Leren jasje, stevige gitaren en een krachtige stem. The Amazons is zo’n band die alle ingrediënten heeft om het label ‘cool’ opgeplakt te krijgen. Immens populair in eigen land, en ook in ons land hebben de Britten een langzaam maar zeker groeiende fanbase. Ze mochten hun kunstjes al laten zien in de AB Club en op Rock Werchter, en daar stelden we vast dat het viertal live net iets vuiler klinkt dan op hun kraaknette nummers. Om het succes van hun debuutplaat te herhalen, trok de band naar Wales. Dat tweede album, dat vaak de moeilijke tweede wordt genoemd, kreeg de naam Future Dust en profileert zich als de verstevigde versie van hun eerste.
Het viertal opent het album verrassend zacht, om na veertig seconden zijn herkenbare riffs door uw oorschelp te stampen. Opener “Mother” is zonder twijfel een schijf en doet ons uitkijken naar de rest van het album. Het klinkt allemaal wat hetzelfde als op hun debuutplaat, met toevoeging van enkele vieze gitaarlijnen. Ze doen denken aan een vollere versie van Royal Blood. Frontman Matt Thomson verklaarde dat hij tijdens het maken van deze plaat beïnvloed werd door onder andere Led Zeppelin en Queens Of The Stone Age, en dat is duidelijk hoorbaar. Veel bands zijn moe na het releasen van hun debuutplaat en het intensief touren, wat meestal de kwaliteit van het tweede album naar omlaag trekt. Voor The Amazons was deze tweede plaat echter geen opgave maar een kans om hun carrière verder uit te bouwen. De heren uit Brighton zijn vastberaden het te maken en werken daar keihard voor. Dat is ook te zien op hun optredens, waar ze alles net nog een tikkeltje harder spelen.
Een steunpilaar van het succes van de band is zonder de twijfel het sing-along-gehalte van hun nummers, iets waar ze op deze plaat mee verdergaan. Single “Doubt It” is daar een schoolvoorbeeld van, de hook blijft dagenlang in je hoofd hangen. De band is echter geëvolueerd, dat hoor je duidelijk op “Fuzzy Tree”, een zeer toegankelijk nummer met riffs die rond je oren vliegen. Heerlijke baslijn ook, wat ervoor zorgt dat deze rauwe track vlot binnengaat. Dat feestje gaat door op “25”, tot we in het midden van de plaat even een rustpauze voorgeschoteld krijgen. Dit eerste deel voelt goed aan, en we kunnen onszelf heel makkelijk verliezen in dat festijn van gitaarlijnen.
Van korte duur uiteraard, op “End of Wonder” scheurt het weer helemaal open. Toch voelt het allemaal net iets minder aan. Deze nummers bevatten net wat minder punch en overtuigen minder. Dat recept van riffs en herkenbare hooks suddert nog even verder tot afsluiter “Georgia” de seventies terughaalt en de plaat relatief rustig laat eindigen. Dat laatste nummer had er niet op hoeven staan, de manier waarop het voorlaatste nummer “Warning Signs” eindigt is veel typischer voor de band en ligt meer in lijn met de voorgaande nummers. “Georgia” voelt wat aan als een vreemde eend in de bijt. Het tweede deel stelt teleur en dat zorgt voor een wrange nasmaak.
De singles die we over ons heen kregen, beloofden zeer veel goeds. Het lijkt er echter op dat de Britten hun kruit te snel verschoten. Hun cocktail smaakt na enkele luisterbeurten direct minder sterk af waardoor onze aandacht snel verslapt. Hier en daar eens differentiëren zou de band deugd doen en zou de luisterervaring direct een pak interessanter maken. Dat het tweede album voor een band moeilijk is, wordt hier nog maar eens bevestigd.
The Amazons is een band die direct aanspreekt en waarvan je spontaan Shazam opent om de songtitel te achterhalen. Dat zorgt ervoor dat je meteen enthousiast bent over de muziek die de band maakt, maar hun recept raakt snel uitgewerkt. De unieke stem van Thomson spreekt aan, maar begint vlug te vervelen. Live trekt de band dit recht met het talent van de andere bandleden, op de plaat komt dit niet over. De riffs komen keihard binnen maar het effect daarvan is snel uitgewerkt. Na een tijdje voelen de songs wat leeg aan. Future Dust begint heel erg sterk maar mist de inhoud om interessant te blijven. Dat zorgt ervoor dat het album al gauw inhoudsloos en leeg aanvoelt. Thomson verklaarde in een interview dat ze zeer veel materiaal over hadden en ondertussen al naar het derde album uitkijken. Neem er toch maar de tijd voor, is ons advies.
