© CPU – Joost Van Hoey
Eind vorig jaar stond de Belgische muziekwereld even stil; The Van Jets kondigden hun afscheid aan. Door de drukke levens van de bandleden was er steeds minder tijd voor de muziek en de West-Vlamingen vonden dat ze op het hoogtepunt van hun carrière gekomen waren. Met nog een aantal festivals – waaronder Pukkelpop – en twee uitverkochte AB’s later dit jaar zijn de broertjes Verschaeve en co nu aan hun allerlaatste tour ooit bezig en die bracht hen ook langs de Main Stage van Rock Herk.
Ondanks dat hun laatste plaat Future Primitives niet meteen een hitalbum werd, heeft The Van Jets met hits als “Broken Bones”, “The Future” en nog veel meer zeker hun stempel gedrukt op de Belgische muziek. In de lente kregen we nog afscheidssingle “Who Does?“, die gaat over of het wel allemaal de moeite was. Wel, na een drukke tweede festivaldag was The Van Jets op Rock Herk zeker en vast de moeite en hoe we het ook draaien of keren, we zullen de West-Vlamingen gaan missen.
https://www.instagram.com/p/Bz4EJ2morbp/?utm_source=ig_web_button_share_sheet
Met synths werd opgebouwd naar openingsnummer “21st Century Boy” en kwam frontman Johannes Verschaeve – met zonnebril en gekende bolhoedje – het podium opgewandeld. Toen dan ook nog eens zijn gitaar letterlijk uit de lucht kwam vallen, werd duidelijk dat The Van Jets er zin in had. Tijdens “Twelve Note Scale” was er hier en daar nog wat getwijfel, maar toen de eerste tonen van “Here Comes the Light” op het publiek werden afgevuurd, was iedereen mee. De ‘ooh-ooh’s’ galmden door de tent en dat werkte in op de band.
Op het oudere “Electric Soldiers” werd het enthousiasme van het publiek overgenomen op het podium en gooiden Johannes en gitarist Wolfgang Vanwymeersch de gitaren tegen elkaar, terwijl ze zich te pletter amuseerden. ‘Herk, hangt er hier liefde in de lucht?’ vroeg Verschaeve bij de aanvang van “Pink & Blue” en het antwoord was duidelijk: Herk had heel veel liefde voor The Van Jets.
De West-Vlamingen wilden stoppen op een hoogtepunt, en muzikaal was het ook top. Afscheidssingle “Who Does?” werd extreem strak gebracht en “Shit to Gold” begon chaotisch en vloeide mooi tot een geheel, met een paar geweldige solo’s op het einde van het nummer. Verschaeve zag dat Herk het goed vond en jutte het publiek dan ook nog eens extra op.
Met “Broken Bones” werd het begin van het einde ingezet. Zoals gewoonlijk werd er uitbundig meegezongen en geklapt, maar een eerste echt hoogtepunt volgde pas op “The Future”. Het publiek zong alsof hun leven ervan afhing en tijdens de apotheose werd er een paar kilo confetti de lucht in geschoten, wat de tent in extase bracht.
Met “Down Below” wist de band het hoogtepunt levend te houden en zette The Van Jets hun muzikaal talent helemaal in de schijnwerpers. Eindigen deden de West-Vlamingen gek genoeg niet met “Danger Zone”, dat zelfs helemaal niet werd gespeeld, maar met “Two Tides of Ice”. De mannen lieten zich nog maar eens van hun beste kant zien en terwijl Johannes het publiek in dook, gaf de hele band het beste van zichzelf. Een slotstuk om duimen en vingers bij af te likken.
Hoewel The Van Jets op Rock Herk eigenlijk een afscheidsfeest was, verlieten we de tent toch met een tevreden gevoel. De Oostendenaren mogen trots zijn op wat ze de afgelopen jaren hebben bereikt en gaven op een uur tijd het beste van zichzelf. Het zal volgend jaar toch even wennen zijn om de festivalzomer aan te vangen zonder deze gevestigde waarde.
Setlist:
21st Century Boy
Twelve Note Scale
Here Comes the Light
Electric Soldiers
Boy to Beastie
Pink & Blue
Who Does?
Shit to Gold
Broken Bones
The Future
Down Below
Two Tides of Ice
