LiveRecensies

Lily Allen @ Ancienne Belgique (AB): Afgeschreven ‘Queen Of Flops’ slaat terug!

© CPU – Matthias Engels

Weinig Britse popsterren maken zoveel ruzie met de tabloid-pers als Lily Allen, maar dat is niet het enigste waarmee Allen in 2018 onze aandacht greep. Ze bracht met No Shame dit jaar een zeer goede, onderschatte plaat uit, die ook bij de immer strenge Britse muziekwereld gehoor vond. In April stelde ze enkele nummers al voor in een binnen enkele minuten uitverkochte Orangerie, waar ze ook al toonde dat ze haar vorige album Sheezus, dat volgens velen een creatieve en commerciële flop was, voor goed achterwege liet. De afgeschreven ‘Queen Of Flops’ sloeg in de AB voor goed terug.

Er was niet veel volk afgezakt om de zanger en rapper S-X aan het werk te zien. De Brit heeft de afgelopen twee jaar goed naar de radio geluisterd en heeft notities genomen, want zijn sound lijkt wel op een mengelmoes van The Weeknd, Drake en Khalid. Klinken doet het niet slecht, maar voor veel verrassingen zorgde hij niet. Of hij goed kan zingen? We zouden het niet weten aangezien hij gedurende dertig minuten zijn stem met autotune polijste en dus zoals een hele boel collega’s klonk. Het had iets origineler gemogen en de meeste nummers klonken iets te veel naar elkaar, maar omdat het zijn eerste tour is, vergeven we het hem.

© CPU – Matthias Engels

Met een glitter topje en ontzettend hoge Louboutins kwam Lily Allen het podium van de heilige AB op om met het kritische “Come On Then” meteen met de deur in huis te vallen. Het moderne en fragiele electropop nummer dat No Shame in een notendop samenvat en toont dat de nieuwe sound nog steeds relevant is, heeft een zeer originele hook bij aanvang van het refrein en kreeg zo al een hele boel mensen mee. Om het daaropvolgende “Waste” te laten aansluiten, was dan de volgende slimme zet, want ondanks dat het een nieuw nummer is, heeft het nog veel van Allen’s flair tijdens de beginfase. Rechtuit, fun en aanstekelijk.

© CPU – Matthias Engels

Sinds haar ‘flop’ Sheezus heeft de tweevoudige moeder al het één en ander meegemaakt, waaronder ook een huwelijk dat op de klippen liep. No Shame is dan ook een zeer persoonlijk album waar ze dingen uit afgelopen jaren verwerkt. Uitblinkers waren de piano-ballade “Three” die ze voor haar kinderen schreef en “Family Man” dat over haar ex-man gaat. Persoonlijker en puurder krijg je Lily niet te zien of te horen.

De ‘Queen Of Flops’ zou de ‘Queen Of Flops’ niet zijn, moesten er echter geen kleine kinderziektes in de set voorkomen. Met haar cover van Lykke Li’s “Deep End” raakte ze ons helemaal kwijt en tijdens nieuw nummer “My One” vergat ze haar eerste refrein, wat ze professioneel en charmant weglachte. Bij “Higher” klopte er dan weer hier en daar iets niet met de beats, maar haar goede vocale prestatie liet ons dat al snel vergeten.

© CPU – Matthias Engels

De Britse zangeres is al een tijdje in de business en scoorde het afgelopen decennia een paar grote hits, die ze dan ook maar al te graag bracht. “LDN” klonk nog steeds lekker speels, met “Smile” kreeg ze iedereen aan het lachen en “The Fear” bleek nog steeds een relevante popsong te zijn die iedereen meekrijgt. Sfeermakers van de avond waren natuurlijk – hoe kan het ook anders – het nog steeds swingende “Not Fair” en showafsluiter “Fuck You”, die ze aan de Brexit opdroeg. Stuk voor stuk nog steeds nummers die het goed doen bij het publiek.

Deden de nieuwe nummers het dan slecht? Neen absoluut niet! Met “What You Waiting For?” ontstond een Caraïbische sfeer, die gezien het weer meer dan welkom was. Ook het onuitgebrachte “Party Line” kon op enthousiasme rekenen en bood zich aan als eventuele toekomstige hit, maar ook “Everything To Feel Something” kon door zijn trippy popvibe overtuigen. Onze favorieten spaarde ze dan slim op voor de bisronde. Met “Apples” kreeg ze met slechts enkele gitaarakkoorden en straf gezongen uithalen iedereen stil en met het door hip hop beïnvloede “Trigger Bang” bracht ze iedereen nog eens aan het dansen.

© CPU – Matthias Engels

Lily Allen speelde in de AB niet het beste concert van haar carrière, maar met een degelijke set wist ze de sceptici wel stil te krijgen. De vermoeidheid door het toeren kwam er soms hier en daar wel lichtjes door, maar haar ironie en humor gingen nooit verloren en ook vocaal bleef ze, op enkele momenten na, overeind. We vonden No Shame al een zeer goede terugkeer omdat we toen al het gevoel hadden dat de zangeres zichzelf weer gevonden heeft en dat voelden we dan ook op podium. Nieuwe en oude nummers werden even enthousiast en met trots gebracht, wat zich dan ook op het publiek afkleurde. Een nagenoeg uitverkochte AB beloonde de ‘Queen Of Flops’ dan ook achteraf met een oprecht mooi applaus. Wie ze afgeschreven heeft, kreeg ongelijk.

Setlist:

Come On Then

Waste

LDN

My One

What You Waiting For?

Knock’Em Out

Smile

Party Line

Deep End (Lykke Li Cover)

Pushing Up Daisies

Three

Everything To Feel Something

The Fear

Higher

Family Man

Who’d Have Known

Not Fair

 

Apples

Trigger Bang

Fuck You

1856 posts

About author
aka fantom
Articles
Related posts
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Aarde Aan Daan - "Verrassing"

Wie denkt dat enkel oubollige liedjes in het Nederlands geschreven worden is eraan voor de moeite. Dat bewijst Aarde Aan Daan die…
InstagramLiveRecensies

The Gaslight Anthem @ Ancienne Belgique (AB): Van waakvlammetje naar warm vuurtje

Net geen tien jaar geleden was het dat The Gaslight Anthem nog eens in een Belgische concertzaal stond. Ook toen was de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.