40. Jack White — Boarding House Reach
Met Boarding House Reach bracht Jack White dit jaar een divers album uit. Tot nu toe kon White beschouwd worden als een tweekoppig genie; ofwel bouwt hij zijn nummers op rond typische White-riffs, ofwel kan hij ze laten aanvoelen als bluesy, charmante verhalen. Op dit album kwam daar een categorie bij, want we kregen enkele avontuurlijke concepten voorgeschoteld. Binnen de nummers durven die categorieën te overlappen, en zo een geheel te vormen dat alle kanten uitgaat. Aan experimenten dus geen gebrek! De titels alleen al maken dit duidelijk; zo is het nummer “Ice Station Zebra” even gevarieerd en gelaagd als de titel ervan. Op bepaalde momenten keert Jack White terug naar de riffs en blues die we van hem gewend zijn. De single “Over and Over and Over” is daar een voorbeeld van: deze is opgebouwd rond een centrale riff en komt pas volledig tot zijn recht wanneer hij net iets te luid door je hoofdtelefoon knalt. Ook albumafsluiter “Humoresque” weet meteen te beklijven door zijn zeemzoete en nostalgische sfeer. Bewonderenswaardig aan het album is dat Jack White duidelijk durft en erop los heeft geëxperimenteerd om een nieuwe, boeiende versie van zichzelf te creëren. De vernieuwing zorgt voor een fris wauw-effect dat nog lang zal nazinderen.
39. Kamasi Washington — Heaven and Earth
In de populaire jazzwereld is Kamasi Washington de laatste jaren uitgegroeid tot een waar fenomeen. Met The Epic wist hij drie jaar geleden ook bij ons enkele passages op Gent Jazz te versieren. De driedubbele LP deed zijn naam ook alle eer aan, niet alleen door de lengte maar ook door de volgepompte instrumentatie. Voor zijn tweede langspeler heeft Kamasi Washington zich meer gefocust op de funky grooves, en pusht hij ook nog wat meer op de gospel vibe die ook op The Epic te horen was. Zoals gewoonlijk trakteert Kamasi met Heaven and Earth de luisteraar op een waar vijfgangenmenu. De lichte toastjes en aperitiefjes worden met opener “Fists of Fury” gemakshalve wel overgeslagen, tenzij je drie flessen wijn en twee kalkoenen als een aperitief beschouwt. Kortom: Heaven and Earth is niet gemakkelijk in één setting te beluisteren, maar de plaat laat je wel achter met een voldaan en tevreden gevoel. Misschien krijg je zelfs honger naar meer!
38. Jon Hopkins — Singularity
Jon Hopkins heeft het laatste decennium een behoorlijke reputatie opgebouwd. Zijn meesterwerk Immunity uit 2013 blies (terecht) menige luisteraar omver. Nieuwe worp Singularity overtreft die plaat niet, maar mag er heus wel zijn. Dat er vijf jaar werk in deze plaat is gegaan, is wel duidelijk; elk klein klankje is perfect uitgedokterd, en iedere maat onderschrijft zijn belang. Het geweldige ”Everything Connected” is veruit één van de meest meeslepende tech house-nummers die we dit jaar hebben gehoord, maar meteen daarna worden we in het breekbare “Feel First Life” gestort, compleet met betoverende piano en koor. Singularity is de perfecte plaat voor een nachtelijke wandeling aan de rand van een stad: bruisend, moody en licht existentieel, maar met licht aan de horizon.
37. Pusha T — Daytona
Het was al van 2015 geleden dat King Push kon uitpakken met een album, maar dit jaar konden we genieten van een echte voltreffer. Daytona bevat maar zeven nummers en duurt slechts 21 minuten, maar is echt wel kort en krachtig. De combinatie van Push met zijn typische cocaïneraps en Kanye West met enkele heerlijke beats zorgt voor een machtig nieuw duo. Ye was het afgelopen jaar verantwoordelijk voor een aantal muzikale meesterwerken, maar op dit album overtreft hij zichzelf toch weer met een haast perfecte sound, gekenmerkt door het samenvoegen van korte samples. Buiten het feit dat dit simpelweg een steengoed album is, zal het toch vooral onthouden worden door de rol in de beef tussen Pusha T en Drake, waar de nummers “Duppy Freestyle” en “The Story of Adidon” uit voortvloeiden.
36. GoGo Penguin — A Humdrum Star
Dit jaar kwam GoGo Penguin met hun vijfde studioalbum. Hun sound kan je het best omschrijven als futuristische jazz met een hoek af. Het trio bestaat uit een pianist, een drummer en een (contra)bassist. A Humdrum Star klinkt in hun discografie eerder groots dan ingetogen, maar toch krijgen we weer een typische GoGo Penguin-sound. Het album begint opgetogen, maar spat volledig uiteen naarmate je het beluistert. Ons enige puntje van kritiek is dat dit geen achtergrondplaat is; A Humdrum Star smeekt om je aandacht, en dat is waarschijnlijk exact de bedoeling. Een van de platen die voor ons jazz in mainstream in leven houdt.
35. SOPHIE — OIL OF EVERY PEARL’S UN-INSIDES
De Schotse Sophie Xeon bracht dit jaar haar debuutalbum uit, en OIL OF EVERY PEARL’S UN-INSIDES was een regelrecht schot in de roos. Met haar hyperkinetische elektronica verbaasde ze de hele wereld. Op de koop toe werd haar album zelfs genomineerd voor een Grammy Award in de categorie ‘Best Dance/Electronic album’. Zonder twijfel de meest futuristische, glitchy popmuziek die we dit jaar te horen kregen. Zeker SOPHIE’s eigenzinnige versie van “Material Girl” is een waar meesterwerk. En daarom een over-verdiende plek in onze top 50!
34. Florence + The Machine — High As Hope
Vele Florence + The Machine-fans zaten al enkele jaren met een honger, maar met “Hunger” maakte Florence Welch een mooie terugkomst in het muziekland. De vorige albums van FATM waren wat bombastisch, maar High As Hope is veel intiemer en subtieler. De muziek werd iets rustiger en dat gaat hand in hand met de nog persoonlijkere en triestigere teksten. De ‘dog days’ zijn nog steeds niet over voor Florence. High As Hope bevat vele contrasten, maar alles is net in balans met elkaar. De muziek zit vol details en alles krijgt de juiste dosering. Florence + The Machine staat begin maart in een uitverkocht Sportpaleis, maar wie geen tickets heeft kunnen bemachtigen kan op 29 juni afzakken naar Rock Werchter voor de Queen of Peace. We hopen twee geweldige shows te zien van deze “Big God” en tot die tijd zijn wij ‘high on hope’!
33. Nils Frahm — All Melody
Visionaire pianist Nils Frahm toonde de wereld begin dit jaar nog maar eens dat hij een ware vakman is. Met All Melody combineerde Frahm vingervlugge pianomelodieën met keiharde technobassen. Daarmee weet de Duitser een unieke plaats te bekleden in het muzieklandschap. Ook dit jaar was hij zowel te vinden op podia van groteske schouwburgen als op de affiches van technofestivals. All Melody is misschien wel zijn meest experimentele album tot nu toe. De ingenieuze nummers zijn dan wel niet meteen radiomateriaal, hij weet er zaal na zaal mee uit te verkopen.
32. Ólafur Arnalds — re:member
Na een periode van radiostilte bracht Ólafur Arnalds dit jaar een nieuw soloalbum uit, en dat was meteen een geweldige voltreffer. Na jaren van gesleutel en gepuzzel werkte de IJslandse componist zijn STRATUS-technologie af en gebruikte die revolutionaire nieuwigheid om een prachtig, sfeervol album te maken. De complexiteit en zorgzaamheid waarmee dit album werd gemaakt, klinkt nummer na nummer vanzelfsprekend en doet vederlicht aan. De mix van hip hop, technologie en klassieke muziek lijkt niet vanzelfsprekend, maar wie het album heeft beluisterd, vraagt zich af waarom deze mix niet meer gemaakt wordt.
31. Father John Misty — God’s Favorite Customer
Album na album schiet Father John Misty recht in de roos. Zijn laatste album God’s Favorite Customer was dan ook geen uitzondering. De Amerikaanse singer-songwriter—en tevens ex-drummer van Fleet Foxes—kan als geen ander ons zowel luidop laten lachen met “Mr. Tillman” als heel diep raken, zoals bij “Disappointing Diamonds Are the Rarest of Them All”. Met zijn meeslepende indiefolk, surrealistische metaforen en vlijmscherpe songteksten laat hij ons een blik werpen in zijn dolle hersenpan om de mythe die Josh Tillman is te ontkrachten. De muzikale prediker neemt geen blad voor de mond. Hij roept schaamteloos ondeugend god op het matje terwijl hij ons al (zelf)spottend een spiegel voorhoudt en ons wijst op de absurditeit van onze hedendaagse samenleving. Hij is en blijft ongelofelijk relevant en onmisbaar in een (muziek)wereld waar iedereen zich té vaak té serieus neemt.
(Ontdek albums 30 tot 21 op de volgende pagina!)
