Pale Waves trotseerde zaterdagavond opnieuw de Botanique. Een jaar nadat ze voor een handvol nieuwsgierigen in de kelder speelden, keert de band terug naar een uitverkochte Rotonde om hun debuutalbum voor te stellen. En niet alleen het aantal fans is ondertussen gegroeid. Pale Waves maakte gisterenavond hun titel als beloftevolle band ook eindelijk waar.

Ninety’s Story opende een al goed gevulde Rotonde op met warme popvibes. Al waren de dansmicroben niet ontzettend besmettelijk. Of waren het de zenuwen die de emo-kids op de eerste rijen wat tegenhielden? Terwijl Pale Waves resoluut voor eighties pop gaat, doet de bandnaam van dit Franse duo vermoeden dat ze hun inspiratie uit de jaren ’90 halen. Toch horen we vooral ‘hedendaagse’ klanken: subtiele autotune, snelle riffs en diepe bassen. De twee heren kunnen goed zingen en schieten zelfs raak in de hogere regionen. En terwijl de feelgood-praatjes tussendoor enkel in het Frans klonken, zongen ze perfect verstaanbaar in het Engels. Nu maar hopen dat het verhaal niet te snel uit is voor dit duo.

‘Who has seen us here last time?’ Een vijftal handen gaan de lucht in wanneer Heather Baron-Gracie het debacle van afgelopen november weglacht. Na die magere set van twintig minuten in de kelder van de Botanique, staat de Britse band Pale Waves eindelijk voor een volle Belgische zaal. De Rotonde is uitverkocht en krijgt wat het verdient van dé belofteband van dit jaar: een volwaardige show met spectaculair lichtspel, professionele podiumpresence van frontvrouw Heather en strak samenspel. Met als kers op de taart nieuw werk uit het debuutalbum van de band.

Volledig gehuld in het zwart, komen de vier het podium opgewandeld. Frontvrouw Heather deze keer niet in een opvallende netkous of leren broek, maar een coltrui en lange zwarte jeans. Uiterlijk lijkt de band al enkele centimeters te zijn gegroeid, weg met opvallende outfits die alleen maar afleiden van de hoofdzaak. Wat een debuutalbum al niet teweeg kan brengen? We horen ook dat Pale Waves muziekwijs zijn plaats heeft gevonden op het podium. De songs klinken voller en de band komt nu als één geheel naar voren onder andere door elk nummer perfect samen een abrupt einde te geven. Telkens opnieuw lijkt het alsof de elektriciteit even uitvalt. De hele zaal in het pikdonker. Zo begint Pale Waves ook aan hun set. “Television Romance” en “Kiss” zijn meteen twee vrolijke hits van de jonkies waarmee ze duidelijk maken dat hun look en sound niet per sé matchen. De solo’s en rustige drums in “Eighteen” doen de zaal meewiegen.

https://www.instagram.com/p/Bo4x7SIAhD5/?taken-at=217682622

Bij “New Year’s Eve” verliezen we onze aandacht. Op het einde lijkt ook de band een beetje de draad kwijt te raken. Achter de drums worden een aantal slagen gemist en Heather lijkt de zaal ook niet te kunnen overtuigen van haar verhaal. Gelukkig is er dan nieuw werk. “Red” is een uptempo knallend nummer en een verademing. Jammer dat Heather’s frêle stemmetje dan soms vals klinkt. Ze zingt op een bijna huilende toon, dus dan is een misstap snel gezet. De gitaren blazen ons hier dan weer wél omver. Pale Waves kan soms een hels kabaal maken, merkten we. “Black” is daar ook een perfect voorbeeld van. Een voorzichtig refrein staat lijnrecht tegenover strofes boordevol gitaar distortion. Op “Came In Close” brult de frontvrouw het bijna uit, gitarist Hugo Silvani zorgt tussendoor voor wat extra gecoördineerde herrie.

En dan gaat het viertal plots terug van hels kabaal naar intimiteit. Hoogtepunt van de avond was ongetwijfeld “She”. De lichten die al de hele avond in strobe-modus staan, verdelen het toneel nu in rood en wit fel licht. Weinig spektakel en twee stoere gitaristen draaien zich voor de gelegenheid om naar een keyboard, met de rug naar hun frontvrouw. Heather dwaalt over het podium terwijl ze de lyrics voorzichtig zingt. Ook bij “My Obsession” kan zangeres Heather die intimiteit oproepen in een overvolle zaal. Net dat is de sterkte van haar speciale stem. Maar ook op valselijk vrolijk klinkende lovesongs, zoals “One More Time” zorgt ze ervoor dat iedereen aan haar lippen hangt.

Het lijkt erop dat Pale Waves eindelijk uit hun identiteitscrisis is gekropen. Zelfs afsluiter en debuutsingle “There’s A Honey” klinkt volwassener, volwaardiger en wordt nog steeds door een volle Rotonde meegezongen. In de Botanique waren we getuige van een prachtige ontpopping. De hype uit Manchester werd eindelijk ingelost en de beloftevolle band kan nu alle kansen grijpen om iets standvastig van hun muziek te maken. Als Pale Waves dit pad kan aanhouden, zien we ze ongetwijfeld volgend jaar terug in een nog grotere zaal.

Setlist:

Television Romance
Kiss
Eighteen
New Years Eve
Red
Heavenly
Black
She
Came in Close
The Tide
One More Time
Noises
My Obsession
There’s A Honey