LiveRecensies

Benjamin Clementine @ De Roma: Een lach, een traan

©CPU – Ymke Dirikx

‘Soms fantaseer ik graag dat ik in de negentiende eeuw geboren zou zijn’, vertelde Benjamin Clementine terwijl hij het publiek aanstaarde van achter zijn piano. Zijn wij even blij dat dat niet het geval is. We snappen zijn voorliefde voor klassieke muziek maar Clementine’s subtiele invloeden van hedendaagse pop en jazz maken hem tot een unicum. Vier jaar geleden won hij met zijn debuutalbum de Mercury Prize en vervoegde hij als vreemde eend in de bijt een lijst met voornamelijk mainstream artiesten. Gisteren kwam hij dat album en het recentere I Tell A Fly in een ander jasje steken in De Roma.

Voor de bombastische stem van de Brit de zaal kwam vullen, mocht de volledig onbekende Beaven Waller plaats nemen achter de piano. Hij was duidelijk onder de indruk van het publiek want tot op de achterste rij waren de zenuwen van zijn gezicht af te lezen. Toch sloeg de Texaan erin om De Roma een halfuur lang aan zijn lippen gekluisterd te houden. Met voornamelijk ingetogen arrangementen aangevuld met zijn narratieve stem vormde hij de perfecte, betoverende opwarmer voor de excentrieke Clementine.

©CPU – Ymke Dirikx

Een optreden van de pianovirtuoos is nooit tweemaal hetzelfde. Naast het feit dat hij zijn eerste centen verdiende door als dakloze Nina Simone te coveren in de Parijse straten, is zijn grootste link met jazz misschien wel het feit dat hij graag tijdens zijn performance muzikaal experimenteert en improviseert. Zijn passage in De Roma differentiëerde zich echter nog meer door de ondersteuning van ‘The Parisian String Quintet’. Vanaf de intro voegde dit vijftal een extra dimensie toe aan Clementine’s reeds betoverende oeuvre. De Parijzenaars maakten alles wat filmischer, iets wat zeker niet misstond in de voormalige bioscoop.

Tijdens “Condolence” werd meteen het grote verschil tussen de originele versie en de renditie met strijkers duidelijk. De herkenbaarheid van ’s mans impressionante stem en melodie werden gecombineerd met de zachtheid van de snaren. Benjamin experimenteerde nog steeds live op het podium en durfde nog steeds regelmatig aan éénpersoons free jazz te doen, maar werd hierbij perfect aangevuld door zijn Parijse vrienden. Het geheel werd getrakteerd op een gigantisch applaus en wanneer publieksfavorieten “I Won’t Complain” en “London” volgen, lijkt dit applaus niet meer op te houden.

©CPU – Ymke Dirikx

Dat de Brit niet de enige virtuoos was op het podium, is een understatement. Tijdens “Nemesis” heeft het quintet, onder leiding van Barbara Le Liepvre, zelfs geen ondersteuning van de piano nodig. Nee hoor, Clementine had niet zomaar de eerste de beste achtergrondband mee. Het quintet speelde foutloos en precies terwijl de zanger tijdens zijn bisronde een onuitgebracht nummer nog ter plaatste leek te moeten verzinnen. Met “I’ll show you who I am without all the glitter and glam” bezong hij zijn leven in de showbizz en gaf hij alvast een tipje van de sluier voor nieuwe, aankomende muziek.

Zijn stem, die de zaal volledig vulde, beroerde het publiek tot tranen toe terwijl zijn speelse Britse humor een lach op de gezichten toverde. Benjamin Clementine had er, zoals gewoonlijk, plezier in om het af en toe wat ongemakkelijk te maken door naar het weer te vragen of in stilte voor zich uit te staren. We lieten hem graag zijn pleziertje hebben aangezien we in ruil een unieke belevenis te zien kregen. Wanneer de lichten in de zaal aangingen en Clementine het publiek en zijn staande ovatie te zien kreeg, verscheen er een grote, oprechte glimlach op zijn gezicht. We waren duidelijk niet de enigen die van deze avond genoten hebben.

©CPU – Ymke Dirikx

Fan van de foto’s? Nog meer beelden van de show zijn op onze Instagram te vinden. Volgen is de boodschap!

Related posts
LiveRecensies

De La Soul @ De Roma: Vrede op aarde

Albums die een jubileum vieren, zijn altijd een goede aanleiding voor een band of artiest om uit te pakken. Maar De La…
InstagramLiveRecensies

Einstürzende Neubauten @ De Roma: Nagels op koppen

Berlijn, bekend om zijn imposante architectuur en de donkere hoofdstukken in de West-Europese geschiedenis, blijft een aantrekkingskracht uitoefenen op extremen. Volgens het…
InstagramLiveRecensies

Rock Werchter 2024 (Festivaldag 3): Mee met de wind

Het waaide in het land en ook aan de weide van Werchter gingen de windstoten niet onopgemerkt voorbij. Gelukkig bleek iedereen wel…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.