Gisteren genoten we nog eens van het uitzicht van de vele files, middenvakrijders en talloze wegenwerken richting Antwerpen. Benieuwd of de heren van The Academic er vlotter – en hopelijk in één geheel – geraakt zijn. Zij zijn nu éénmaal de reden waarom we deze verplaatsing ondernemen deze avond. Toegegeven, de Ierse jongelingen hebben nog maar één wapenfeit op zak met het fris klinkende Tales From The Backseat, maar dat klinkt naast braafjes ook veelbelovend. Dus wie zijn wij om hun Belgische passage doorheen deze tour te missen? Een uur, een Whopper die vettiger was dan het haardos van Alex Callier en enkele onbestaande verhalen van onze achterbank later bevonden we ons in het nog relatief rustige Trix Café. Het werd een amikaal, veertien songs durend wederzien met de band waarbij duidelijk werd dat hun vrolijke indierock – en vele van hun fans – door zijn puberteit aan het gaan is.
De opener deze avond bestond uit het uit Wetteren afkomstige Delta Crash. De heren wonnen in 2016 nog de publieksprijs in Humo’s Rock Rally en brengen deze avond hun zelfverklaarde dark pop rock ten tonele in de Trix. Een geslaagde zet, zo blijkt. Al vragen we ons af waar het dark gedeelte precies zat? De muziek van Delta Crash is makkelijk toegankelijke indierock dat gedragen wordt door zweverige synths. Weinig vernieuwend, maar daarom zeker niet slecht. Dansbaar zelfs; wat her en der zelfs al lukt halverwege de set. Gooi daarbovenop nog eens het feit dat de heren gratis plaatjes uitdeelden en we kunnen spreken van slimme marketing. Het feit dat de helft van de aanwezigen plots – na tien aarzelende en rondkijkende seconden – hun schaamte overwon en zo vrijpostig was zich een gratis muziekschijfje aan te meten is alvast een geslaagde opzet voor Delta Crash. Of lag het aan de looks van de zanger die met gemak voor het liefdeskind van Jasper Maekelberg en Mathieu Terryn kon doorgaan?
Na een korte pauze betreedt The Academic het podium voor een ondertussen gezellig gevuld Trix Café. Ondergetekende beer had even moeite met het plaatsen van de leeftijd van zanger Craig Fitzgerald, aangezien diens babyface de vraag oproept of Fitzgerald überhaupt al naar alcochol mag kijken in zijn thuisland. Wat wij denken, zal Craig echter worst wezen daar de zanger en zijn band onder oprecht applaus – en schreeuwende bakvissen – onthaald worden. Inzetten doet The Academic met “Bite My Tongue” waarbij de vrolijke indie noten ons braafjes rond de oren geslaan worden en de aanwezige heupen ritmisch heen en weer werden geschud op vervolgnummers “Permanent Vacation” en “Televison”. Dat The Academic het publiek mee heeft, getuigt van de vele handjeklap momenten doorheen de nummers en enkele dappere liefdesbetuigingen aan het adres van een schaapachtig grijnzende Fitzgerald. Vakkundig teruggekaatst door een grijnzende gitarist Matthew Murtagh: “We love us too”. Toch niet zo braaf als voorspeld die Ieren.
https://www.instagram.com/p/BpQHgKAlzJU/?utm_source=ig_web_copy_link
Met “Thought I Told You” scoort de band alvast een eerste homerun deze avond. Het nummer wordt lustig meegezongen en de laatste twijfelaars worden over de streep gehaald om hun lichaam – al dan niet in de maat – te bewegen op de vrolijke tonen van het vijftal. Hadden we al gezegd dat de frontman van de band er uit ziet alsof hij nog lunchgeld krijgt van zijn moeder? Blijkbaar zijn we niet de enigen die er zo over denken aangezien de band er zelf grapjes over maakt alvorens het welgemikte “Fake ID” door de speakers en onze gehoorgangen te blazen. Met “I Feel It Too” en “Girlfriends” worden de sluizen van de liefdesliedjes langzaam geopend om ons mee te nemen doorheen de rest van de set. Iets waar de jongens ook voor waarschuwen, maar tegelijkertijd ook de oplossing voor bieden.
Wie Shrek 2 gezien heeft, kan niet om het iconische “Ever Fallen In Love” van de Buzzcocks heen. Een uptempo nummer uit de jaren 90 waarbij stilstaan geen optie is. De nodige remedie tegen een overdosis klassieke, mellow liefdesliedjes. Waar de band aangaf dat het in Duitsland voor geen meter werkte, slaagt de Trix met grote onderscheiding. Eindigen doet The Academic met hitjes “Bear Claws” en “Different” waarbij we het advies krijgen om geen bisnummers te vragen, aangezien de band er gewoon geen meer heeft. Geen bluf zo blijkt, aangezien de band na de laatste tonen van “Different” de coulissen in verdwijnt. Breed grijnzend.
Hoewel een beer die zijn klauwen toont meestal een indicatie is van gevaar, bleef het bij The Academic vooral wat braafjes. De hitjes van de groep uit Ierland lenen zich tot perfecte radiohitjes en feel food plaatjes, maar missen nog net genoeg creativiteit en originaliteit om in het collectief geheugen gegrift te blijven. Ook live mag er gerust wat meer geëxperimenteerd worden. De band speelt strak en de songs missen zeker hun effect niet, maar er zit groeimarge. In plaats van klauwen misschien eens wat meer tanden tonen in de toekomst?
Setlist
Bite My Tongue
Permanent Vacation
Television
Why Can’t We Be Friends
Thought I Told You
Mixtape 2003
Chasers
Fake ID
I Feel It Too
Girlfriends
Northern Boy
Ever Fallen In Love (Buzzcocks cover)
Bear Claws
Different
