Neck Deep kwam in 2012 binnen als poppunkband met een energieke sound, voorzien van de nodige hardcore-invloeden. Drie jaar later kwam Life’s Not Out to Get You, een album dat al het goede wat het genre in zich heeft ademde. De t-shirts met opschrift ‘generic pop punk’ die ze destijds verkopen, deden de nodige vragen rijzen. De laatste jaren is echter duidelijk geworden dat dat opschrift de koers van de band voor de komende jaren weerspiegelde, want opvolger The Peace And the Panic had werkelijk niets onderscheidends in zich. Dat album omvatte her en der ook gewoon erbarmelijk slechte nummers, en de rest werd wellicht geschreven op een eenheidsworstendraaier van de slager om de hoek.
Ook in 2019 blijft Neck Deep in datzelfde bedje ziek. “She’s a God” klinkt bij de eerste luisterbeurt veelbelovend, maar wanneer je het nummer gaat ontleden blijkt het niet meer dan een veredelde, inspiratieloze ballad. Tekstueel laten we even een YouTuber ons werk doen: “[…] these lyrics are so full of cheese you can dip nachos in them”. Ook muzikaal klinkt het nummer frustrerend voorspelbaar, en zijn de vocalen van Ben Barlow – niet meteen zijn sterkste wapen – zodanig bewerkt dat de geloofwaardigheid van “She’s a God” volledig teniet wordt gedaan. De trend van de band wordt zo stilaan duidelijk: Neck Deep is een marionet van z’n eigen succes, en schrikt er niet van terug z’n muzikale trots daarvoor op te geven. Jammer.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
