AlbumsRecensies

Florence + The Machine – High As Hope (★★★★): Oprechter, persoonlijker en gedoseerder

Wie heeft een “Big God” nodig als je Florence Welch hebt? De Londense waternimf klinkt op High As Hope gebalanceerder, matuurder en overtuigender dan ooit. Florence + The Machine’s vierde studio-album overstijgt de vorige drie albums, en bombast en grandeur maken ruimte voor intimiteit en subtiliteitDid I dream too big?’, klinkt haar zelfreflectie in “South London Fever”. Wij denken alvast van niet.

“June” ritselt het album open en ontluikt met elektronische toetsen, strijkers en blazers tot een kleurrijke zomerbloem. ‘Hold on to each other’, zingt ze, en zet daarmee haar album op één stijgend spoor. Dat is wat de nummers die volgen typeren. Florence lijkt haar “Hunger” steeds opnieuw te willen stillen door de nummers telkens meer open te bouwen en climax na climax op ons los te laten, met een stem als een speer die vol overtuiging en kracht zit. “Sky Full Of Song” is een welgekomen rustpunt.

Welch werkte samen met onder meer Jamie XX, die het album co-producete, Kamasi Washington, Tobias Jesso Jr en Sampha. Die laatste werkte mee aan “Grace”, een excuus naar Florence’s zus, wat met jazzy pianomelodieën het meest afwijkt van Welchs stijl. Daar tegenover staat ode “Patricia” wat met strakke ritmiek en drums naar een popnummer neigt. Op “100 Years” worden drums vergezeld van handgeklap en het gevoel als amazone in een uitgestrekte vlakte te galopperen onder een staalblauwe hemel.

Florence huppelt van subtiele belletjes over persoonlijke teksten en neemt ons in “Big God” mee in een draaikolk tot diep in haar keel. Ze laat synths, strijkers, piano, drums en blazers blenden tot een geworteld geheel. Een grotesk en grandioos einde had het album geen goed gedaan, want onze energie is bijna uitgeput. En dus vormt ingetogener “No Choir” het einde, waarbij de tekstinspiratie die op High As Hope anders wel zo uitgediept is, op was. Met ‘da da da’s’ eindigt Florence + The Machine haar beste album tot nu toe.

De arrangementen zijn uitgebalanceerd, de stem van Florence is scherp, schiet raak en ze klinkt volwassener en wijzer dan ervoor. De dronken wervelwind van haar debuut Lungs is gaan liggen, het rituele Ceremonials klinkt in vergelijking dwingender en satanischer en het bombastische spektakel op How Big, How Blue, How Beautiful heeft plaatsgemaakt voor contrast en details. High As Hope stelt zichzelf hoge verwachtingen, en lost het meer dan haar vroeger werk in door de juiste dosering van alles wat we van haar gewend waren. No Florence, you can never dream too big.

Florence kondigde afgelopen week haar komst naar het Sportpaleis aan, waar ze op 7 maart 2019 staat. Wie Welch blootvoets over het podium wil zien razen, kan vanaf 4 juli om 10u hier tickets kopen.

Facebook / Instagram

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Balthazar vervangt Florence + the Machine op Pukkelpop

Slecht nieuws voor de fans van Florence + the Machine die hun Pukkelpop-ticket al in hun broekzak zitten hadden. Het festival ging…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Florence + The Machine - "Mermaids"

Florence + The Machine is al enige tijd een gekende en geliefde band. De teksten die vaak terugkoppelen naar de natuur hebben…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Pukkelpop vult affiche verder aan met Florence + The Machine en The Killers!

Het festivalnieuws is de afgelopen weken amper bij te houden, en al zeker niet meer nu ook Pukkelpop in gang geschoten is….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.