Sound Track is de nieuwe wedstrijd die veel lokale (en meestal provinciale) muziekwedstrijden vervangt. Als je Limbomania misschien nog kent, dan is dit ongeveer vergelijkbaar, maar dan voor heel Vlaanderen en Brussel. Poppunt is een van de trekkers van dit initiatief en met onder andere de AB, Het Depot of 4AD is de voorzet meer als gegeven. Verdeeld over vier plaatsen startte deze wedstrijd op 20 september en Herk-de-Stad mocht aftrappen in Jeugdhuis XL voor Limburg. Vandaag veel zwaarder werk en deze zes bands mochten al vroeg op de avond hun beste werk laten zien. De loting besliste evenwel over de volgorde van de bands.
Abacination
Abacination is een deathmetalband uit Molenbeersel die er ook heel wat invloeden uit andere zware hoeken tegenaan smijt. De band is naar eigen zeggen ontstaan in een rivier van bloed en met die beschrijving is de lugubere toon direct gezet. Dat lugubere mag met een korrel zout genomen worden, want ondanks de lange, zwarte haren zien deze heren er een vriendelijk stel uit. Al sinds 2013 houdt Abacination zich niet in om hun publiek met heftige muziek te overweldigen en laten headbangen tot de draaierigheid toeslaat. Colin H. Van Eeckhout was fan en wij waren gewoon nieuwsgierig.
Abacination mocht dus openen en zo’n wedstrijd openen is natuurlijk altijd vervelend. Niet alleen omwille van het vroege startuur, maar ook omwille van het feit dat het eigenlijk gewoon niet donker genoeg was voor dit vijftal. Ze brachten muzikaal gezien een ijzersterke set met een uitstekende ritmesectie en hoogstaand solowerk. Alles ging met een zodanige duizelingwekkende snelheid dat je deze twintig minuten ademloos moest toekijken. Deze snelheid werd af en toe onderbroken door wat groovier werk, maar het leeuwendeel bestond uit uptempo deathmetal met vocalen, wat natuurlijk bij het genre hoort maar zeker niet door iedereen zal gesmaakt worden. Een leuke set waar je alleen de vraag mag stellen of de vriendelijkheid wel bij dit soort muziek past. De bloederigheid van dit genre nodigt natuurlijk niet uit tot grapjes, maar dat is bijkomstig in dit geval. En als je in een jeugdhuis in Herk-de-Stad speelt en je komt uit Molenbeersel, dan moet je niet per se Engels spreken tussen de nummers. Desalniettemin, technisch zeer goed, maar natuurlijk voor een beperkt publiek.
Baltimore
Zowel Compact Disk Dummies als wijzelf hadden deze band al opgemerkt. Verleden jaar kroonden we hen namelijk tot Zalm van de maand en sierden ze ons derde Dansende Beren Feest! Dit Molenbeekse viertal brengt psychedelische indiepop, waarmee ze telkens een heuse trip op poten zetten. Met vaak een opbouw richting sfeervolle hoogtepunten bewezen ze live al dat ze heel wat opslorpingscapaciteiten bezitten. Met twee ep’s onder de arm is deze band niet meer aan hun proefstuk toe en zou deze ervaring wel kunnen uitgespeeld worden.
De verwachtingen waren dus hoog gespannen. Bij dit soort muziek moet natuurlijk alles kloppen en dat was niet altijd zo. Vooral de zanger was niet altijd toonvast en liet deze set een beetje verwateren en ook eindigen in een set die wel oké was, maar niet meer dan dat. Het was blijkbaar wel lang geleden dat twee Molenbeerselse bands samen op een podium hadden gestaan en dat zorgde voor een leuke reünie. Het was wel leuk om naar te kijken, maar wat ons betreft was het toch net iets te weinig. Nu mag er ook wel bij gezegd dat het geluid niet optimaal was en zoals reeds gezegd moet bij dit soort muziek alles kloppen. Helaas was dat vanavond niet altijd het geval. Toch mag ook gezegd dat de muziek goed in elkaar steekt en dat er zeker en vast potentieel in Baltimore zit, maar dat er nog schaafwerk aan is, dat mogen we niet ontkennen.
Forest / Mountain
Forest / Mountain vertelt muziek en brengt de muziek meer als een boek dat je moet luisteren. Een vreemde omschrijving, maar de live-ervaring die deze band meebrengt, is gewoon heel anders. Instrumentaal is dit een band zonder veel woorden, maar toch is dit een leuk boek. En het is geen stationsromannetje geworden maar een stevige thriller die met momenten heel rustig aan doet, maar ook verschroeiend hard en tegendraads kan uithalen. Colin V. Eeckhout raadde deze band aan met één woord: ‘mooi’. Nu, dat is het ook, maar dan wel mooi zoals Colin het mooi vindt.
Live gebeurt er op het podium niet echt veel, buiten het feit dat de muziek uitermate goed is. De lijn die de band uitzet in elk nummer klinkt steeds verrassend goed en zelfs vlot en tegendraads tegelijk. De stukken volgen elkaar op en er zitten veel plot twists in de muziek en dat houdt deze instrumentale band ook spannend. Het feit dat je moet luisteren en niet echt moet kijken, maakt dat deze band ook voor een andere beleving zorgt. Met momenten wordt Tool aangedaan, maar ook bands zoals SN8 passeren regelmatig de revue. Afgewisseld met wat rustige passages is deze band een topper in wording in het genre. De getalenteerde gitarist zorgt voor technische passages die het kijken ook de moeite maakt. Tel daarbij de uitstekende ritmesectie en dan weet je dat deze band hier vanavond niet voor niks stond.
Secret Sinners
De avond in Herk is niet alleen gevuld met zware gitaren, er is ook ruimte voor wat dromerige rock. Secret Sinners leek die avond misschien een vreemde eend in de bijt, maar dat was toch niet het geval. De band laat het heel eenvoudig klinken, maar de sound is ongelooflijk lief en de liedjes ontzettend mooi. Met een vette knipoog naar de jaren negentig en bands zoals Pavement of Sonic Youth doet deze band er alles aan om jullie die avond aan het dansen te krijgen. Onmogelijk dat mensen hier niet op gaan bewegen.
Er werd hier en daar al eens bewogen, maar nog niet van harte. Toch bracht deze band een leuke en korte set. Het lo-fi gehalte kwam ook hier tot uiting en dat maakt deze band ook zo leuk om naar te kijken. Geen moeilijke toestanden, geen ingewikkelde instrumentale delen maar gewoon mooie liedjes die in deze setting goed tot zijn recht komen. Live bracht deze band het op dezelfde manier als het digitaal klinkt. What you see is what you get, dat mag een van de slogans van Secret Sinners zijn. Ook hier zal het publiek wel gezien en gehoord hebben dat het niet altijd heel zuiver was, maar dat maakt dit genre tot wat het is. De kraak en de tegendraadsheid van deze muziek wordt door Secret Sinners goed gebracht en dat maakt een mens vrolijk.
Stay Idle
Voor de portie punk vanavond moesten we wachten tot Stay Idle kwam spelen. Met momenten doet het denken aan SONS, maar evenzeer ook aan de oudere versie zoals the Ramones. De set was kort maar krachtig en deze band laat je niet meer los tijdens hun show van vijftien minuten. Haal je beste pogoschoenen maar boven, leg je haren nog eens goed en je kan er volop tegenaan. Niet twijfelen, gewoon gaan! Vreemd dat Ayco Duysters deze band tipt? Eigenlijk helemaal niet, maar geen typische Duysters-band.
De band had duidelijk onmiddellijk het publiek in de hand en dat zorgde ervoor dat er voor de eerste keer effectief gedanst werd. Er werd zelfs een lokale stagediver gespot en mede door de goede sfeer in de zaal zorgden deze heren voor een leuke set. Technisch niet heel hoogstaand, maar wel gebracht met de juiste instelling en gezonde agressie. De zanger/bassist klonk in het begin misschien nog wat braaf, maar toen de zanger/gitarist kwam helpen zat er ook een leuke vorm van intensiteit in de set. Als je dan geholpen wordt door het publiek, dan is zo’n set eigenlijk al geslaagd. Als je tijdens zo’n optreden het publiek stil laat meekijken, dan krijg je een heel andere ervaring. Dit is niets vernieuwend, maar het helpt natuurlijk wel als deze muziek goed gebracht wordt. En dat deed Stay Idle eigenlijk wel heel goed en ze laten zich absoluut kenmerken als goede liveband. Als punk(rock)groep is dat wel een must en dat deden ze met verve.
HAMERS
Fenne Kuppens, zangeres van Whispering Sons, komt aandraven met deze op hol geslagen hengst. HAMERS ligt nog niet bijna in de lijn van wat Whispering Sons doet, maar dat neemt niet weg dat deze selectie terecht is. Ze brengen de meest vreemde vorm van gekheid in een muziekdoosje dat meer en meer op de doos van Pandora begint te lijken. Onberedeneerd en krankzinnig zoekt deze band de weg naar de finale. Opgelet: niet voor gevoelige kijkers.
De intro van deze band is nog heel zacht uitgedrukt. Al tijdens de soundcheck was duidelijk dat oordopjes geen overbodige luxe waren. HAMERS was alles wat noise kan vereenzelvigen: hard, snel en pokkeluid. Daar komt nog bij dat deze band niet zomaar wat doet. Alles wat ze doen is van een muzikale kwaliteit waar je als toeschouwer gewoon een beetje bang van wordt. Heel veel distortion, heel veel loops en een drummer die angstaanjagend hard op zijn vellen mept. Bij HAMERS spelen wil zeggen dat je een topatleet moet zijn die ook nog eens muzikaal begaafd moet zijn. Die combinatie hebben ze in Maasmechelen duidelijk en deze band gaat nog ver komen. Het was al snel duidelijk dat dit finalemateriaal was en we vermoeden dat veel bands, samen met ons, met een beetje schrik hebben staan kijken. Het genre waar ze zich in wagen, is eerder noise-metal-punk en we mogen toch zeggen dat we daar als Belgen heel goed in zijn. Awel, hier is de volgende uitstekende band in het genre: HAMERS.
Sound Rank
We zijn geen jury, maar als je zo zes bands gezien hebt, kan je onmogelijk geen mening hebben. Daarom hebben wij toch ook een top 3 gemaakt.
3. Stay Idle
2. Forest / Mountain
1. HAMERS
De jury zal pas na alle voorrondes de finalisten bekend maken.
Lees ook onze verslagen van de andere selectierondes op deze avond:
Harmonie in Oudenaarde
JH Wollewei in Turnhout
De Klinker Club in Aarschot
Hier vind je het overzicht van alle Sound Track evenementen. Volgende afspraak alweer vanavond!
