Sigrid @ La Madeleine: De charmantste popster van tegenwoordig

In een korte tijd groeide Sigrid uit van een up-and-coming popzangeres naar een popster die de hitlijsten bestormt. Nu, het gigantische succes blijft wel nog uit, maar voor haar tweede zaalshow in België stond ze toch maar mooi in een uitverkochte La Madeleine. Haar grote hit van afgelopen jaar, “Strangers”, zal daar wel voor iets tussen gezeten hebben. We kregen van de Noorse dan ook heel wat popnummers, maar ze schrikte niet om er eens een ballad tussen te gooien en het tempo wat naar beneden te drijven. Al zal ze moeten opletten dat ze met haar toekomstige nummers niet te plat gaat.

Voor we aan het aanstekelijke geweld van Sigrid werden blootgesteld, moesten we eerst nog voorprogramma Oli Fox doorstaan. En dat kan je heel letterlijk nemen, want de man wist helemaal niets origineel te brengen. Het leek ons een beetje een mislukte Bastille, en na één nummer hadden we meteen genoeg gehoord. Helaas moest Fox ons nog verder doen lijden met een erbarmelijke cover van “Fix You” van Coldplay en eigen nummers die zo onorigineel klinken dat we ze meteen ook alweer vergaten. Ook zijn stem was niet altijd even sterk, dus er is nog heel wat werk aan als hij iets van zijn carrière wil maken.

Gelukkig vergaten we al snel onze lijdensweg, en kwam Sigrid met de nodige mysterie op het podium. Al snel vloog een bassynth in het rond en kregen we een slag in ons gezicht. Niet letterlijk natuurlijk, maar “Sucker Punch” klopte ons meteen bij de zaak. Hier zou en moest gedanst worden. Op datzelfde elan ging ze verder met “Schedules” en “Plot Twist”. We voelden het al meteen, de sfeer in La Madeleine was tip top in orde. Iedereen was duidelijk van bij het begin gecharmeerd door de jongedame uit Noorwegen.

Zelf benutte Sigrid alle hoeken van het podium, en dat moest ook wel. Haar energieke muziek verdient een al even energieke frontvrouw. Ze is duidelijk helemaal niet meer verlegen, want naast het etaleren van haar dansmoves, durfde ze hier en daar al eens met haar stem uithalen. In het begin was dat soms naast de toon, maar het toonde vooral heel wat lef, en naarmate de set vorderde kon ze deze uithalen zelfs toonvast brengen. Haar stem is dan ook haar handelsmerk en eigenlijk één van de enige constanten in de set. Daarom dat het soms wat jammer was dat de achtergrondzangeres (vooral in het begin) haar overstemde.

De formule om hits te schrijven heeft ze alvast ontdekt, want ieder nummer dat deze avond passeerde, een stuk of zestien, lijken ons potentiële ultratop hits. Natuurlijk zijn er al enkele waarvan die kans verdwenen is, maar een “Go To War” of “Credit” zou zomaar eens haar volgende hit kunnen worden. Naast al deze uptempo pop’bangers’ had de zangeres ook enkele ballads in petto voor ons. Zo was er “Savage In Our Blood” en “I Don’t Wanna Know” die iets trager te werk gingen en “Dynamite” die ze zelfs enkel met haar pianist bracht. In de bis wist ze zelfs te verbazen door “Focus” helemaal alleen te spelen waarbij ze zichzelf begeleidde.

Ook “In Vain” leek zo’n ballad te zijn, maar dit ontpopte zich tot een dansbaar popnummer dat naar de EDM neigde. Zo leken enkele van haar nummers in datzelfde bedje ziek te zijn. Hoewel haar eerdere nummers het moeten hebben van subtiele electro en een heel aanstekelijk refrein, lijken de nieuwe iets platter te worden en lijken ze gemaakt te zijn om gigantische zalen plat te spelen. Dat lijkt jammer, maar Sigrid verliest haar eigenheid wel niet en brengt iedere song op haar typische enthousiaste manier. Het is tenslotte haar fantastische stem die al het werk doet.

De set van Sigrid begon met heel wat hits waarbij heel wat gezongen werd, maar naar het einde toe vuurde ze toch heel wat nieuw werk op ons af. Het publiek leek dit niet erg te vinden, want zelfs de minder bekende nummers werden, weliswaar iets minder, uitbundig meegezongen. Uiteraard was “Strangers” voor velen de climax en uiteraard gierden de decibelmeters toen in het rood, maar het was niet die song die er het meest uitsprong. Nee, Sigrid wist gewoon een heel solide set te brengen die nooit verveelde. Op Werchter maakten we nog de bedenking dat een gigantische tent zoals Klub C iets te vroeg was, maar La Madeleine wist ze toch van begin tot einde te entertainen. Ze zou er nu wel al eens klaar voor kunnen zijn.

Zo’n popshow neerzetten zonder al te veel spektakel te brengen, en gewoon jezelf te blijven, zo hoort het eigenlijk te zijn. Meer dan haar stem, haar karakter en haar eigenwijze gelaatsuitdrukkingen waren niet nodig om het publiek uit haar hand te laten eten. Het applaus werd alleen maar uitbundiger naar het einde toe, en Sigrid verliet duidelijk heel gecharmeerd en tevreden het podium. Ook de rest van de zaal ging met een warm hart naar huis. Weer vol liefde en hoop, want Sigrid laat je niet alleen dansen en zingen, ze geeft je ook een heel positief gevoel. De volgende grote popster staat helemaal klaar om gigantische arena’s te vullen, en hopelijk blijft ze ook haar eigen zelf in het muzikale aspect van haar muziek.

Setlist:

Sucker Punch
In Vain
Schedules
Plot Twist
Raw
High Five
Dynamite
I Don’t Wanna Know
Fake Friends
Haunted
I Don’t Buy It
Savage In Our Blood
Go To War
Don’t Kill My Vibe

Focus
Credit
Strangers