Retie Rockt! serveert zaterdag 15 juni een straffe portie rock ‘ roll, met uitzondering van één band. Alhoewel. Veel scheurende gitaren, maar ook ruimte voor wat lazy summer. Een recept dat bij elk festival werkt. Benieuwd hoe ze het recept in Retie serveren! De weergoden zijn Retie Rockt zeker gunstig gezind. Voormiddag nog regenachtig, maar vanaf het moment dat de deuren open gingen was het droog en zelfs zonnig. Waar we in de auto nog een ferme bui op ons dak kregen, was daarmee het laatste slechte weer gepasseerd, alsof er een bestelling geplaatst was. Muziek maestro!
© Luc Jespers
Captain Kaiser mocht het festival aftrappen met hun eigen Kempense punk. Bijna een thuismatch, dat zag je ook aan een deel van het publiek (er was duidelijk een bus ingelegd om de thuisbasis mee te krijgen.) De punkrock die ze brachten was van een goede kwaliteit en zou niet misstaan hebben op een of andere compilatie van de jaren 90 van Epitaph of Fat Wreck Records. De zanger bezit een goede live stem en alhoewel het nog niet druk was, zag je toch al wat hoofdjes schudden en wat mensen meezingen. Zeker toen de cover van Billy Bragg’s “A New England” ingezet was, genoot de menigte zichtbaar. Een leuke opener voor deze vijftiende editie.
Het publiek was licht opgewarmd toen Psychonaut aan de beurt was. Zij tappen uit een ander vaatje, dat misschien nog het best als post-metal bestempeld kan worden. Scheurende gitaren, schreeuwende stemmen, maar ook met cleane zangstukken en tempowisselingen alom. Leuke ingrediënten om een goede performance neer te zetten. Op cd klinkt het alleszins fantastisch goed, live is het allemaal iets statiger. Ook het feit dat het niet donker was, deed niet goed aan de show. Een degelijke show waar de muziek centraal staat, maar waar ook weinig extra mee gemoeid was. Ons hoor je niet klagen, want ondertussen was de zon ook volop daar!
© Luc Jespers
En inderdaad, als de zon daar is dan mag het allemaal wel wat meer zomers! Evil Empire Orchestra deed ons hartstochtelijk naar de zomer verlangen. Deze achtkoppige band combineert jazz en funk, en dat wordt goed gevuld gebracht. Wat ons ook opviel, is dat er vleugjes Vaya Con Dios passeerden. Op het podium is er met acht altijd wel iets te beleven. En het zonnetje deed ook deugd voor het publiek. Er werd hier en daar zelfs een poging gedaan om te dansen, en daar leende deze muziek zich uitstekend toe. Nog heerlijker voor een zwoele avond, maar deze band stond hier zeker zijn mannetje tussen al dat gitaargeweld.
© Luc Jespers
En van dat gitaargeweld was misschien Tangled Horns wel de meest overtuigende van de dag. Deze band heeft zich omgevormd van een stoner-rockband naar een echt rockband. Maar dan wel een rockband met ballen aan hun lijf. Deze vijf vrienden geven live altijd het beste van zichzelf. Een onnoemelijk strakke drummer en bassist begeleidt deze band precies eenvoudig naar verschillende hoogtepunten. Neem daarbij nog twee gitaristen die om beurten Retie laten scheuren en dan heb je nog de zanger die iedereen uitdaagt om het allerbeste van zichzelf te geven. Daar waar het in het begin nog rustig was op de wei, dan liep het naar het einde goed vol. En dat was volledig hun eigen verdienste. Een zeer goed optreden waar alles inzit wat een goed rock-optreden moet hebben: lawaai, plezier, interactie, authenticiteit en vijf topmuzikanten!
© Luc Jespers
Tussen al deze Belgische bands was er ook plaats voorzien voor onze Noorderburen. Tusky kwam, zag en overwon. Volgens hun Facebook-pagina maken ze ‘Punk for the masses’. Maar ze doen meer dan dat. De punkrock die ze brengen is zeer gevarieerd, gaande van Foo Fighters-achtige stukken tot stevige stukjes metal/hardcore. Tusky is eigenlijk een soort spin-off van John Coffey, maar heeft toch zeker zijn eigenheid. Het publiek werd gemakkelijk ingepakt door deze gezellige Nederlanders, en als kers op de taart besloot de bassist om met microfoon en al even tussen het publiek te gaan staan. Een uiterst geslaagd optreden waarmee ze zeker nieuwe zieltjes gewonnen hebben!
Misschien wel de meest internationale band van de dag, was DeWolff. Deze Nederlandse band combineert veel invloeden van de jaren 70, tot kledingstijl toe. Met een drummer, orgel en gitaar deed de band verschillende stijlen aan. Om wat referenties mee te geven, er zaten stukjes Pink Floyd, The Doors en Led Zeppelin in. Alles wat de jaren 70 belichaamde, doet deze band moeiteloos terug verschijnen. Hier blijkt hun eigenheid bij momenten wel zoek. Maar voor iemand die hunkert naar de jaren 70, was dit het optreden van de dag.
© Luc Jespers
En dan waren, volgens de presentator met zonnebril, de ideale schoonzonen aan de beurt. Alhoewel we daar onze twijfels bij hebben, kwamen de mannen van SONS er ongetwijfeld een lap op geven. Deze band heeft weinig voorstelling nodig, want deze heren zijn op Studio Brussel een graag gehoorde band. Deze winnaars van De Nieuwe Lichting 2018 hebben ondertussen ook al zoveel optredens gedaan, dat hun performance moeiteloos en geroutineerd blijkt te verlopen. Met hun smerige garage-punk-rock ’n roll weten ze het publiek vlot te overtuigen. Met zulke nummers weet je eigenlijk al vooraf dat je het publiek mee hebt, want vele blijken uitstekende meezingers. Het moet gezegd, ze bewijzen na vandaag ook dat ze op Belgische festivals als co-headliner hun mannetje kunnen staan. Als je dan ziet waar ze overal moeten spelen deze zomer, dan zijn ze een graag geziene gast op de festivalweide.
Retie Rockt! was ongetwijfeld een zeer leuk festival. Wat ooit begon als een dorpsgebeuren, is uitgegroeid tot een waardig festival. Dit zijn van de kleine, leuke en vooral gezellige festivals waar muziek centraal staat. Alles wat je daar tegenkomt, ademt gezelligheid uit. Een festival waar vele Belgische dorpen van dromen!
