Zes jaar na zijn sublieme debuutplaat Sketches heeft Conner Youngblood eindelijk de opvolger klaar met Cheyenne. De in Nashville vertoevende zanger bracht de afgelopen jaren een aantal singles uit en twee ep’s, maar zijn focus ging voornamelijk naar het maken van de ‘moeilijke’ tweede plaat. De afgelopen maanden kregen we al enkele fijne smaakmakers waarvan vooral “The Birds of Finland” en “Los Angeles” ons hart in een mum van tijd konden veroveren. Ook de rest van de plaat klinkt fragiel, ingetogen en tegelijk ook imponerend schoon.
Het sferisch sterke “Cheyenne” opent de plaat op een gepaste wijze waar het grootdeel van de aandacht volstrekt naar de zeemzoete stem van Conner gaat. Het licht dromerige van het intro-nummer wordt al gauw opgevolgd door het ons niet onbekende “Los Angeles”. De gelaagdheid en de melancholische ondertoon van “Los Angeles” wist ons hart in juli al in een mum van tijd te veroveren en mag zich daardoor het eerste echte hoogtepunt van de plaat noemen. “Lemonade” zweeft op dezelfde vibe verder en klinkt luchtig en makkelijk verteerbaar.
De dertien nummers van de plaat zuigen ons op in de wereld van Conner Youngblood en dat we daar graag in vertoeven, is een understatement. Het straf opbouwende “The Birds of Finland” mist zijn effect niet en weet ons, als we onze ogen sluiten, even naar de Scandinavische landschappen te katapulteren. Met “Stockholm” zet Conner al snel zijn trip in Scandinavië voort, maar deze keer in de Zweedse hoofdstad. Het moderne folknummer weet zonder enig problemen het karakter van de moderne, maar oude stad aan de Baltische zee te vatten mede dankzij het gebruik van een drumpad en wat stemeffecten. De harp, een sterk onderschat instrument in de hedendaagse muziek, op “Stockholm” geeft het nummers nog een Oosterse klank en bewijst dat ook meer klassieke instrumenten perfect verwerkt kunnen worden in de muziek van nu.
Cheyenne is op zich al een indrukwekkende plaat, maar als je dan nog eens weet dat Conner op de plaat maar liefst dertig (!) verschillende instrumenten gebruikte en ze ook nog eens zelf inspeelde, dan weet je pas wat voor een genie meneer Youngblood echt is. Op de plaat merk je ook dat de Amerikaan gegroeid is als muziekmaker in vergelijking met zijn debuutplaat en dat hij op een majestueuze manier ook moderne invloeden verwerkt op Cheyenne. Voor “12 Ibs” en “Sulphur Springs” bijvoorbeeld maakte Conner Youngblood gebruik van autotune, iets wat we niet zouden horen op een normaal folknummer. Ook “Red.23” is zeker naar het einde toe geen atypisch folknummer en heeft wel wat weg van Radiohead. Met iets meer dan zeven minuten speelduur weet “Red.23” bovendien geen seconde te vervelen en behoort het zeker tot één van de beste nummers die we van hem tot op heden op ons bord geserveerd gekregen.
De in Nashville residerende multi-instrumentalist vindt hoofdzakelijk zijn inspiratie in de natuur en op reizen, zo ook op de eerste single die van de plaat gelost werd: “Bear River Migratory Bird Refuge”. Het ingetogen nummer, inclusief vogelgeluiden, kwam tot stand na een week durend verblijf in één van de belangrijkste leefgebieden (het Great Salt Lake gebied in Utah) voor miljoenen vogels op deze planeet. Alle opbrengsten van het nummer gaan bovendien nog steeds integraal naar het behouden van het gebied. Met “Bear River Migratory Bird Refuge” en “My Brother’s Brother” krijgen we overigens nog eens een paar nummers die ook op debuutplaat Sketches zeker niet hadden mistaan.
Kort voor het einde van de plaat krijgen we met “Pizza Body” nog een iets meer uptempo nummer te horen dat Cheyenne van nog meer dynamiek weet te voorzien. Ook hier horen we weer een folknummer dat voorzien werd met een moderne touch. “Yellowknife” besluit het einde van de plaat, maar in plaats van het op een rustige noot te laten eindigen, toont Conner nog eens wat hij allemaal kan en creëert hij voor een laatste keer een dromerige electrofolksound. Een uitmuntend einde van een indrukwekkende plaat.
Cheyenne is niet zomaar een plaat, maar is een echt pareltje geworden dat zowaar een nieuw tijdperk in de folkmuziek kan inluiden. De balans van hoog complexe nummers en een aantal back to basics nummers zorgt voor een spannende plaat die ook bij frequent beluisteren nog steeds aan kracht weet te winnen. Een indrukwekkend werk dus van Conner Youngblood waarmee hij de geduldigen en zichzelf weet te belonen met één van de beste folkplaten van de laatste jaren.
Op zaterdag 27 oktober speelt Conner Youngblood een niet te missen concert in de Witloof Bar (Botanique) te Brussel.
