Lokerse Feesten 2019: Dag 5 met o.a. The Offspring en NOFX

The Offspring, NOFX, Heideroosjes… het zou zo de opsomming kunnen zijn van de resem headliners die een punkfestival zijn bezoekers een heel weekend voorschotelt. Niets is minder waar, want deze punkknarren werden ons één voor één ingelepeld op een dinsdagavond in Lokeren. Naast The Damned, Marky Ramone’s Blitzkrieg en eerder genoemde (vergeten) groenten op de Main Stage, konden we ons ook bezondigen aan knapperige primeurexemplaren als SONS, Cocaine Piss, It It Anita en Black Leather Jacket. Een mooie mengelmoes aan import en specialiteiten van eigen bodem dus, allen met een liefde voor de gitaar en een adoratie voor de hanenkam. Daar wilden we bij zijn!

Marky Ramone’s Blitzkrieg @ Main Stage

‘Hey-ho, let’s go!’ waren de profetische woorden waarmee Marky Ramone het Lokerse publiek begroette, waarna hij zich voor een flink halfuur achter zijn drum zette. Een Blitzkrieg dekt de lading voor een deel, want Marky speelde de ene hit na de andere, aan elkaar gelijmd met bindteksten die niet meer dan de eerste vier cijfers van ons getallenstelsel omvatten. De tand des tijds (en de nodige chemicaliën) hebben ’s mans lichaam echter aardig aangetast, ook al probeerde hij dat met een kauwgom en een weelderige pruikdos te verbergen. Een waas van nostalgie vulde het festivalterrein, en kende uiteraard een climax tijdens “Blitzkrieg Bop”. De rol die Ramone en zijn band daarin vertolkten beperkte zich echter tot een geheugensteuntje van hoe het er vroeger moet uitgezien hebben. Een iets latere programmatie had de pijnpunten wellicht wat minder blootgelegd.

Black Leather Jacket @ Red Bull Music Room

Van de zwarte leren jek op de Main Stage naar een band die er zijn naam aan te danken heeft in de Red Bull Music Room. Kwam de constante van deze punkrockdag dan al naar boven? De set van Black Leather Jacket was een verademing na het levende hologram waar we enkele minuten eerder naar stonden te kijken. De garagerock van de Antwerpenaren klonk fris, stevig en ongeveinsd: drie elementen waar we die dag nog niet van konden proeven. De Red Bull Music Room had z’n maximale capaciteit nog niet bereikt, maar de aardige verzameling aanwezigen verlekkerde zich op het gitaargeluid van het viertal, met als summum natuurlijk radiohit “Village People”. Die werd keurig in het middenstuk van de set ingepast en wist menig dansbeen en stemband aan het werk te zetten. De band hield een wedstrijdje ‘zo enthousiast mogelijk zijn’ met het publiek, en kon bijgevolg voldaan het podium afhuppelen. We blijven erbij: er zit muziek in dit viertal en in hun toekomst. Verdomd goeie muziek.

The Damned @ Main Stage

Na de puike set van Black Leather Jacket holden we alweer snel de hoek om, om getuige te zijn van wat de legendarische punkband The Damned ons kon brengen. De zwarte leren jas bleek in de jaren zeventig gegeerd goed, want ook frontman Dave Vanian liet zich verleiden tot de aankoop van een exemplaar. De bandleden hadden er vestimentair gezien alvast alles aan gedaan om geen grijze set neer te zetten, en ook muzikaal klonk het geheel best strak. Na een tijdje hadden we echter het gevoel dat we naar een verkleedpartijtje met gitaarsolo’s aan het kijken waren. Zo’n jolig feestje dat een nonkel van middelbare leeftijd kan geven, en waarvoor je nu best al een uitvlucht verzint, mocht er een uitnodiging in de bus vallen. Ook het spervuur aan hits als “Smash It Up”, “New Rose” en “Neat Neat Neat” waarmee de heren besloten, konden de eentonigheid van het eerste deel niet meer compenseren. Toen ook nog een herwerkte versie van een zekere hit van Plastic Bertrand door de boxen schalde, besloten we dat het even tijd was voor een serieuze plaspauze.

Heideroosjes @ Main Stage

Heideroosjes speelt zo’n elfendertig afscheidshows op Belgische bodem, opdat elke Belg zeker zou weten dat het Nederlandse kwartet z’n instrumenten binnenkort aan de wilgen hangt. We beginnen zo stilaan te hopen dat dat moment aanbreekt, want de parallellen die te trekken zijn tussen hun shows en een aflevering van F.C. De Kampioenen worden stilaan niet te overzien. Iedereen heeft wellicht al eens een set van de Nederlanders gezien en er zijn bijzonder weinig kijkers gediend met een zoveelste herhaling. “Damclub Hooligan”, “Lekker Belangrijk” en “Iedereen Is Gek”: allemaal passeerden ze logischerwijs de revue. De euforie die de Nederlandstalige nummers met zich meebrachten, werd keer op keer gebroken door een Engelstalige song, de aanwezige regenbui die aan kracht won of een vocaal mistasten tijdens “Ik Zie Je Later”, waardoor de set al snel begon te vervelen. Voor de bijdrage die Heideroosjes aan de (Nederlandstalige) punkmuziek nemen wij vol overtuiging onze hoed af, maar om te stoppen op een hoogtepunt is het wellicht al wat te laat.

NOFX @ Main Stage

We hoopten dat de stofresten van de eerste drie bands zo stilaan waren neergeslagen met de regen toen we Fat Mike in groene nachtjapon het Lokerse podium zagen opdraven. Een concert van NOFX kan twee kanten op: ofwel laten ze voornamelijk hun instrumenten spreken, ofwel nemen ze zelf die taak op zich. Toen de vier Amerikanen van wal staken met een rondje gelal over waarom ze het liefst zo ver mogelijk van hun publiek staan, leek de toon al snel gezet. NOFX is een band die schijt heeft aan zo goed als alles. Het satirische “72 Hookers” werd ingeleid met gewauwel dat flink wat etnische groepen tegen de schenen kan stampen, Fat Mikes voorkomen was een verschrikking voor oog en oor, en bepaalde nummers tot een goed einde brengen leek het minste van hun zorgen. Het Lokerse publiek verloor bijgevolg al snel de aandacht, al maakte het voor bijvoorbeeld “Bob” en “Linoleum” even een uitzondering. De aandachtige kijker vond in tussentijd zijn gading nog in een dance battle tussen El Hefe en de toetseniste. Memorabel.

The Offspring @ Main Stage

Een heel groot deel van de Lokerse Kaai was volgelopen voor The Offspring, en dat was doorheen de hele dag wel duidelijk. Een kwartier voor de Amerikanen aan hun set begonnen was het terrein al helemaal volgelopen, en het duurde ook niet lang vooraleer “Americana” de enthousiaste menigte aan het pogoën kreeg. ‘Well fuck you!’ werd gretig gescandeerd, waarmee meteen duidelijk werd dat The Offspring meesters zijn in het schrijven van voorgekauwde, meebrulbare stukjes tekst. Opvolger “All I Want” deed echter vermoeden dat die teksten door frontman Dexter Holland niet altijd even overtuigend konden worden gebracht. De tand des tijds heeft wellicht ook zijn stembanden de nodige schade berokkend, maar dat kon Lokeren die avond (paarden)worst wezen.

Het Lokerse publiek was namelijk naar de Grote Kaai afgezakt om zo veel mogelijk stof de lucht in te jagen, en dat lukte zelfs bij de nieuwste single “It Won’t Get Better”. Door het tempo en de gretigheid die die song in zich heeft, wist die perfect stand te houden tussen de stevige klassiekers van op Americana of Smash. Een nummer dat onverwacht wél wat uit de boot viel was “Gone Away”, dat het voor de gelegenheid enkel met pianobegeleiding moest doen. Naar de meerwaarde van de talloze kaarsjes die het podium werden opgerold is het nog steeds gissen, maar gelukkig besloot The Offspring deze onderbreking in dynamiek te beperken tot slechts één nummer. Noodles had ons dan ook beloofd dat hij er alles aan zou doen om ons ‘The best night in the history of nights’ te bezorgen.

Of de Amerikanen ook in dat opzet slaagden, daar laten we je zelf over oordelen. Wat wél vaststaat, is dat de set vanaf dat moment volledig losbarstte door de wereldhits die toen volgden. Bij “Why Don’t You Get A Job?” werd een verzameling strandballen in het publiek gedeponeerd, die in de moshpits zelfs zorgden voor een waar worstelspektakel. We horen de veiligheidsmensen nog in hun haren krabben, al werd dat geluid snel overstemd door “Pretty Fly (For A White Guy)” en “The Kids Aren’t Alright”. Na een korte plaspauze voor de band kregen we nog “You’re Gonna Go Far Kid” en “Self Esteem” voorgeschoteld: een bisduo dat terecht tot laatst werd opgespaard. Archeologen konden wellicht sporen van oud-Lokerse nederzettingen waarnemen op de plaats waar de moshende menigte een ongewoon grote dosis zand de lucht in keilde. Toen The Offspring uiteindelijk het podium verliet, konden alle aanwezigen vol voldoening de site verlaten, terwijl het zand neerdwarrelde en de opgravingen weer werden bedekt met een dun laagje aardkorst.

Setlist:

Americana
All I Want
Come Out And Play
It Won’t Get Better
Want You Bad
Original Prankster
Staring At The Sun
Whole Lotta Rosie (AC/DC cover)
Bad Habit
Gotta Get Away
Gone Away
Why Don’t You Get A Job
Can’t Get My Head Around You
Pretty Fly (For A White Guy)
The Kids Aren’t Alright

You’re Gonna Go Far Kid
Self Esteem

Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!