AlbumsRecensies

London Bullet – Secrets Of The Sewer (★★★½): A Kick In The Nuts


De kunst van het rechtdoor scheuren zonder achterom te kijken, is een nobele kunstvorm, die te vaak onderschat wordt. En dat zeker in tijden waar matige hiphop en gerecycleerde beats koning zijn geworden. Het stelt ons dan ook gerust dat er nog bands zijn die tot de essentie durven te komen ongeacht het hokje waarin bands al te vaak geduwd worden. De Deinzenaren van London Bullet vinden hun essentie in een duidelijke mening met rauwe emoties en instrumenten die er geen doekjes om winden. Noem het gerust punk, garagerock of whatever. Met Secrets Of The Sewer brengt London Bullet hun tweede plaat uit en deze weet ons vanaf het begin te prikkelen.

Secrets of The Sewer gaat veelbelovend van start met het lekker opdringerige “The Only One”. De bruutheid en gedrevenheid van zanger Emile Dekeyser vallen vrijwel meteen op. Die energie wordt ook fijn opgepikt door de band, waardoor het geheel je al na één minuut in de ballen trapt, heerlijk. Neem daarbij nog eens een refrein die gemaakt lijkt te zijn om uit volle borst mee te brullen en je hebt de perfecte openingstrack. “The Only One” schept dan verwachtingen voor de rest van de plaat. Met “Panama Beach” gaat London Bullet gewoon door op hetzelfde elan als zijn voorganger. Hard en vol overgave dus. “Panama Beach” is een stevig nummer met overigens heerlijke baslijnen,  maar toegeven het nummer gaat na verloop van tijd toch wat verloren in de anonimiteit. Geen probleem hoor, komt wel vaker voor.

Een nummer die alvast niet verloren gaat in de anonimiteit, is de uitstekende titeltrack “Secrets Of The Sewer”. London Bullet bewijst hier in de eerste plaats mee dat het een sfeer en stemming kan creëeren, in dit geval één waar angst en somberheid de leiding nemen. Daarnaast dreigt London Bullet je op geweldige wijze mee te nemen richting climax, maar de kunst is nu net dat die er nooit echt komt. Deze aanhoudende spanning en dreigende sfeer maakt van “Secrets Of The Sewer” een nummer die je dus niet kan negeren op deze plaat.

Nummers als “Trashed My Heart”, “Motorcycle Girl” en “Where Is My Head” zorgen voor een onverstoorde razernij op de plaat. De vergelijking met bands als Ceremony en Fugazi is bij deze nummers nooit veraf. Het begint ons ondertussen ook duidelijk te worden dat London Bullet zich het meest op hun gemak voelt als het je vanaf het begin bij de haren kan grijpen en je voor een gemiddelde tijd van twee en een halve minuut in de tang kan houden. De grootste valkuil binnen London Bullets favoriete speeltuin is dat het repetitief of ééntonig kan gaan klinken en dat doet het bij momenten zeker. Maar niet in die mate dat we er ons gaan aan ergeren. De nummers bezitten voldoende dynamiek die nodig is om onze interesse erbij te houden.

London Bullets basis is deze van de punk. En punk zou punk niet zijn als er geen duidelijke boodschap achter al dat muzikaal geweld zou schuilen. Het niet mis te verstane “Crash Again” met ondersteunende beelden, is er alvast één met zo’n boodschap. Revolutie, opstand, verdeeldheid en dat soort dingen. Verder weet de band ons een tweede maal op deze plaat te verrassen, dit door hun openlijke collaboratie met reggae. Geen revolutionaire combinatie, want bands als Bad Brains en Rancid deden het hen al roemrijk voor. Deze keuze zorgt ervoor dat London Bullet een extra dimensie aan hun muziek weet toe te voegen. Gewichtige thema’s zetten aan tot nadenken en dat doet Secrets Of The Sewer ook. Een sterkte, want muziek is trouwens een ideaal medium om gevoelige thema’s onder de loep te nemen. De geboden stof tot nadenken werkt niet opdringerig, maar het geeft je wel de ruimte om dat wel te doen. Zo hebben we het graag.

Het poëtische “(Straatrumoer)” is een welgekomen rustmoment op de plaat en schenkt ons anderhalve minuut ruimte om het hoofd te voorzien van een streep vervuilde buitenlucht. Met “Death Death Death” is het wel meteen terug alle hens aan dek. De schets van een getormenteerde ziel, waarvan het leven hem voorbij loopt, komt hard aan en dat niet alleen tekstueel, maar ook muzikaal. “Death Death Death” heeft diezelfde spanning waarvan we zo konden genieten op de titeltrack. Het geheel doet ons zelf even denken aan de legendarische band Dead Boys. Geen slechte referentie. Met “Out On The Town” gaat het vijftal een laatste maal furieus van start en zo plaatst London Bullet ons nog éénmaal een spiegel voor de ogen. Met een beeld die gebald staat van de eindeloosheid en relativering sluit London Bullet het doek over Secrets Of The Sewer en dit in ware Ian Curtis stijl.

Secrets Of the Sewer is een degelijke en stevige plaat geworden die ons meermaals wist te verrassen. De plaat boeit vanaf het eerste nummer en dat blijft zo tot op het einde, waardoor we de twaalf nummers met veel plezier wisten te fileren. “Death Death Death”, “Crash Again” en de titeltrack zijn ontegensprekelijk de uitschieters op de plaat, maar hits zal je tegen wil en dank niet terugvinden op de plaat. Dat hoeft natuurlijk niet en dat is waarschijnlijk ook niet het doel van London Bullet. We hebben trouwens liever een stevige soep, dan een fletse soep die we ergens halverwege de gootsteen in kieperen.

Wat London Bullet sterk maakt, is hun attitude en overgave. Iets dat onlosmakelijk verbonden is met de roots van punk. Deze attitude op plaat krijgen, is moeilijker dan je denkt, maar ze zijn er samen met producer Patrick Delabie (SONS, Toxic Shock, Dead Stop) wel knap in geslaagd. We twijfelen er dan ook niet aan dat London Bullet ook live een belevenis moet zijn, waarbij we ons punkhart de vrije loop kunnen laten gaan. Wie het razende vijftal aan het werk kan zien, moet niet twijfelen. De albumrelease wordt gehouden op 11 oktober in BarBroos in Gent en wij raden je alvast aan om oordopjes mee te brengen.

Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Debuutsingle Flying Rhinos - "Organique"

Flying Rhinos is het muzikale project van jong uitschot uit Deinze, Dentergem en Gent (maar versterkt met Nederlands talent). Op hun Facebook-pagina…
Uitgelicht

Het elftal van 2018 volgens verschillende Belgische artiesten

We hebben jullie de afgelopen weken overrompeld met onze lijstjes. Hoog tijd dus om eens wat andere mensen aan het woord te…
LiveRecensies

Golfbrekers 2016: Zes uiteenlopende bands overtuigen met toekomstmuziek

Het Oostends cultuurcentrum De Grote Post biedt muzikaal talent van eigen bodem tal van kansen aan onder de noemer “Postival”. Een eigen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.