@ CPU – Stijn Verbruggen
Gisterenavond vonden we ons in een cerebrale ceremonie in het Rivierenhof te Deurne. Amenra ontbond voor anderhalf uur lang z’n duivels en trok ons mee in de krochten van de menselijkheid. De vijf heren zoeken de pijn in het bestaan op en willen die delen met hun publiek. Het openluchttheater is hiervoor ook de ideale setting. Het natuurlijke amfitheater werkt de intieme sfeer die de band wil opbouwen met z’n volgelingen, perfect in de hand. Amenra’s set is een mooie bloemlezing uit hun ondertussen uitgebreide oeuvre. De ene na de andere emotionele moker wordt het publiek in gekatapulteerd. Wanneer de laatste noten van “Diaken” uitsterven, gaan wij op zoek wat er van ons zieltje nog rest.
Wat kunnen we ondertussen nog vertellen over Amenra dat nog niet geweten is? Dit vijftal Kortrijkzanen bouwt al twintig jaar lang hun tempel der tristesse op. De band kijkt ook verder dan enkel het muzikale. Het visuele aspect van hun kunst is van minstens even groot belang, getuige het mooie artwork dat de muziek vergezelt als ook de projecties die de groep tijdens hun liveshows gebruikt. In tussentijd heeft de band ook de ‘Church of Ra’ opgebouwd; een collectief van gelijkgestemde zielen die elk met hun eigen band de gedeelde visie vertegenwoordigen.
@ CPU – Stijn Verbruggen
De avond werd geopend door het Brusselse S O R O R, een nieuwe band die momenteel werkt aan hun debuutplaat. De drie dames en heer brengen een mengeling van shoegaze en triphop. Helaas voelt de muziek aan als dertien in een dozijn indie, en we vragen ons luidop af waarom Amenra voor hen als opener voor deze avond gekozen heeft. Begrijp ons niet verkeerd, S O R O R is zeker geen slechte band, enkel bevinden de Brusselaars zich op een ander muzikaal eiland dan de hoofdact.
Klokslag half tien begint een rookwolk het podium in te palmen. De muzikanten komen één per één en sereen de bühne op. Gitarist/medeoprichter Mathieu Vandekerckhove neemt zijn Gibson Les Paul vast, en zet met een e-bow (elektrische strijkstok voor gitaar) “Children of the Eye” in, tevens de opener van hun laatste worp Mass VI. Vanaf de eerste noot is het duidelijk dat Amenra met geen enkele band kan vergeleken worden. Hun dynamiek van oorverdovend gitaargeweld en snijdende stiltes, is onmiddellijk herkenbaar en dient als aambeeld om onze treurnis vorm mee te geven. Hierna krijgen we enkele ouders nummers in de vorm van “Razoreater” en “Boden” voorgeschoteld. Het publiek laat zich zichtbaar mee in een trance voeren. Zoals we in onze inleiding reeds aankaartten, heeft een show van Amenra meer weg van een ceremonie dan een standaard optreden. Er wordt geen woord gewisseld met het publiek, maar dit is ook niet nodig. Alle emoties worden overdragen door de muziek.
@ CPU – Stijn Verbruggen
De tempowisselingen worden live ook uitvergroot, hetgeen de dynamiek van de nummers versterkt. De band zoekt altijd het contrast op tussen hoop en duisternis, wat zich in de lichtshow nadrukkelijk manifesteert. Ook al is de muziek behoorlijk rudimentair, elk detail in de totaalbeleving die Amenra is, wordt fijn uitgewerkt. De samenzang van Colin H. van Eeckhout en bassist Levy Seynaeve tijdens “A Solitary Reign” gaat door merg en been. Rustpunten zoals “Nowena | 9.10” geven ons even de ruimte om tot adem te komen, zien dat we niet platgewalst worden door de overvloed aan emotie. Elk nummer is een avontuur op zich, je wordt keer op keer ingeslikt en uitgespuwd door de smart. Wanneer de band het podium verlaat, kijken we even verdwaasd rond. We moeten even terug op aarde komen, want dit optreden was toch buitenaards.
Het is een publiek geheim dat Amenra één van onze grootste culturele exportproducten is. Een band om trots op te zijn in deze bange dagen. En ook al kan de groep leken schrik aanjagen, voor zij die fan zijn, sterkt Amenra net het vertrouwen. Het gevoel dat we niet de enige zijn die intense pijn ervaren, die door diepe dalen moeten. Het Rivierenhof was gisteren een plaats voor collectief onze duivels uit te drijven. De band draagt haast een cultstatus voor de fans, wat na een optreden zoals gisteren niet ongegrond lijkt. Er gaan al enige tijd geruchten dat Mass VI de laatste plaat is van de band. Laat ons hopen dat dit niet de zwanenzang is, want Amenra’s verhaal lijkt verre van verteld.
@CPU – Stijn Verbruggen
Setlist:
Children of the Eye
Razoreater
Boden
Nowena | 9.10 (Intro)
Plus près de toi (Closer to You)
To Go On.: And Live With. Out
A Solitary Reign
Aorte. nous sommes du même sang
Buiten datum (Intro)
Am Kreuz
Diaken
Zowel ochtendgloren als avondconcert in olt ondergaan .beiden waren pure magie maar extreem divers! Wat een ontdekking en een verrijking. Vele vele dank!