Dat wachten vaak beloond wordt, klopt ook in dit geval als een bus. Nagløed, het Gentse trio rond Dillian Févry, vergast ons namelijk op een nieuwe plaat – en wat voor een – die vandaag wordt voorgesteld op Jazz in ’t Park (Gent). Voordien releasete het drietal al een single en een eerste ep. Hun eerste langspeler krijgt de naam NowHere en wij zijn alvast laaiend enthousiast. Nagløed brengt een interessante mix van jazz, triphop en elektronica die nog het meest doet denken aan het liefdeskind van Nils Frahm, STUFF. en Radiohead. Nagløed is altijd spannend, maar nooit te hard wringend en treedt vaak bewust uit de gangbare conventies van de muziek.
Wat meteen opvalt, is de manier waarop de nummers op de plaat enorm organisch en spontaan klinken. Opener “Korinthian” klinkt alvast veelbelovend, met een spacy gitaar die een rustige aanzet geeft naar een opzwepende drum, die samen met een dromerige Rhodes komt opzetten. Voeg daarbij een zweverige vocal, en wanneer de drum versnelt en de gitaar iets meer naar de voorgrond treedt, breekt het nummer helemaal open, om daarna te ontaarden in een dikke soundscape. Wij zijn fan, en dat vanaf nummer één.
Dat Nagløed meesters van intensiteit en dynamiek zijn bewijzen ze meteen met het tweede nummer op hun plaat, dat de kolderieke titel “Big Titty Monster” krijgt. Voor dit en enkele andere nummers op de plaat kregen ze hulp van Arve Henriksen op trompet en elektronica, een aanvulling die het geheel tot nóg grotere hoogten verheft. De trompet geeft het geheel een iets meer vintage jazzy vibe, hetgeen ook “Big Titty Monster” nog interessanter maakt om naar te luisteren. Het volgende nummer, “Tatta”, is zonder twijfel een van onze favorieten. Iets meer duister, met een dikke synth en een gitaar die wel heel ver weg klinkt, doet het nummer je ook echt wegdromen. Doe bij deze schijf je ogen even dicht en laat je meesleuren door de dromerige stem van frontman Dillian Fevry, die het nummer draagt en als een zacht deken over je doet neerdalen.
Ook de B-side van deze plaat staat vol met pareltjes; zo komen op de track “Pompon” oud en nieuw samen. Een zeer jazzy trompet die vaagweg doet denken aan de begintonen van Miles Davis’ Kind Of Blue wordt al snel bijgestaan door een heerlijk licht gitaartje, virtuoze Rhodes en jazzy drum die alweer doen wegdromen. Als er iets is dat deze plaat echt beoogt, is het een interessante dynamiek tussen rust en spanning; de luisteraar krijgt tijd genoeg om adem te halen en ten volle van dit meesterwerkje te genieten. Je kan horen dat het drietal rasmuzikanten weet waarmee ze bezig zijn, er is duidelijk nagedacht over elke noot. Afsluiter van de plaat “Epilogue” is een eerder ingetogen nummer, waarbij piano sterk op het voorplan komt te staan, met een dikke knipoog naar Nils Frahm. Afsluiten doen ze hun plaat zoals ze hem begonnen zijn, verrassend en met veel bravoure en stijl.
Met NowHere heeft het Gentse Nagløed zichzelf op de kaart van het Belgische muzieklandschap gezet op een manier die zijn weerga niet kent. Nagløed is intens, met momenten enorm trippy en keihard, om daarna vriend en vijand te verrassen met vleugjes zeemzoete elektrojazz. Op NowHere neemt het Gentse drietal het niet altijd nauw met de gangbare conventies van de muziek, en dat kan door ons wel gesmaakt worden. De vrijheid die ze zichzelf permitteren, doet hun muziek meer dan goed en ons verlangen naar meer. Wat ons betreft gooit Nagløed met NowHere hoge ogen en wacht hen een gouden toekomst.
