Surf Curse is het indierock-project van de Amerikaanse songwriters Jacob Rubeck en Nicholas Rattigan. Eén van de velen: naast deze band bezielen ze nog een aantal andere projecten, zoals Casino Hearts, Tele/Visions en Current Joys. Hun muziek kan beschreven worden als indie-surf muziek met een lo-fi productie, gedrenkt in kwetsbare emotie. Met zeer minimalistische middelen wisten ze reeds vele harten te overwinnen. Sinds 2013 verschenen er twee ep’s en twee albums die een zorgeloze, zomerse sfeer brachten. Door middel van waanzinnige liveshows en een charmante Stumble On Tapes-passage bouwden ze hun fanbase gestaag op.
Vandaag de dag zijn Rubeck en Rattigan klaar om de volgende stap te zetten als songwriters. Op het nieuwe album Heaven Surrounds You, uitgebracht op Danger Collective Records, zoeken ze namelijk een meer cinematische sound op. Hiervoor hebben ze producer Jarvis Taveniere ingeschakeld, een man met ervaring in de indie rock-wereld. Taveniere verzorgde onder andere het debuut van Purple Mountains, de band van de recent overleden David Berman. Heaven Surrounds You vertelt een film-geïnspireerd coming of age-verhaal, in een niet onprettig melancholisch jasje. De klassieke Surf Curse-elementen zijn nog steeds aanwezig, maar worden vergezeld door enkele nieuwe instrumenten, verwerkt in een atypisch heldere productie.
Vanaf de eerste seconde van “Maps to the Stars” weergalmt de Surf Curse die we kennen: upbeat ritme gitaar, een simpele lead gitaar en iet wat rommelige drums. Wacht, zijn daar op het einde van het nummer nu keys hoorbaar? Zeker, deze band verkent nieuw terrein. Op “Labyrinth” slagen ze er nog ietsje beter in om een voorzichtige climax op te bouwen. Een repeterend gitaar-thema dat vergezeld wordt door constant evoluerende drumgrooves en nu ook met zwellende synths; het lijkt wel een trademark van de band te worden.
In juni kwam de eerste single “Disco” uit, een ontzettend dansbaar en catchy nummer dat ook de Belgische radio haalde. Toch is het met zijn onschuldige, matig interessante lyrics niet het beste nummer van het album. Ook “Midnight Cowboy”, waarbij opnieuw dezelfde kick-snare beat op inspiratieloze wijze gebruikt wordt, vormt geen hoogtepunt. Er ontstaat echter een opvallende mood shift bij “Hour of the Wolf”, de sfeer krijgt een melodramatische kantje: Rattigan’s stem produceert amper meer dan één noot, maar deze trillende noot resoneert door merg en been. Dezelfde sfeer komt terug op “Safe”, ditmaal vermengd met een vleug nostalgie. Tijdens dit nummer wordt de meerwaarde van hun uitgebreide sound duidelijk, er is een zekere zachtheid aanwezig die Surf Curse vroeger niet had. Op de tweede helft van het album staan er jammer genoeg een paar overbodige nummers die weinig meerwaarde bieden.
Surf Curse is een collectief dat altijd een zeker ‘less is more’-gehalte bevatte. De manier waarop ze met Heaven Surrounds You wegbreken uit het lo-fi genre, doet een beetje denken aan hoe Clairo het bedroom pop genre achter zich liet met Immunity. De verbeterde productie zal meer mensen aanspreken, maar gaat er een deel van de charme verloren? Misschien is deze muziek niet gemaakt om pretentieus te overanalyseren. De teksten zijn niet heel diepgaand, maar door veel melodieus memorabele momenten voelt het album comfortabel en vertrouwd aan. Pakkende nummers schrijven zonder veel poespas blijkt tevens een talent van Nicholas Rattigan (zie ook Current Joys – “A Different Age”).
Kortom, Heaven Surrounds You zal niet pronken op een groot aantal eindejaarslijsten, maar het zou je wel eens kunnen raken. Geschikt voor een voordrink, alsook voor een intieme luisterervaring.
Op 13 november speelt Surf Curse in de Botanique. Tickets vind je hier.
Facebook / Soundcloud / Bandcamp / Instagram
