Iguana Death Cult is een bende Nederlanders die het kot al eens graag op stelten zet. De band heeft al heel wat optredens achter de kiezen, waarop ze hun drukke en scherpe punk-aandoende sound helemaal tot hun recht weten laten komen. In 2017 kwam hun debuutplaat The First Stirrings Of Hideous Insect Life uit en nu is het tijd voor plaatje nummer twee: Nude Casino.
Gelukkig is de bandnaam Iguana Death Cult kenmerkend genoeg om niet plots bij een ongevraagd expliciete site te belanden wanneer je dit alles door je online zoekmachine laat razen. Niet alleen de naamkeuzes zijn opvallend; ook de algemene klank is er eentje dat boven de middenmoot uitsteekt. Nude Casino kan hier en daar nog wat extra vuiligheid gebruiken, maar onze noorderburen weten een springerig geheel af te leveren dat ons afmat op de best mogelijke manier.
Ze beginnen eraan met een vrij onschuldig fluitdeuntje, maar eenmaal vertrokken, vliegt dat ongevaarlijke er vrijwel meteen af. Direct breken ze genregrenzen open door een westernfeel te combineren met iets rauws. Zo hopt de bas tussen de kwinten op “Nude Casino” en roffelt de percussie erop los om het nummer voort te drijven, maar geeft frontman Jeroen Reek er een ruw kantje aan. Boeiend en uiterst amusant.
Hetzelfde presteren ze op “Liquify”, maar af en toe kleuren de mannen ook meer buiten dan binnen de lijntjes. “Half Frysian” krijgt namelijk een surfrockkleur en drijft voornamelijk op een breezy sfeer, terwijl “Carnal Beat Machine” met momenten neigt naar psychedelica. Besmeurd met een vettige basklank en een grove stem zijn we totaal niet voorbereid op de ludieke synthjes die voor geestige hoogtepunten tussendoor komen zorgen. Iguana Death Cult weet ons meermaals om hun vinger te winden door hun originele geflirt met meerdere genres tegelijk.
Natuurlijk mag een ongebreidelde punksound ook niet ontbreken, en die haalt de band boven op “Spasms”, “Chinatown” en “Nature Calls”. Stuk voor stuk nummers om erop los te springen en bier in het rond te kletsen. Het gaat er onomwonden rauw aan toe en de meeste exemplaren zijn voorbij voor je het weet. Snel, redelijk hard en vooral barstend van leven: dit is en blijft Iguana Death Cult op z’n best.
Toch sturen de Nederlanders ons niet naar huis met enkel goed nieuws. Zo mist “Bright Lights” bijvoorbeeld net dat extra beetje smerigheid om hun brij van rock ‘n’ roll en punk echt te laten floreren en zijn er ook twee grotere teleurstellingen te vinden. “Tuesday’s Lament’ krijgt namelijk een geforceerd skagevoel, waardoor een upgrade boven een sfeervol chirofuifniveau er niet in zit. Hoe plezant deze track is, zo opvallend braafjes is “Castles In The Sky” dan weer. De basis is hier ideaal en biedt veel kansen, maar die worden niet voldoende gegrepen. Na een tijdje krijgen we wel even wat gitaargeweld te verorberen, maar de strofes zijn hier simpelweg te plat om het nog te redden. Nuja, het kan niet een en al geknal zijn, zeker?
Met Nude Casino zal Iguana Death Cult weer aardig wat nieuwe leden kunnen werven voor hun punkcult. Na deze gevarieerde, heerlijk onbeschaafd klinkende plaat gunnen we hen die ledenuitbreiding van harte. Op de eerstvolgende Belgische livepresentatie van Nude Casino zal je ons gegarandeerd tegen het lijf lopen, maar voor wanneer die is, is nog niet geweten.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
