Artiesten of groepen die voortkomen uit talentenjachten zijn meestal maar een kort leven gegund. Dit is niet het geval bij de Britse powerladies Little Mix, die inmiddels toch wel al negen jaar bestaan. In het begin beperkte hun succes zich enkel tot hun thuisland, maar na enkele radiohits te scoren, hebben ze ook de rest van Europa ingepalmd. Na shows in Trix en de Lotto Arena stonden ze gisteren in het Sportpaleis met hun grootste productie tot nu toe. Vrouwenpower stond uiteraard centraal in het anderhalfuur durende concert, dat met een zeer hoog tempo als een sneltrein voorbij vloog. Elk nummer werd dan ook als hit onthaald, wat zorgde voor een uitgelaten sfeer. Jammer genoeg was het muzikaal echter niet zo sterk als gehoopt.
Jesy, Perrie, Leigh-Anne & Jade kennen hun doelpubliek inmiddels als de besten en recruteerden in openingsnummer “Salute” meteen al alle ‘ladies’ voor een eerste krachtig moment, waarbij er behoorlijk wat spektakel te zien was op het podium. ‘Little Mix Is Taking Over’ werd prominent en theatraal herhaald in de opening en ze hielden zich aan hun woord. De daaropvolgende hits “Power” en “Woman Like Me” gaven de energie die in de lucht hing nog een duwtje in de rug, waardoor de sfeer die opkwam door de opening niet vervloog zoals we dat al vaker hebben meegemaakt. Dansers en kleurrijke visuals lieten onze aandacht ook niet wegdwalen en onze ogen bleven aan het hoofdpodium gekluisterd.
De meisjes van Little Mix gebruiken maar al te graag hun platform om zich uit te spreken over gevoelige thema’s zoals bodyshaming, slutshaming of pesten. Net voor nummers zoals “Wasabi” kregen we dan ook boodschappen te zien die hierbij wat context gaven en waarbij ook duidelijk een vinger op de media (shame on you, Piers Morgan!) gewezen werd. Elk tieneridool lijkt zo’n boodschappen tegenwoordig in zijn show te moeten steken en dat zal ook voor altijd zo blijven, want net zo krijgen de fans soms het gevoel dat ze er niet alleen voor staan. Die positieve boodschappen zijn anno 2019 dus nog steeds meer dan relevant en weten een indruk achter te laten op de jonge fans.
Vier kledingwissels verdeelden de show in zes delen, waarbij het ene wat spectaculairder werd dan het andere. Vocaal struikelden ze gisterenavond elk net iets te vaak en zaten ze er soms toch wel behoorlijk naast. Wat was bisnummer “More Than Words” bijvoorbeeld zwak en soms behoorlijk vals gebracht. Daarbovenop komt dat de refreinen van aardig wat up-tempo songs gelipsynct werden en dat één tot twee van de vier dan voor een live accentje zorgde. Compenseren deden ze dat uiteraard met wilde choreo’s en een visueel boeiende show, maar wat is het zonde als de refreinen gewoon gelipsynct worden. Gelukkig bleef het dus bij enkele lijntjes per nummer, want een liveshow dient eigenlijk ook gewoon live te zijn.
https://www.instagram.com/p/B27dYshoeGL/?utm_source=ig_web_copy_link
Vocaal werd het pas interessant wanneer het viertal een serieuze versnelling naar beneden ging en ze zich aan een drietal ballades waagden. “Told You So” was ondanks een minder sterke start uiteindelijk de eerste song waar het vocale plaatje compleet klopte. “Secret Love Song”, opgedragen aan de LGBTQ+ community, was dan het nummer waar ze elk het meest met hun stembanden schitterden. Met een regenboogdecor en dramatische uithalen begaven we ons even in een sprookje en natuurlijk kent een sprookje altijd een happy end. Want vanaf dan waren de meiden vocaal veel zelfverzekerder op het podium. Niet dat ze dat ervoor niet waren, maar de vocale drive hadden ze pas vanaf het midden van het optreden iets beter te pakken.
Momentums had het optreden dan wel weer in overvloed. Wat konden we lachen met de trotsheid waarmee Perrie Edwards vertelde dat ze vier pannenkoeken met chocolade heeft kunnen eten en wat zong het publiek goed mee tijdens “Wings” toen de meisjes het voor hun Instagram filmden. “Shout Out To My Ex” bleek in het Sportpaleis wederom de meest coole manier om je bij je ex-geliefde te bedanken en “Only You” bracht in een mash-up met “Black Magic” de zaal aan het springen. In het met feministische statements doorspekte “Joan Of Arc” en “Woman’s World” kwamen wederom een sterk gevoel van verbondenheid boven drijven en kregen we vrouwenpower tot en met. Redenen genoeg dus om blij naar huis te gaan.
De normaal vocaal zo toonvaste groep had het in het Sportpaleis toch moeilijker dan verwacht om helemaal overeind te blijven. Met negen dansers op het podium was er ook geen plaats voor livemuzikanten, die net die slechte geluidmix tussen playback en live vocals hadden kunnen camoufleren. Dat niet alles live was, viel hierdoor te hard op. Tja, entertainend was de show natuurlijk wel en ook heel veel nummers werden goed gezongen, maar toch leek het ons minder sterk te zijn dan anders. Moest het gisteren vocaal zo sterk zijn als de boodschappen die ze brachten, we zouden met de sterren gooien. Misschien is het de volgende keer wel helemaal raak, want aan power en ambitie is er bij Jade, Perrie, Jesy en Leigh-Anne helemaal geen gebrek, en dat ze een rolmodel zijn voor een hele generatie neemt niemand hen nog af. Al bij al dus meer dan in orde, maar iets te flets om te overdonderen.
Setlist:
Salute
Power
Woman Like Me
Wasabi
Bounce Back
Only You
Black Magic
Strip
Told You So
The Cure
Secret Love Song
Joan Of Arc
Wings
Shout Out to My Ex
Woman’s World
Reggaetón Lento
No More Sad Songs
Think About Us
More Than Words
Touch
“vocaal zaten zeer vaak naast” letterlijk waar?? more than words was prachtig gebracht en op en top en de performances waren af. ze zijn krachtiger dan wie dan ook.