Shht @ Vooruit: Glorieuze chaos

Het Gentse Shht heeft de voorbije jaren een verbazingwekkend parcours afgelegd. In de lokale muziekscène groeiden ze al snel uit tot een ware cultband met hun excentrieke liveshow en nummers als “Life” en het recentere “Soup”. Hun releaseshow in de (stampvolle) Balzaal van de Gentse Vooruit, in het teken van eerste worp Love Love Love, was dan ook een thuismatch.

Niet Shht kwam eerst op het podium, wel El Yunque, dat het voorprogramma mocht verzorgen. Zoals Shht valt deze Hasseltse formatie te klasseren onder de noiserock met een absurd kantje, maar deze performance leunde voor ons wat te ver naar het absurde. De band stond onder leiding van een flamboyante zanger met een mohawk, die de eerste paar minuten van het concert enthousiast meestampte met een beat die amper te horen viel. Vervolgens trok hij langzaam maar zeker al zijn kleren uit tot hij uiteindelijk naakt en met zijn lichaam vol verf over het podium rondliep. We vonden het eerder weird for the sake of it dan echt betekenisvol.

El Yunque, dat hun plaat Oh Hi Mark kwam voorstellen, bracht een soort experimentele krautrock à la Föllakzoid met gesproken teksten over de staat van de wereld, duiven en hun onbetrouwbaarheid, kapotte relaties (‘My boyfriend dumped me over the phone / He’s a douchebag’) en jezelf zien op Google Street View. Er zat kwalitatief materiaal tussen, al werd dat soms enigszins overschaduwd door het showgehalte.

Er kon met moeite nog een man bij toen de heren van Shht het podium van de uitverkochte Balzaal opkwamen. Om de sfeer compleet te maken gebeurde dat onder de begeleiding van een bandje dat minutenlang het woord ‘love’ afspeelde. De groep opende vervolgens meteen met een knaller van formaat in “Say My Name”, het ritmisch complexe laatste nummer van de plaat. Op zich was het een gewaagde keuze om te beginnen met een nieuw nummer, maar we waren meteen helemaal mee. De krachttoer ging verder met de inmiddels bekende singles “Life” en “Soup”, die door de vele aanwezige fans massaal meegebruld werden. Vooral dat laatste nummer bleef ons bij als een hypnotiserend hoogtepunt van de set.

Hierna bracht de groep een reeks nieuwe nummers afkomstig van Love Love Love. Het pseudo-tweetalige “J’ai décidé d’être heureux/heureuse”, dat als eerste aan bod kwam, was veruit onze favoriet. Net als op de plaat bleek het nummer een ware oorwurm met een ongelooflijk catchy baslijn en een indrukwekkend aantal hooks en synthriedeltjes. Het sleurde ons vier minuten lang mee en liet ons niet meer los. Wauw. Het donkere, maar uiterst funky “Profit” zette de zaal dan weer meteen aan het dansen. Refrein ‘I would like to make some profit out of you’ lijkt voorbestemd om een nieuwe meezinger te worden.

‘Het is hier superfijn, dankzij jullie! Yeah!’ laat zanger Michiel weten. ‘We hebben een nieuw nummer geschreven, speciaal voor jullie allemaal.’ Dat nummer heet “Morning Coffee” en is een zes minuten durende trip met een geweldige marimbalijn, een vette solo van gitarist Nathan Ysebaert, en een outro die klonk als het bastaardkind van dreampop en sludge. Dit staat niet op de plaat, maar het is misschien wel het beste wat we deze avond te horen kregen.

Doorheen het optreden kwam de band met songs die steeds gekker werden, maar ze werkten allemaal wel. Op het eerste zicht lijken de nummers chaotisch, maar er is een onderliggende structuur die ze doet leven. Dit is een band met brains. Hoewel de muziek gevuld is met tonnen samples en kleine twists en turns, wordt het ons nooit te veel; ook live vond Shht een perfect evenwicht tussen pop, funk, metal, en de vreemdste avantgarde die we ons konden voorstellen, en hen live die elementen zien balanceren is een ware belevenis.

De groep creëerde een sinistere atmosfeer tijdens “67”, naar de gevreesde pensioenleeftijd, en stuurde ons en de rest van de Vooruit collectief een existentiële crisis in op muziek die ons wat aan Oneohtrix Point Never en Igorrr deed denken. Wat echter de grootste schokgolf teweegbracht was nieuwe single “Masterpiece”; terwijl ster van de videoclip Samuel De Graef en de frontman van opener El Yunque het op het podium gingen uitvechten, vormde zich een moshpit in het publiek, dat nog steeds uitbundig het refrein mee aan het schreeuwen was. Kattevals, maar geweldig. Afsluitend kwam de band met nog een nieuw nummer op de proppen, maar het concert was toen eigenlijk al een done deal.

Shht kwam, zag en overwon in de Gentse Vooruit. Met een immens strakke set gevuld met intelligente, vlot gebrachte nummers namen ze hun uitverkorenen met zich mee op een geweldige reis door een absurde droomwereld zoals alleen zij het kunnen. En aan de staat van dat publiek te zien, had de band succesvol heel Gent veroverd. Volgende stap: de wereld.