LiveRecensies

L’Impératrice @ Les Nuits Botanique: Muziek die de Chapiteau deed daveren

Op de Dag van de Arbeid had Les Nuits weer veel moois voor ons in petto. De Chapiteau werd namelijk gevuld door 2 Belgische en 2 Franse bands. De twee Franse bands, Papooz en L’Impératrice, zijn lievelingetjes op Les Nuits en stonden 2 jaar geleden ook al samen in de Chapiteau. L’Impératrice, die toen de avond opende, klom enkele trappen naar boven op de muzikale ladder en mocht nu de avond afsluiten. Alles staat in het teken van de funky disco grooves, en daar was hun laatste album Matahari van 2018 een goed voorbeeld van.

Jammer genoeg moesten we de eerste twee Brusselse bands, Jeremy Walch en Atome, aan ons voorbij laten gaan. De derde band, Papooz, bracht na hun eerste album, Green Juice (2016), een tweede album uit: Night Sketches (2019). Waar het eerste album focuste op tropische pop, had het tweede album meer elektronische invloeden. Deze indiepop band haalt zijn mosterd bij groepen als Steely Dan, The Beach Boys en zelfs Ella Fitzgerald.

Bij het opkomen van Papooz merkten we voornamelijk de twee frontmannen, Ulysse en Armand, op. Als toeschouwer kon je je afvragen of Ulysse een reus is, of Armand gewoon erg klein. De twee heren zijn zowat elkaars tegenpolen. Niet enkel op het vlak van uiterlijk, maar ook qua gedrag en stem. Armand’s stem klinkt eerder scherp en vrouwelijk, terwijl Ulysse er staat als een kast met zijn lage stem.

De band bracht afwisselend nummers van beide albums. In het begin had Papooz het publiek mee, maar naar het midden van hun set toe zwakte dat af. Ook al heeft deze band verschillende jaren podiumervaring, leek het ons soms iets te gemaakt. De twee frontmannen leken niet altijd op hun gemak, vooral niet toen ze applaus initieerden en het publiek niet op de maat kon meeklappen. Dat leidde merkbaar tot ergernis. Lichtpuntjes in de show waren de verlengde versie van “Simply Are”, waar we mochten genieten van het gitaarspel van Ulysse. De awkward dancemoves van Armand op “Toria’s Song”, toen hij alleen vooraan op het podium stond, konden wij ook zeker appreciëren. De band speelde enkele van zijn hits, zoals “Danger to Myself” en “Theatrical State of Mind”, en sloot af met zijn grootste knaller, die het publiek enthousiast onthaalde: “Ann Wants To Dance”. Op dit laatste nummer was de cellist zeker een fijne toevoeging. Al bij al was het een afwisselende set, die zelfs leidde tot het crowdsurfen van Armand, maar die ons helaas muzikaal niet helemaal kon overtuigen.

L’Impératrice mocht de avond afsluiten, en dit was een band van een heel ander kaliber. Ze brachten een groovy intro, die al het volk weer naar de Chapiteau lokte, om dan over te gaan naar hun hit “Ma Starlight”. Muzikaal kwam deze band veel sterker over en stonden ze er als één geheel. We gaan niet ontkennen dat hun matchende luchtmachtpakjes daar iets mee te maken hadden. De goed in elkaar gestoken lichtshow en de visuals vielen meteen in de smaak. Tijdens het eerste nummer werd de prachtige zangeres Flore vergezeld door de vervormde Daft Punk stem van toetsenist Charles. Bij “Sonate Pacifique” werd de muzikaliteit van de band in de verf gezet doordat enkele bandleden van instrument wisselden. Plots werd de drummer even bassist, en de bassist speelde dan weer keyboard. De band had het naar zijn zin, en dat zag je van mijlenver. Het publiek begon tijdens de nummers spontaan te applaudisseren – tot grote bewondering van de band.

Het meezingen met de tekst ‘I’m still dreaming of you’, geïnitieerd door de band, zorgde voor mooie taferelen. Van “Agitations Tropicales” kregen we een aangepaste versie, waarbij de hele band zich liet gaan op hun instrumenten. L’Impératrice liet heel de Chapiteau nog eens goed daveren bij het laatste nummer, waar nu letterlijk iedereen aan het dansen werd gezet. Een semi-electro nummer, dat nog harder deed denken aan Daft Punk, zorgde ervoor dat mensen met een voldaan gevoel de zaal konden verlaten.

L’Impératrice is een band die doorheen de jaren is gegroeid, en die gemakkelijk een hele zaal kan platspelen – of dat nu een concerthal of een festivalweide is. De Chapiteau hadden ze helemaal mee, maar wie dat gemist heeft, kan hen in België live zien op Les Francofolies de Spa op 19 juli 2019.

Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
LiveRecensies

Griff @ Botanique (Orangerie): Voorzichtige popshow

Griff mag dan wel net naast de titel BBC Sound of 2021 gegrepen hebben, toch lijkt het al een tijdje de goede…
LiveRecensies

S. Carey @ Botanique (Grand Salon): Allesbehalve beangstigend

De naam S. Carey zegt misschien niet iedereen veel, maar als we er de naam Justin Vernon of Bon Iver bijhalen, dan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.