edwards met zijn band in een net niet uitverkochte Orangerie van de Brusselse concertzaal. Van een mooie upgrade gesproken.
Gedurende een uur hadden Edwards en co het podium van de Botanique ter beschikking. In tegenstelling tot zijn vorige passage kreeg de band rond de Engelsman een upgrade. Ditmaal kreeg hij versterking van een extra violiste, die zowat elk instrument beheerste, en een extra gitarist. Dit werd dan ook meteen in de verf gezet tijdens opener van de avond “Nocturne”. Tijdens de instrumentale intro, waarbij er een schitterende rol was weggelegd voor de twee strijkers, waren de muzikanten in een blauwe schijn gehuld, waardoor er een mysterieuze en bijna mythische sfeer over hen kwam te hangen.
Nadien kondigde Edwards al snel aan dat het een avond ging zijn vol nieuwe muziek. Na het uitbrengen van een drietal ep’s over de afgelopen jaren staat er in 2020 een debuutalbum op de agenda. Op 3 april komt het album On the Other Side uit. De afgelopen weken kregen we daarvan al enkele voorsmaakjes te horen en ook live passeerden deze de revue. Opvallend hieraan was dat deze in tegenstelling tot zijn oude nummers minder trouw zijn aan zijn Spaanse muzikale achtergrond. Dit lag voornamelijk aan het feit dat kronkelende violen plaats ruimden voor extra keys en synths. Uiteraard speelden deze nog steeds een belangrijke rol tijdens “Desert Days” en “On The Other Side”, maar de focus lag duidelijk ergens anders.
In het verleden trok Edwards namelijk een tijdje naar Spanje om gitaar te studeren en nadien naar Bolivië om er de charango, een soort van minigitaar, te leren spelen. “The Lily”, het eerste nummer dat hij ooit schreef, droeg hij op aan zijn voorliefde voor Andalusië. Al was het vooral tijdens “El Buho” en “Olalla” dat zijn Spaanse muzikale invloeden goed te horen waren. Tijdens dat eerste nummer versterkten de muzikanten ook de percussie door in hun handen te klappen. Al was dat net iets te moeilijk voor het publiek om na te bootsen en hoorde je overal mensen naast de maat slaan, wat zorgde voor een gekke kakofonie. Toch zorgde dit nummer voor het hoogtepunt van de avond. Even dachten we dat we te gast waren onder een Spaanse avondzon, waarbij we op de achtergrond van castagnetten de tango stonden te dansen.
Blanco White bracht gisteren voor de verandering nog eens de Spaanse zon naar België. Ondanks dat hij met zijn muziek een ietwat andere richting in slaat, klopt het plaatje helemaal bij hem. Door zijn band uit te breiden, krijgt zijn muziek de kans om zich verder te ontwikkelen en vooral grootser over te komen. Vanaf het eerste moment kreeg hij iedereen in vervoering met zijn muziek. Het enige dat we konden doen, was meeknikken en bevestigen dat het goed was.
Setlist:
Nocturne
Desert Days
The Lily
On The Other Side
El Buho
Papillon
Lie Alone
Samara
Olalla
Colder Heavens
