LiveRecensies

Big Brave + My Disco @ Kavka: Duizend drones en granaten

Big Brave

Copyright Big Brave.

Gisterenavond domineerde drone in Kavka, Antwerpen. We spreken hier niet over de vliegende gevaartes, maar het muziekgenre. My Disco en Big Brave dompelden ons voor een kleine twee uur onder in repetitief gedreun en gescheur. Beide bands kunnen we beschouwen als ‘reverb royalty’: de gitaren werden niet per se veel aangeslagen, maar de eindeloze wall of sound die er op volgt, was enorm. Het is dergelijke overweldiging en intensiteit die optredens als deze boven de middenmoot doen uitstijgen. De intieme setting in Kavka draagt hier ook zeker aan bij. En hoewel het aantal toeschouwers beperkt bleef, was iedereen aanwezig zichtbaar aan het genieten van deze slow motion mokerslagen. Deze avond is het perfecte voorbeeld dat het niet altijd noodzakelijk is een overvolle concerttempel te hebben voor een dijk van een show.

Big Brave, de headliner van de avond, is afkomstig uit Montréal, Canada. Dit trio brengt ons een op postrock geënte variant van drone. Deze beschrijving klinkt voor de niet-liefhebber behoorlijk vaag, maar mogelijk helpen bands als Swans en Godspeed You! Black Emperor als referentiepunt. De groep gelooft duidelijk in het ‘less is more’-principe: geen overdaad aan noten of tempowissels, de focus ligt volledig op het creëren van een duistere trance. Met hun nieuwste worp A Gaze Among Them werd een grote stap voorwaarts gemaakt. Hoewel de kenmerkende herhaling blijft, is Big Brave wel voelbaar gegroeid in het implementeren van dynamiek. Dit klinkt simpeler dan het effectief is; het is een delicate koorddans om de kracht van drone te combineren met beweging.

De avond werd geopend door My Disco. Dit Australische drietal brengt op plaat een meer herkenbare minimalistische vorm van drone, maar live knalt het ettelijke malen harder. De ‘heaviness’ wordt mede bereikt door de Obstructures gitaar en bas. Dit bedrijf maakt allerlei voorwerpen uit massief aluminium, dus ook gitaren en bassen. Na de show heeft gitarist Benjamin Andrews ons de kans gegeven een exemplaar even vast te houden en geloof ons vrij, als je met dergelijk instrument een tournee moet doen, spaar je gemakkelijk een hernia bijeen. Visueel droeg de lange horizontale TL lamp die boven de drummer hing, ook bij. Wat eveneens opviel, is dat de gitarist een onconventionele stijl van spelen heeft. Hoewel hij de gitaar rond de hals had, stuurde hij de geluidssignalen meer aan door met een analoge controller te spelen in plaats van zijn snaren aan te slaan. Het contrast tussen hun laatste plaat Environment en de liveshow was een aangename verrassing, en het optreden zelf was meer dan solide.

En toen was het de beurt aan Big Brave. Vanaf de eerste noot werden we meegezogen in een maalstroom van oorverdovend gitaargeweld. Mathieu Bell en zangeres Robin Wattie bestieren beide gitaren, maar er was wel een duidelijke rolverdeling. Robin voorzag de ‘low end’ terwijl Mathieu onze oren terroriseerde met schriele schreeuwen op zijn zessnaar. Hierbij komt ook dat hij met regelmaat zijn gitaar bespeelde met een strijkstok. De combinatie van deze techniek met de zwaar overstuurde gitaarsound, brengt een best unieke klankkleur met zich mee. Drumster Loel Campbell heeft eveneens een unieke stijl van spelen. Doordat haar focus op de floortom en basdrum ligt, snijden de aanslagen op de snaredrum des te harder. Loel’s backing vocals versterken de melodieuze touches in de nummers. Genregenoten verliezen zichzelf vaak in lage donkere tonen, maar Big Brave weet perfect het contrast tussen de zware instrumentale sound en etherische zang te combineren. Doordat de zang zelf op het randje van vals ligt, wordt er een gevoel van wanhoop opgeroepen.

De setlist bestaat exclusief uit de laatste plaat A Gaze Among Them. Dit zorgde ervoor dat het optreden wat aan de korte kant was, maar dit is het enige punt van kritiek. Vanaf opener “Muted Shifting Of Pace” bezweert Big Brave ons tot de versterkers uitgaan na “Sibling”. De band brengt de nummers in albumkwaliteit, wat niet vanzelfsprekend is, niet enkel dit genre. Het bombardement van floortoms in “Holding Pattern” laat je niet los en het herhaalde gekrijs van de songtitel snijdt door merg en been. Gitarist Mathieu maakt gretig gebruik van dissonante ‘harmonics’ (kunstmatige overtonen) hetgeen het snijdende gevoel versterkt. Hoewel er maar vier volwaardige nummers gespeeld worden, klokt de gemiddelde lengte van de songs af op een goeie acht minuten. We kunnen ons ook moeilijk voorstellen dat de intensiteit dewelke Big Brave wilt bereiken, kan gebracht worden in korte nummers. Afsluiter “Sibling” is letterlijk gebouwd op twee noten, maar verveelt nooit. ‘Herhaling is de moeder van het onderwijs’ vertelde een leerkracht ons ooit, en tijdens shows als deze geldt deze uitspraak meer dan ooit.

We kunnen concluderen dat Big Brave een beloftevolle band is, die zowel met hun laatste plaat als dit optreden bewezen heeft wat ze in haar mars heeft. Het drone genre wordt overwoekerd door doorslagjes van grootheden als Sunn O))) en Swans, en net daarom is het verfrissend op een groep te stoten die noest aan hun eigen weg werkt. De samenstelling van één enkele man en twee vrouwen draagt hier zeker aan bij, want de overdaad aan stoerheid kan soms voorspelbaar en zelfs saai overkomen. En hoewel je groepen als Big Brave alle succes toewenst, hoop je tegelijkertijd dat ze de intieme kleine club-scene nooit verlaten. Analoge drones blijven heersen, ook in deze digitale tijden.

Setlist:

Muted Shifting Of Space
Holding Pattern
Body Individual
Sibling

Related posts
LiveRecensies

Summer Gloom: Full of Hell + Spectral Wound + Primitive Man + Candy @ Kavka Oudaan: Snikhete moshpits

Is een quadrupel-affiche een ding? Volgens Kavka in ieder geval wel. Ze nodigden in samenwerking met Samhain vier spannende, zwaardere acts uit,…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Swans - The Beggar (★★★½): Zwanenlied voor Swans?

Is het einde van Swans nabij? De mythische groep rond Michael Gira lijkt op zijn laatste adem uit te lopen. De intussen…
InstagramLiveRecensies

Swans @ Bourlaschouwburg: Manische mantra's

’s Werelds luidste band is terug van weggeweest. In 2017 verwelkomde we ze voor het laatst in België en qua nieuwe muziek…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.